۱۳٬۸۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از اين كه درباره پيروى از شيطان فرمود: «كُتِبَ عَلَيهِ أنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَإنَّهُ يُضِلَّهُ...»
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==مراد از اين كه درباره پيروى از شيطان فرمود: «كُتِبَ عَلَيهِ أنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَإنَّهُ يُضِلَّهُ...»== | ==مراد از اين كه درباره پيروى از شيطان فرمود: «كُتِبَ عَلَيهِ أنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَإنَّهُ يُضِلَّهُ...»== | ||
«'''كُتِب عَلَيْهِ أَنَّهُ مَن تَوَلاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَ | «'''كُتِب عَلَيْهِ أَنَّهُ مَن تَوَلاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَ يَهْدِيهِ إِلى عَذَابِ السَّعِيرِ'''»: | ||
كلمۀ «تَوَلّى» به معناى اين است كه كسى را براى پيروى، ولىّ خود بگيرى. و كلمۀ «فَإنَّهُ يُضِلُّهُ»، مبتدايى است كه خبرش حذف شده و معنايش اين است كه: پيروى مى كند هر شيطان پليدى را كه از جمله صفاتش يكى اين است كه: بر او نوشته شده كه هر كس او را ولىّ خود بگيرد و پيروی اش كند، اضلال و هدايتش او را به سوى عذاب سعير، ثابت و لازم است. | |||
و مراد از | و مراد از اين كه فرمود: «بر او نوشته شده كه...»، اين است كه قضاى الهى در حق وى چنين رانده شده كه اولا پيروان خود را گمراه كند، و ثانيا ايشان را داخل آتش سازد، و اين دو قضا كه در حق وى رانده شده، همان است كه آيه: «إنَّ عِبَادِى لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطَانٌ إلّا مَن اتَّبَعَكَ مِنَ الغَاوِين وَ إنَّ جَهَنَّمَ لَمَوعِدُهُم أجمَعِين» آن را بيان مى كند، كه توضيح آن در جلد دوازدهم اين كتاب گذشت. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۸۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۸۵ </center> | ||
و از آنچه | و از آنچه گذشت، ضعف كلام بعضى از مفسران روشن مى شود كه گفته اند: «معناى آيه، اين است كه: هر كه شيطان را ولىّ خود بگيرد، خدا او را گمراه مى كند». | ||
زيرا از كلام خداى عزوجل، هيچ شاهدى بر اين معنا نيست، و در كلام خدا دليلى كه دلالت كند بر اين كه چنين قضايى عليه پيروان شيطان رانده شده باشد، نيست. آنچه در كلام خداى تعالى آمده، اين است كه: قضاى رانده شده كه هر كس شيطان را ولىّ خود بگيرد و پيروی اش كند، خدا شيطان را بر او مسلط كند، تا گمراهش سازد. نه اين كه خداوند خودش مستقيما او را گمراه كند. | |||
علاوه بر اين كه لازمۀ اين معنا اين است كه مرجع ضميرها مختلف باشد. ضمير «فَإنَّهُ» بدون جهت به خداى تعالى برگردد، در حالى كه اسمى از خداى تعالى قبلا ذكر نشده. | |||
از آيه شريفه بر مى آيد كه قضايى كه عليه ابليس رانده | از اين ضعيف تر، قول كسى است كه گفته: معناى آيه اين است كه: بر اين شخص كه درباره خدا بدون علم جدال مى كند، نوشته شده كه هر كه او را دوست بدارد، او گمراهش كند. خلاصه ضميرها را به موصول در «مَن يُجَادِلُ» برگردانده، كه ضعف اين كلام براى خواننده روشن است. | ||
از آيه شريفه بر مى آيد كه قضايى كه عليه ابليس رانده شده، تنها براى او نيست، بلكه بر او و قبيله و ذرّيه و اعوان اوست. و ديگر اين كه گمراه كردن آنان و هدايتشان به سوى عذاب سعير، همه فعل ابليس است. اين نكته نيز مخفى نيست كه جمع ميان كلمۀ «يُضِلُّهُ» و كلمۀ «يَهدِيهِ» در آيه شريفه، خالى از لطف نيست. | |||
<span id='link341'><span> | <span id='link341'><span> | ||
==رفع ريب و ترديد در بعث و نشور، با بيان چگونگى خلقت انسان و نبات == | ==رفع ريب و ترديد در بعث و نشور، با بيان چگونگى خلقت انسان و نبات == | ||
«'''يَا أَيُّهَا النَّاس إِن كُنتُمْ فى رَيْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكم مِّن تُرَابٍ... شيْئاً'''»: | «'''يَا أَيُّهَا النَّاس إِن كُنتُمْ فى رَيْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكم مِّن تُرَابٍ... شيْئاً'''»: | ||
