۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى: (روایاتی پیرامون آیات گذشته)
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
و در عيون، به سند خود، از ابى الصلت هروى روايت كرده كه حضرت رضا «عليه السلام»، در گفتگويى كه با مأمون بر سر عصمت انبيا داشت، فرمود: | و در عيون، به سند خود، از ابى الصلت هروى روايت كرده كه حضرت رضا «عليه السلام»، در گفتگويى كه با مأمون بر سر عصمت انبيا داشت، فرمود: | ||
اما اين كه درباره يونس فرموده: «وَ ذَاالنُّونِ إذ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أن لَن نَقدِرَ عَلَيه»، اين «ظن» به معناى يقين است. يعنى يونس اطمينان داشت كه خداوند رزق او را تنگ نمى گيرد. مگر نشنيده اى كلام خداى را كه فرموده: «وَ أمّا إذَا مَا ابتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيهِ رِزقَهُ». يعنى رزق او را تنگ مى گيرد. چون اگر كسى خيال كند كه خدا بر او قدرت ندارد، كافر است، (و انبيا | اما اين كه درباره يونس فرموده: «وَ ذَاالنُّونِ إذ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أن لَن نَقدِرَ عَلَيه»، اين «ظن» به معناى يقين است. يعنى يونس اطمينان داشت كه خداوند رزق او را تنگ نمى گيرد. مگر نشنيده اى كلام خداى را كه فرموده: «وَ أمّا إذَا مَا ابتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيهِ رِزقَهُ». يعنى رزق او را تنگ مى گيرد. چون اگر كسى خيال كند كه خدا بر او قدرت ندارد، كافر است، (و انبيا از کفر، منزّه اند). | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۵۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۵۰ </center> | ||
و در تهذيب، به سند خود، از زيات، از مردى از كرام، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: چهار چيز، براى چهار چيز است - تا آن جا كه فرمود - | و در تهذيب، به سند خود، از زيات، از مردى از كرام، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: چهار چيز، براى چهار چيز است - تا آن جا كه فرمود - | ||
