تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها

بَلْ نَقْذِف بِالحَْقِّ عَلى الْبَطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَ لَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ

و ليكن اين تفسير خطا است چون اعتراف ضمنى دارد بر اينكه لهوى در كار خدا هست چون قبلا گفتگويى از لهو، غير از لهو منسوب به خدا و نهى آن نبوده پس حق اين است

از آيه شريفه حقيقت رجوع به سوى خدا استفاده مى شود و آن اين است كه خداى تعالى مدام با حق باطل را مى كوبد و حق را بر جا و از باطلى كه خود را به شكل آن جلوه داده جدا مى كند و نيز حق را از زير باطلى كه آن را پوشانده بيرون مى آورد تا نماند مگر حق خالص و آن خداى عز اسمه و صفات عليه او است ، كه مى فرمايد ((و يعلمون ان اللّه هو الحق المبين (( آن وقت است كه آنچه از اسباب سبب مستقل پنداشته مى شد همه از كار مى افتد و آنچه ملك و قوت و اختيار براى غير خدا پنداشته مى شد همه از مالكيت و نيرومندى و صاحب اختيارى ساقط مى شوند همچنان كه فرمود: ((لقد تقطع بينكم و ضل عنكم ما كنتم تزعمون (( و نيز فرمود: ((ان القوه لله جميعا(( و نيز فرمود: ((لمن الملك اليوم لله الواحد القهار(( و نيز فرمود: ((و الامر يومئذ لله (( و آياتى كه اين معانى را مى رساند بسيار است .

وَ لَهُ مَن فى السمَوَتِ وَ الاَرْضِ

وَ مَنْ عِندَهُ لا يَستَكْبرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ لا يَستَحْسرُونَ.... لا يَفْترُونَ

أَمِ اتخَذُوا ءَالِهَةً مِّنَ الاَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ

لَوْ كانَ فِيهِمَا ءَالهَِةٌ إِلا اللَّهُ لَفَسدَتَا فَسبْحَنَ اللَّهِ رَب الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ

فَسبْحَنَ اللَّهِ رَب الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ

لا يُسئَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسئَلُونَ