تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۴: تفاوت میان نسخه‌ها

إِذْ قَالَ لهَُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ(۱۲۴)

إِنى لَكمْ رَسولٌ أَمِينٌ(۱۲۵)

وَ مَا أَسئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِى إِلا عَلى رَب الْعَلَمِينَ(۱۲۷)

أَ تَبْنُونَ بِكلِّ رِيعٍ ءَايَةً تَعْبَثُونَ(۱۲۸)

أَمَدَّكم بِأَنْعَمٍ وَ بَنِينَ(۱۳۳)

وَ جَنَّتٍ وَ عُيُونٍ(۱۳۴)

إِنى أَخَاف عَلَيْكُمْ عَذَاب يَوْمٍ عَظِيمٍ(۱۳۵)

قَالُوا سوَاءٌ عَلَيْنَا أَ وَعَظت أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَعِظِينَ(۱۳۶)

إِنْ هَذَا إِلا خُلُقُ الاَوَّلِينَ(۱۳۷)

قوم عاد نيز پيغمبران را دروغگو شمردند (۱۲۳)

وقتى برادرشان هود به ايشان گفت چرا از خدا نمى ترسيد؟ (۱۲۴)

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم (۱۲۵)

تقواى الهى پيشه كنيد و از خدا اطاعت كنيد(۱۲۶)

براى پيغمبرى خود، مزدى نمى خواهم چون مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۲۷)

چرا در هر مكانى به بيهوده نشانى بنا مى كنيد؟ (۱۲۸)

و چون سختى مى كنيد مانند ستمگران سختى و خشم مى كنيد (۱۳۰)

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد (۱۳۱)

از آن كسى كه آنچه ميدانيد كمكتان داده است بترسيد (۱۳۲)

با چهارپايان و فرزندان ياريتان كرده (۱۳۳)

با باغستانها و چشمه سارها (۱۳۴)

كه من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى ترسم (۱۳۵)

گفتند: چه ما را پند دهى يا از پندگويان نباشى براى ما يكسان است (۱۳۶)

اين (بت پرستى ) رفتار گذشتگان است (۱۳۷)

و ما هرگز مجازات نخواهيم شد (۱۳۸)

و (آنها هود را) دروغگو شمردند و ما هلاكشان كرديم كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤ من نبودند (۱۳۹)

و همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است (۱۴۰)

اين آيات به داستان هود (عليه السّلام ) و قومش كه همان قوم عاد بودند اشاره مى كند.

قوم عاد مردمى از عرب بسيار قديم و عرب اوائل (يعنى اوائل پيدايش ‍ اين نژاد) بودند، كه در احقاف از جزيرة العرب زندگى مى كردند و داراى تمدنى مترقى و سرزمينهايى خرم و ديارى معمور بودند، به جرم اينكه پيامبران را تكذيب كرده ، به نعمتهاى الهى كفران ورزيده و طغيان كردند، خداى تعالى به وسيله بادى عقيم هلاكشان ساخته و ديارشان را ويران و دودمانشان را خراب كرد.

و به طورى كه مى گويند عاد اسم پدر بزرگ ايشان بوده و اگر خود آنان را عاد خوانده اند، از قبيل تسميه قوم به اسم پدر بزرگ است ، همچنان كه بنى تميم و بنى بكر و بنى تغلب ، را تميم و بكر و تغلب ، مى نامند.

در سابق در آيه اى كه نظير اين آيه در داستان نوح بود گفتيم كه : چرا قوم نوح را تكذيب كننده همه انبياء خوانده ، با اينكه بيش از يك پيامبر را تكذيب نكرده بودند.

«'''إِنى لَكمْ رَسولٌ أَمِينٌ...رَب الْعَالَمِينَ'''»:

بيان معناى اين آيه در ذيل آيه نظير آن در داستان نوح (عليه السّلام ) گذشت .

بعضى از مفسرين گفته اند كه : اگر داستان اين پنج نفر از انبياء را با ذكر مساءله امانت رسولان و مزد نخواستن آنان و دستورشان به تقوا و اطاعت آغاز كرده براى اين بوده كه بفهماند مبناى مساءله بعثت همانا دعوت به معرفت حق و اطاعت دستوراتى است كه اگر مردم در آن دستورات پيغمبر خود را اطاعت كنند به ثواب نزديك و از عقاب دور مى شوند و انبياء همگى بر اين معنا متفقند، هر چند كه از نظر بعضى از فروع دين ، آن هم به خاطر اختلافى كه در اعصار هست مختلف بوده باشند، و همگى يك هدف را دنبال مى كنند و همگى از طمع مال دنياى مردم منزهند.

و نظير اين سخن را در تفسير آيه اى كه در خاتمه همه داستانهاى هشتگانه اين سوره آمده ، يعنى آيه «'''ان فى ذلك لا ية و ما كان اكثرهم مؤ منين و ان ربك لهو العزيز الرحيم '''» زده اند، كه اين آيه دلالت مى كند بر اينكه بيشتر امتها و اقوام ، از آيات خدا رويگردان بوده اند، و خداى سبحان به خاطر همين جرم اينها، و به ملاك اينكه خودش عزيز است مجازاتشان كرده و مى كند و به خاطر اينكه نسبت به مؤ منين رحيم است ، نجاتشان مى دهد. ما نيز در آنجا كه غرض سوره را ذكر مى كرديم به اين معنا اشاره نموديم.