۱۳٬۷۸۱
ویرایش
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
<span id='link263'><span> | <span id='link263'><span> | ||
و نيز در همان كتاب، به سند خود، از زراره، از امام ابى جعفر «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل آيه «فَسئَلُوا أهلَ الذِّكرِ إن كُنتُم لَا تَعلَمُون»، در جواب او پرسيد مقصود چه كسانى هستند؟ | |||
و نيز در همان | |||
فرمود: | فرمود: مقصود از اهل ذكر ماييم. زراره مى گويد: پرسيدم پس مسؤول هم شماييد؟ فرمود: بله. پرسيدم: سائل هم ماييم؟ فرمود: بله. پرسيدم: پس بر ما است كه از شما پرسش كنيم؟ فرمود: بله. پرسيدم: پس بر شما هم لازم است كه جواب ما را بگوييد؟ | ||
فرمود: نه بر ما واجب نيست و ما در پاسخ گفتن به شما مختاريم. اگر خواستيم، جواب مى دهيم و گرنه، نه. آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود: «هَذَا عَطَاؤُنَا فَامنُن أو أمسِك: اين عطاى ما به شما است، خواستيد بر مردم منت بگذاريد و خواستيد خوددارى كنيد، مسؤول نخواهيد بود». | |||
مؤلف: اين معنا را طبرسى نيز، در مجمع البيان، از على و ابى جعفر «عليه السلام» روايت كرده و آنگاه گفته اين معنا را اين نكته تأييد مى كند كه خداى تعالى نامگذارى كرده نبى «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را ذكر رسول. ولى اين روايت از باب ذكر مصداق است. براى اين كه مى دانيم آيه شريفه عام است، نه خاص و «ذكر»، يا قرآن است و يا مطلق كتاب هاى آسمانى و يا معارف الهى، و امامان اهل بيت در هر حال اهل ذكرند، و نمى توان آن را تفسير آيه بر حسب مورد نزول دانست. چون معنا ندارد كه خداى تعالى، مشركان را به اهل رسول و يا به اهل قرآن ارجاع دهد. چون مشركان، دشمنان اهل رسول و اهل قرآن بودند. اگر مى خواستند از اهل رسول حرفى بپذيرند، از خود رسول مى پذيرفتند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۶۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۶۰ </center> | ||
و در روضه | و در روضه كافى، گفتارى از على بن الحسين «عليهما السلام»، در موعظه و زهد در دنيا نقل كرده كه در آن فرموده: خداى تعالى، رفتارى را كه در حق ستمكاران اهل قراى گذشته مسلوك داشت، به گوش شما خوانده، آن جا كه فرمود: «وَ كَم قَصَمنَا مِن قَريَةٍ كَانَت ظَالِمَةً» كه مقصودش از قريه، اهل قريه است و لذا دنبالش فرمود: «وَ أنشَأنَا بَعدَهَا قَوماً آخَرِين». | ||
آنگاه فرمود: «فَلَمَّا أحَسُّوا بَأسَنَا إذا هُم مِنهَا يَركُضُون». يعنى فرار مى كنند. و نيز فرمود: «لَا تَركُضُوا وَ ارجِعُوا إلَى مَا أُترِفتُم فِيهَ وَ مَسَاكِنُكُم لَعَلَّكُم تُسئَلُون * فَلَمَّا آتَاهُمُ العَذَابُ قاَلُوا يَا وَيلَنَا إنّا كُنّا ظَالِمِين * فَمَا زَالَت تِلكَ دَعوَاهُم حَتَّى جَعَلنَاهُم حَصِيداً خَامِدِين»، و به خدا سوگند كه اين آيه شريفه، موعظه مهمى است براى شما و شما را اگر پندپذير باشيد و بترسيد، تخويف مى كند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۶۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۶۱ </center> | ||
<span id='link264'><span> | <span id='link264'><span> | ||
==آيات ۱۶ - ۳۳ سوره انبياء == | ==آيات ۱۶ - ۳۳ سوره انبياء == | ||
وَ مَا خَلَقْنَا السمَاءَ وَ الاَرْض وَ مَا بَيْنهُمَا لَعِبِينَ(۱۶) | وَ مَا خَلَقْنَا السمَاءَ وَ الاَرْض وَ مَا بَيْنهُمَا لَعِبِينَ(۱۶) |
ویرایش