۱۴٬۱۲۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←حديث پرمعنایى، درباره افعال و حکمت های خداوند
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
==حديث پرمعنایى، درباره افعال و حکمت های خداوند == | ==حديث پرمعنایى، درباره افعال و حکمت های خداوند == | ||
و در همان كتاب، به سند خود، از عَمرو بن جابر روايت آورده كه به امام ابى جعفر، محمّد بن على الباقر «عليهما السلام» عرضه داشتم: يابن رسول اللّه! ما بسيارى اطفال را مى بينيم كه مُرده متولد مى شوند و بسيارى قبل از اين كه خلقتشان تمام گردد، سقط مى شوند و بعضى ديگر كور و لال و كر به دنيا مى آيند، و بعضى ديگر، پس از ساعتى بعد از ولادت مى ميرند، بعضى ديگر تا سن احتلام (بلوغ) مى مانند، بعضى ديگر تا سن پيرى، سرّ اين اختلاف چيست؟ | و در همان كتاب، به سند خود، از عَمرو بن جابر روايت آورده كه به امام ابى جعفر، محمّد بن على الباقر «عليهما السلام» عرضه داشتم: | ||
يابن رسول اللّه! ما بسيارى اطفال را مى بينيم كه مُرده متولد مى شوند و بسيارى قبل از اين كه خلقتشان تمام گردد، سقط مى شوند و بعضى ديگر كور و لال و كر به دنيا مى آيند، و بعضى ديگر، پس از ساعتى بعد از ولادت مى ميرند، بعضى ديگر تا سن احتلام (بلوغ) مى مانند، بعضى ديگر تا سن پيرى، سرّ اين اختلاف چيست؟ | |||
حضرت فرمود: خداى تبارك و تعالى، از خلق خود سزاوارتر به تدبير امر خلق است. زيرا او خالق و مالك ايشان است. اگر يكى را از عمر محروم مى دارد، از چيزى محروم داشته كه سزاوار و مالك آن نبوده و كسى را هم كه عمر مى دهد، باز چيزى را مى دهد كه وى مالك آن نبوده. پس خداى تعالى، هرچه را كه مى دهد، از باب تفضّل است، و هرچه را نمى دهد، محض عدل است. او از آنچه مى كند، بازخواست نمى شود، بلكه خلق مورد بازخواست او هستند. | حضرت فرمود: خداى تبارك و تعالى، از خلق خود سزاوارتر به تدبير امر خلق است. زيرا او خالق و مالك ايشان است. اگر يكى را از عمر محروم مى دارد، از چيزى محروم داشته كه سزاوار و مالك آن نبوده و كسى را هم كه عمر مى دهد، باز چيزى را مى دهد كه وى مالك آن نبوده. پس خداى تعالى، هرچه را كه مى دهد، از باب تفضّل است، و هرچه را نمى دهد، محض عدل است. او از آنچه مى كند، بازخواست نمى شود، بلكه خلق مورد بازخواست او هستند. | ||
