۱۳٬۷۰۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۴۷ - ۵۹ سوره كهف
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
وَ وُضِعَ الْكِتَب فَترَى الْمُجْرِمِينَ مُشفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَوَيْلَتَنَا مَا لِ هَذَا الْكتَبِ لايُغَادِرُ صغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلاأَحْصاهَا وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِراً وَ لايَظلِمُ رَبُّك أَحَداً(۴۹) | وَ وُضِعَ الْكِتَب فَترَى الْمُجْرِمِينَ مُشفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَوَيْلَتَنَا مَا لِ هَذَا الْكتَبِ لايُغَادِرُ صغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلاأَحْصاهَا وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِراً وَ لايَظلِمُ رَبُّك أَحَداً(۴۹) | ||
وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَئكَةِ اسجُدُوا لاَدَمَ فَسجَدُوا إِلاإِبْلِيس كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِن دُونى وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوُّ بِئْس لِلظلِمِينَ بَدَلاً(۵۰) | وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَئكَةِ اسجُدُوا لاَدَمَ فَسجَدُوا إِلاإِبْلِيس كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِن دُونى وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوُّ بِئْس لِلظلِمِينَ بَدَلاً(۵۰) | ||
مَّا أَشهَدتهُمْ خَلْقَ السمَوَتِ وَ الاَرْضِ وَ لاخَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَ مَا كُنت مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضداً(۵۱) | |||
وَ يَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شرَكاءِى الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَستَجِيبُوا لهَُمْ وَ جَعَلْنَا بَيْنهُم مَّوْبِقاً(۵۲) | وَ يَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شرَكاءِى الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَستَجِيبُوا لهَُمْ وَ جَعَلْنَا بَيْنهُم مَّوْبِقاً(۵۲) | ||
وَ رَءَا الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظنُّوا أَنهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ يجِدُوا عَنهَا مَصرِفاً(۵۳) | وَ رَءَا الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظنُّوا أَنهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ يجِدُوا عَنهَا مَصرِفاً(۵۳) | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
وَ تِلْك الْقُرَى أَهْلَكْنَهُمْ لَمَّا ظلَمُوا وَ جَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَّوْعِداً(۵۹) | وَ تِلْك الْقُرَى أَهْلَكْنَهُمْ لَمَّا ظلَمُوا وَ جَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَّوْعِداً(۵۹) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۵ </center> | ||
ترجمه | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
روزى كه كوه ها را به راه اندازيم وزمين را ( از زير آن ) نمودار بينى ومحشورشان كنيم ، ويكى از آنها را وا نگذاريم (۴۷) | روزى كه كوه ها را به راه اندازيم وزمين را ( از زير آن ) نمودار بينى ومحشورشان كنيم ، ويكى از آنها را وا نگذاريم (۴۷) | ||
به صف ، به پروردگارت عرضه شوند (گويد ) چنانكه اول بارشان خلق كرده بوديم باز پيش ما آمده ايد ولى پنداشتيد كه هرگز براى شما موعدى ننهادهايم (۴۸) | به صف ، به پروردگارت عرضه شوند (گويد ) چنانكه اول بارشان خلق كرده بوديم باز پيش ما آمده ايد ولى پنداشتيد كه هرگز براى شما موعدى ننهادهايم (۴۸) | ||
