تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها

==بيان غرض سوره مبارك شعراء و مكى بودن آن ==

غرض از اين سوره ، تسليت خاطر رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) است از اينكه قومش او را و قرآن نازل بر او را تكذيب كرده بودند و او آزرده شده بود و همين معنا از اولين آيه آن كه مى فرمايد: «تلك آيات الكتاب المبين» بر مى آيد.  

آرى كفار قريش يك بار او را مجنون خواندند، بار ديگر شاعر، و اين آيات علاوه بر تسليت خاطر آن جناب ، مشركين را تهديد مى كند به سرنوشت اقوام گذشته و به اين منظور چند داستان از اقوام انبياى گذشته يعنى موسى و ابراهيم و نوح و هود و صالح و لوط و شعيب (عليهماالسلام ) و سرنوشتى كه با آن روبرو شدند و كيفرى كه در برابر تكذيب خود ديدند نقل كرده است تا آن جناب از تكذيب قوم خود دل سرد و غمناك نگردد و نيز قوم آن جناب از شنيدن سرگذشت اقوام گذشته عبرت بگيرند.

و اين سوره از سوره هاى پيشين مكى است ، يعنى از آنهايى است كه در اوايل بعثت نازل شده به شهادت آيه «و انذر عشيرتك الاقربين» كه مى دانيم مشتمل بر ماءموريت آن جناب در اول بعثت است و در اين سوره واقع است و چه بسا از قرار گرفتن آيه مزبور در اين سوره و آيه «فاصدع بما تؤمر» در سوره حجر و مقايسه مضمون آن دو با يكديگر تخمين زده شود كه اين سوره جلوتر از سوره حجر نازل شده است .

مطلب ديگر اينكه ، از سياق همه آيات اين سوره بر مى آيد كه تمام آن مكى است ، ليكن بعضى از مفسرين پنج آيه آخر آن را و بعضى ديگر تنها آيه «'''او لم يكن آية لهم ان يعلمه علماء بنى اسرائيل '''» را استثنا كرده و گفته اند كه اينها در مدينه نازل شده است ، كه به زودى در اين باره بحث خواهيم كرد.

«'''طسم * تِلْك ءَايَت الْكِتَبِ الْمُبِينِ'''»:

لفظ «تلك = آن»، اشاره است به آيات كتاب كه قبلا نازل شده و آنچه بعدا با نزول سوره نازل مى شود و اگر با لفظى اشاره آورد كه مخصوص ‍ اشاره به دور است ، براى اين است

كه بر علو قدر آيات و رفعت مكانت آن دلالت كند و كلمه «مبين»، اسم فاعل از باب افعال است كه ماضى آن «ابان» - به معنى ظاهر و جلوه گر شد - مى باشد.

و معناى آيه اين است كه: اين آيات بلند مرتبه و رفيع القدر آيات كتابى است كه از ناحيه خداى سبحان بودنش ظاهر و آشكار است ، چون مشتمل است بر نشانه هايى از اعجاز، هر چند كه اين مشركين معاند آن را تكذيب نموده ، گاهى آن را القاآت شيطانى ، بار ديگر آن را نوعى شعر خوانده اند.