۱۳٬۷۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مخاصمۀ رهبران کفر با پیروان خویش، در قیامت
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
مى گويند: آيا خدايان خود را، به خاطر مردى شاعر و ديوانه رها كنيم؟ اين كلام ايشان، در حقيقت انكارى است نسبت به رسالت پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، بعد از آن استكبارى كه از پذيرفتن توحيد ورزيدند و آن را انكار كردند. | مى گويند: آيا خدايان خود را، به خاطر مردى شاعر و ديوانه رها كنيم؟ اين كلام ايشان، در حقيقت انكارى است نسبت به رسالت پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، بعد از آن استكبارى كه از پذيرفتن توحيد ورزيدند و آن را انكار كردند. | ||
و جمله بعدى كه مى فرمايد: «بَل جَاءَ بِالحَقّ وَ صَدَّقَ المُرسَلِين»، ردّ كلام ايشان است كه مى گفتند: «لِشَاعِرٍ مَجنُون»، آن جناب شاعر است و مجنون، و كتاب | و جمله بعدى كه مى فرمايد: «بَل جَاءَ بِالحَقّ وَ صَدَّقَ المُرسَلِين»، ردّ كلام ايشان است كه مى گفتند: «لِشَاعِرٍ مَجنُون»، آن جناب شاعر است و مجنون، و كتاب او، شعر است و از سخنان در حال جنون. | ||
خداوند، اين گفتار مشركان را رد كرده و مى فرمايد: بلكه آنچه او آورده، حق است و در آن، رسالت رسولان سابق تصديق شده. پس مانند شعر و سخنان مجانين باطل نيست، و چيز تازه اى هم نيست، بلكه قبل از او، هزاران نفر مانند او، به اين رسالت مأمور شده بودند. | خداوند، اين گفتار مشركان را رد كرده و مى فرمايد: بلكه آنچه او آورده، حق است و در آن، رسالت رسولان سابق تصديق شده. پس مانند شعر و سخنان مجانين باطل نيست، و چيز تازه اى هم نيست، بلكه قبل از او، هزاران نفر مانند او، به اين رسالت مأمور شده بودند. | ||
| خط ۱۲۸: | خط ۱۲۸: | ||
«'''إِلّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ... * بَيْضٌ مَّكْنُونٌ'''»: | «'''إِلّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ... * بَيْضٌ مَّكْنُونٌ'''»: | ||
اين استثنا، استثنايى است منقطع از ضمير در «لَذَائِقُوا». و ممكن هم هست استثنا از ضمير «مَا تُجزَونَ» باشد، و هر دو هم، صحيح و داراى وجه است. بنابر نظريه اول، معنايش اين مى شود: «وليكن بندگان مخلص خدا، رزقى معلوم دارند، و از چشندگان عذاب اليم نيستند». و بنابر نظريه دوم، معنايش اين مى شود: «وليكن بندگان مخلص خدا، رزقى معلوم دارند، ماوراى جزاى اعمالشان». و به زودى، إن شاء اللّه، به معناى آيه اشاره خواهيم كرد. | اين استثنا، استثنايى است منقطع از ضمير در «لَذَائِقُوا». و ممكن هم هست استثنا از ضمير «مَا تُجزَونَ» باشد، و هر دو هم، صحيح و داراى وجه است. | ||
بنابر نظريه اول، معنايش اين مى شود: «وليكن بندگان مخلص خدا، رزقى معلوم دارند، و از چشندگان عذاب اليم نيستند». | |||
و بنابر نظريه دوم، معنايش اين مى شود: «وليكن بندگان مخلص خدا، رزقى معلوم دارند، ماوراى جزاى اعمالشان». و به زودى، إن شاء اللّه، به معناى آيه اشاره خواهيم كرد. | |||
ولى آنچه مسلم است، اين است كه: نمى توان استثناى مذكور را متصل گرفت، و احتمال اين كه استثناء متصل باشد، ضعيف بوده و خالى از تكلّف و زحمت نيست. | ولى آنچه مسلم است، اين است كه: نمى توان استثناى مذكور را متصل گرفت، و احتمال اين كه استثناء متصل باشد، ضعيف بوده و خالى از تكلّف و زحمت نيست. | ||