و نامه ها پيش آرند وگنهكاران را از مندرجات آن هراسان بينى وگويند: اى واى بر ما اين نامه چيست كه گناه كوچك وبزرگى نگذاشته مگر آن را به شمار آورده وهر چه كرده اند حاضر يابند كه پروردگارت به هيچ كس ستم نمى كند (۴۹) | |||
و چون به فرشتگان گفتيم : آدم را سجده كنيد همه سجده كردند مگر ابليس كه از جنيان بود واز فرمان پروردگارش بيرون شد، چرا اوو فرزندانش را كه دشمن شمايند سواى من اولياى خود مى گيرند ؟ براى ستمگران چه عوض بدى است (۵۰) | |||
آفرينش آسمانها وزمين را با حضور آنها نكردم ونه آفرينش خودشان را، كه من گمراه كنندگان را به كمك نمى گيرم (۵۱) | آفرينش آسمانها وزمين را با حضور آنها نكردم ونه آفرينش خودشان را، كه من گمراه كنندگان را به كمك نمى گيرم (۵۱) | ||
به خاطر بياوريد روزى را كه خدا مى گويد شريكهايى را كه براى من مى پنداشتيد صدا بزنيد (تا به كمك شما بشتابند) ولى هر چه آنها را مى خوانند جوابشان نمى دهند وما در ميان اين دوگروه كانون هلاكتى قرار | |||
به خاطر بياوريد روزى را كه خدا مى گويد شريكهايى را كه براى من مى پنداشتيد صدا بزنيد (تا به كمك شما بشتابند) ولى هر چه آنها را مى خوانند جوابشان نمى دهند وما در ميان اين دوگروه كانون هلاكتى قرار داده ايم (۵۲) | |||
و گنهكاران جهنم را ببينند و يقين كنند كه در آن افتادنى هستند و گريزگاهى نيابند (۵۳) | |||
در اين قرآن همه قسم مثل براى مردم بيان كرده ايم وانسان از همه چيز بيشتر مجادله مى كنند (۵۴) | در اين قرآن همه قسم مثل براى مردم بيان كرده ايم وانسان از همه چيز بيشتر مجادله مى كنند (۵۴) | ||
مانع اين مردم هنگامى كه هدايت بر ايشان آمد از اينكه مؤ من شوند واز پروردگارشان آمرزش بخواهند جز اين نبود كه (انتظار داشتند) طريقه گذشتگان تكرار شود يا عذاب از پيش به آنها در آيد (۵۵) | مانع اين مردم هنگامى كه هدايت بر ايشان آمد از اينكه مؤ من شوند واز پروردگارشان آمرزش بخواهند جز اين نبود كه (انتظار داشتند) طريقه گذشتگان تكرار شود يا عذاب از پيش به آنها در آيد (۵۵) | ||
ما پيغمبران را جز نويد بخش وبيم رسان نمى فرستيم كسانى كه كافرند به باطل مجادله كنند كه حق را بدان باطل سازند وآيه هاى مرا وآن بيم كه به آنها داده اند را مسخره گرفته اند (۵۶) | ما پيغمبران را جز نويد بخش وبيم رسان نمى فرستيم كسانى كه كافرند به باطل مجادله كنند كه حق را بدان باطل سازند وآيه هاى مرا وآن بيم كه به آنها داده اند را مسخره گرفته اند (۵۶) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۶ </center> | ||
كيست ستمگرتر از آنكه به آيه هاى پروردگارش اندرزش داده اند | كيست ستمگرتر از آنكه به آيه هاى پروردگارش اندرزش داده اند و از آن روى بگردانيده و اعمالى را كه به دستش از پيش كرده از ياد برده وما بر دلهايشان پوششها نهاده ايم كه آيه هاى ما را نمى فهمند و گوشهايشان را گران كرديم ، بنابراين اگر به سوى هدايتشان بخوانيم هرگز و هيچ وقت هدايت نيابند (۵۷) | ||
پروردگارت آمرزگار رحيم است ، اگر آنان را به اعمالى كه كرده اند مؤ اخذه مى كرد در عذابشان تعجيل مى كرد (چنين نيست ) بلكه موعدى دارند كه هرگز در قبال آن گريزگاهى نيابند (۵۸) | پروردگارت آمرزگار رحيم است ، اگر آنان را به اعمالى كه كرده اند مؤ اخذه مى كرد در عذابشان تعجيل مى كرد (چنين نيست ) بلكه موعدى دارند كه هرگز در قبال آن گريزگاهى نيابند (۵۸) | ||
