تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۱۷: تفاوت میان نسخه‌ها

و «لام» در «وَ لِتُصنَعَ عَلى عَينِى»، لام غرض است، و جمله مذكور، عطف بر اغراضى است كه تقدير گرفته شده، و تقدير آن، اين است كه: «ما محبت را بر تو افكنديم براى امورى چنين و چنان، و براى اين كه فرعون زير نظر من به تو احسان كند، زيرا من با تو و مراقب حال توام، و به خاطر آن مزيد عنايت و شفقتى كه به تو دارم، از تو غافل نمى شوم».  

و چه بسا گفته باشند مراد از جملۀ «وَ لِتُصنَعَ عَلَى عَينِى»، احسان به او باشد، كه به مادرش برگردانيده و تربيتش را در دامن مادر قرار داد.

هرچه باشد، لسان آيه، لسان كمال عنايت و شفقت است، و مناسب با آن، اين است كه سياق را سياق تكلم وحده كنند. و به همين جهت، از سياق سابق كه تكلم با غير «ما» بود، به تكلم وحده «من» عدول فرمود.

 

من محبتى از ناحيه خودم بر تو افكندم، تا هر كس تو را مى بيند، براى اين منظور دوست بدارد. و نيز براى اين كه در مرئى و منظر من و در تحت مراقبتم، به تو احسان شود. آن وقتى كه خواهرت، آمد و شد مى كرد تا خبرى از تو به دست آورد و بداند با تو چه معامله اى مى كنند. ديد كاركنان فرعون در جستجوى دايه اى هستند تا تو را شير دهد. خواهرت خود را در معرض پاسخ قرار داده، به ايشان مى گويد - و اگر فرمود «مى گويد»، و نفرمود «گفت»، براى اين بود كه حال گذشته را حكايت كند - آيا مى خواهيد شما را راهنمايى كنم به زنى كه او را كفيل شود، هم شير دهد و هم حضانت كند؟ بدين وسيله تو را به مادرت برگردانديم تا خوشحال شود و اندوهناك نگردد.

 

در جملۀ «فَرَجَعنَاكَ»، به سياق سابق كه سياق متكلم با غير بود، برگشت شده. نه اين كه التفاتى به كار رفته باشد.