۱۳٬۷۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←واكنش فرعون، در مقابل ايمان آوردن ساحران
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
«'''قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِى عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْف تَعْلَمُونَ'''»: | «'''قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِى عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْف تَعْلَمُونَ'''»: | ||
گوينده اين سخن، فرعون است. و مرادش از اين كه گفت: «آمَنتُم لَهُ قَبلَ أن آذَنَ لَكُم»، اين است كه چرا بدون اجازه من، به وى ايمان آورديد. و كلمۀ «قبل» در اين جا، معناى خود را نمى دهد، همچنان كه در آيه «لَنَفِدَ | گوينده اين سخن، فرعون است. و مرادش از اين كه گفت: «آمَنتُم لَهُ قَبلَ أن آذَنَ لَكُم»، اين است كه چرا بدون اجازه من، به وى ايمان آورديد. و كلمۀ «قبل» در اين جا، معناى خود را نمى دهد، همچنان كه در آيه «لَنَفِدَ البَحرُ قَبلَ أن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّى» نداده. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۳۸۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۳۸۵ </center> | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
كلمۀ «ضير»، به معناى «ضرر» است. (يعنى اين كه: تو ما را به دار بياويزى، ضررى ندارد). و جملۀ «إنَّا إلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُون»، همان گفتار «لا ضَيرَ» را تعليل مى كند كه چرا ضرر ندارد. براى اين كه ما در مقابل اين عذابى كه ما را بدان تهديد مى كنى، صبر مى كنيم و به سوى پروردگار خود باز مى گرديم، كه عالى ترين بازگشت ها است. | كلمۀ «ضير»، به معناى «ضرر» است. (يعنى اين كه: تو ما را به دار بياويزى، ضررى ندارد). و جملۀ «إنَّا إلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُون»، همان گفتار «لا ضَيرَ» را تعليل مى كند كه چرا ضرر ندارد. براى اين كه ما در مقابل اين عذابى كه ما را بدان تهديد مى كنى، صبر مى كنيم و به سوى پروردگار خود باز مى گرديم، كه عالى ترين بازگشت ها است. | ||
«'''إِنَّا نَطمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا | «'''إِنَّا نَطمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطایانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ'''»: | ||
اين جمله، تعليل آن مطلبى است كه از كلام سابقشان استفاده مى شد و آن، اين است كه ما نه تنها از مرگ و كشته شدن باك نداريم، بلكه مشتاق آن نيز هستيم، تا پروردگار خود را ديدار كنيم. چرا كه با مُردن و كشته شدن، به سوى پروردگار خود بر مى گرديم، و از اين برگشتن هم خوفى نداريم. براى اين كه ما اميدواريم پروردگارمان خطاهاى ما را بيامرزد و براى اين كه ما اولين كسى هستيم كه به موسى و هارون، فرستادگان پروردگارمان، ايمان آورديم. | اين جمله، تعليل آن مطلبى است كه از كلام سابقشان استفاده مى شد و آن، اين است كه ما نه تنها از مرگ و كشته شدن باك نداريم، بلكه مشتاق آن نيز هستيم، تا پروردگار خود را ديدار كنيم. چرا كه با مُردن و كشته شدن، به سوى پروردگار خود بر مى گرديم، و از اين برگشتن هم خوفى نداريم. براى اين كه ما اميدواريم پروردگارمان خطاهاى ما را بيامرزد و براى اين كه ما اولين كسى هستيم كه به موسى و هارون، فرستادگان پروردگارمان، ايمان آورديم. | ||