اين دهكده ها هنگامى كه ستم كردند هلاكشان كرديم وبراى هلاك كردنشان موعدى نهاديم (۵۹) | اين دهكده ها هنگامى كه ستم كردند هلاكشان كرديم وبراى هلاك كردنشان موعدى نهاديم (۵۹) | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | |||
اين آيات متصل به آيات قبل است ودر پى همان آيات سير مى كند وبه بيان اينكه اين اسباب ظاهرى وزخارف فريبنده دنيوى كه زينت حيات هستند به زودى زوال ونابودى بر آنها عارض مى شود مى پردازد، وبراى انسان روشن مى كند كه مالك نفع وضرر خويش نيست ، وآنچه براى انسان مى ماند همان عمل اواست كه بر طبقش كيفر ويا پاداش مى بيند. | اين آيات متصل به آيات قبل است ودر پى همان آيات سير مى كند وبه بيان اينكه اين اسباب ظاهرى وزخارف فريبنده دنيوى كه زينت حيات هستند به زودى زوال ونابودى بر آنها عارض مى شود مى پردازد، وبراى انسان روشن مى كند كه مالك نفع وضرر خويش نيست ، وآنچه براى انسان مى ماند همان عمل اواست كه بر طبقش كيفر ويا پاداش مى بيند. | ||
در اين آيات ابتدا، مساءله قيام قيامت مطرح شده ، وبيان مى فرمايد كه هر انسانى تك وتنها بدون اينكه كسى به غير از عملش همراه اوباشد محشور مى گردد، وسپس مساءله امتناع ابليس از سجده بر آدم وفسقش نسبت به امر پروردگار را ذكر مى كند كه پيروانش اووذريه اورا اولياى خود مى گيرند، وبه جاى خدا اورا كه دشمن ايشان است سرپرست خود اتخاذ مى كنند. آنگاه دوباره مساءله قيامت را عنوان مى كند كه در آن روز خداوند خود پيروان شيطان ونيز شيطانها را كه شريك خدايش گرفته بودند احضار مى كند، در حالى كه رابطه ميان آنان قطع شده باشد. ودر آخر آياتى چند در خصوص وعده ووعيد آمده ومجموع آيات از نظر هدف با آيات قبل متصل است . | در اين آيات ابتدا، مساءله قيام قيامت مطرح شده ، وبيان مى فرمايد كه هر انسانى تك وتنها بدون اينكه كسى به غير از عملش همراه اوباشد محشور مى گردد، وسپس مساءله امتناع ابليس از سجده بر آدم وفسقش نسبت به امر پروردگار را ذكر مى كند كه پيروانش اووذريه اورا اولياى خود مى گيرند، وبه جاى خدا اورا كه دشمن ايشان است سرپرست خود اتخاذ مى كنند. آنگاه دوباره مساءله قيامت را عنوان مى كند كه در آن روز خداوند خود پيروان شيطان ونيز شيطانها را كه شريك خدايش گرفته بودند احضار مى كند، در حالى كه رابطه ميان آنان قطع شده باشد. ودر آخر آياتى چند در خصوص وعده ووعيد آمده ومجموع آيات از نظر هدف با آيات قبل متصل است . | ||
وَ يَوْمَ نُسيرُ الجِْبَالَ وَ تَرَى الاَرْض بَارِزَةً وَ حَشرْنَهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنهُمْ أَحَداً(۴۷) | وَ يَوْمَ نُسيرُ الجِْبَالَ وَ تَرَى الاَرْض بَارِزَةً وَ حَشرْنَهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنهُمْ أَحَداً(۴۷) | ||
<span id='link299'><span> | <span id='link299'><span> | ||
==جابجائى كوهها در قيامت كه به تعبيرهاى مختلفى در قرآن آمده است == | ==جابجائى كوهها در قيامت كه به تعبيرهاى مختلفى در قرآن آمده است == | ||
ظرف ((يوم (( متعلق به مقدرى است ، وتقدير كلام ((واذكر يوم نسير - بياد آر روزى را كه به راه مى اندازيم (( مى باشد، وبه راه انداختن كوه ها به اين است كه آنها را از جاى خود بركند. | ظرف ((يوم (( متعلق به مقدرى است ، وتقدير كلام ((واذكر يوم نسير - بياد آر روزى را كه به راه مى اندازيم (( مى باشد، وبه راه انداختن كوه ها به اين است كه آنها را از جاى خود بركند. | ||
