۱۴٬۰۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روایتی: (رواياتى پیرامون برخی آیات گذشته)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۵۹: | خط ۱۵۹: | ||
در مجمع البيان، از على بن الحسين، زين العابدين، و از ابى جعفر، امام باقر، و از جعفر بن محمّد، امام صادق «عليهم السلام» روايت شده، كه خوانده اند: «لا مُستَقَرّ لَهَا» - به فتحۀ راء -. | در مجمع البيان، از على بن الحسين، زين العابدين، و از ابى جعفر، امام باقر، و از جعفر بن محمّد، امام صادق «عليهم السلام» روايت شده، كه خوانده اند: «لا مُستَقَرّ لَهَا» - به فتحۀ راء -. | ||
و در الدرّ المنثور آمده كه سعيد بن منصور، احمد، بخارى، مسلم، ابوداوود، ترمذى، نسائى، ابن ابى حاتم، ابوالشيخ، ابن مردويه، و بيهقى، از ابوذر (رَحِمَهُ اللّه) روايت كرده اند كه گفت: از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» پرسيدم معناى جملۀ «وَ الشّمسُ تَجرِى لِمُستَقَرّ لَهَا» چيست؟ فرمود: «مستقرّ» آن، در زير عرش است. | و در الدرّ المنثور آمده كه سعيد بن منصور، احمد، بخارى، مسلم، ابوداوود، ترمذى، نسائى، ابن ابى حاتم، ابوالشيخ، ابن مردويه، و بيهقى، از ابوذر (رَحِمَهُ اللّه) روايت كرده اند كه گفت: | ||
از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» پرسيدم معناى جملۀ «وَ الشّمسُ تَجرِى لِمُستَقَرّ لَهَا» چيست؟ فرمود: «مستقرّ» آن، در زير عرش است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۱۴۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۱۴۰ </center> | ||
مؤلف: اين معنا، از ابوذر، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، هم به طرق خاصه، و هم به طرق عامه، به طور مختصر و هم به طور مفصل روايت شده. و در بعضى از آن ها آمده كه: آفتاب بعد از غروب، به آسمان ها، يكى پس از ديگرى بالا مى رود، تا آن جا كه به نزديكى عرش برسد. در آن جا، به سجده مى افتد، و از خدا اجازه مى خواهد كه باز طلوع كند. همچنان در سجده هست، تا دوباره نورى به خود بگيرد و اجازه داده شود تا طلوع كند. | مؤلف: اين معنا، از ابوذر، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، هم به طرق خاصه، و هم به طرق عامه، به طور مختصر و هم به طور مفصل روايت شده. و در بعضى از آن ها آمده كه: آفتاب بعد از غروب، به آسمان ها، يكى پس از ديگرى بالا مى رود، تا آن جا كه به نزديكى عرش برسد. در آن جا، به سجده مى افتد، و از خدا اجازه مى خواهد كه باز طلوع كند. همچنان در سجده هست، تا دوباره نورى به خود بگيرد و اجازه داده شود تا طلوع كند. | ||
| خط ۱۶۷: | خط ۱۶۹: | ||
و در روضه كافى، به سند خود، از سلام بن مستنير، از امام ابى جعفر «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: خداى عزّوجلّ، خورشيد را قبل از ماه ، و نور را قبل از ظلمت، خلق كرد. | و در روضه كافى، به سند خود، از سلام بن مستنير، از امام ابى جعفر «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: خداى عزّوجلّ، خورشيد را قبل از ماه ، و نور را قبل از ظلمت، خلق كرد. | ||
و در مجمع البيان آمده كه عياشى، در تفسير خود، با ذكر سند، از اشعث بن حاتم روايت كرده كه گفت: در خراسان بودم كه حضرت رضا و فضل بن سهل و مأمون، در مرو، در ايوان نزد يكديگر جمع بودند و چون سفره طعام آوردند، حضرت رضا «عليه السلام» فرمود: مردى از بنى | و در مجمع البيان آمده كه عياشى، در تفسير خود، با ذكر سند، از اشعث بن حاتم روايت كرده كه گفت: در خراسان بودم كه حضرت رضا و فضل بن سهل و مأمون، در مرو، در ايوان نزد يكديگر جمع بودند و چون سفره طعام آوردند، حضرت رضا «عليه السلام» فرمود: | ||
مردى از بنى اسرائيل، در مدينه از من سؤالى كرد و آن، اين بود كه: آيا روز، اول خلق شده، يا شب؟ آيا نزد شما در اين باب مطلبى هست؟ مأمون و فضل، به گفتگو پرداختند، و سرانجام پاسخى نيافتند. | |||
آنگاه فضل، به حضرت رضا «عليه السلام» عرضه داشت: «أصلَحَكَ اللّهُ»، خودت جواب را بفرما. | آنگاه فضل، به حضرت رضا «عليه السلام» عرضه داشت: «أصلَحَكَ اللّهُ»، خودت جواب را بفرما. | ||
