تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۴: تفاوت میان نسخه‌ها

الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَ الْبَقِيَت الصلِحَت خَيرٌ عِندَ رَبِّك ثَوَاباً وَ خَيرٌ أَمَلاً(۴۶)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۲۶ </center>

گمان ندارم رستاخيز به پا شود، واگر به سوى پروردگارم برند سوگند كه در آنجا نيز بهتر از اين خواهم يافت (۳۶)

چرا وقتى به باغ خويش در آمدى نگفتى هر چه خدا خواهد همان شود كه نيرويى جز به تاءييد خدا نيست ، اگر مرا بينى كه به مال وفرزند از تو كمترم (۳۹)

باشد كه پروردگارم بهتر از باغ توبه من دهد، وبه باغ تواز آسمان صاعقه ها فرستد كه زمين باير شود (۴۰)

يا آب آن به اعماق فرورود كه جستن آن ديگر نتوانى (۴۱)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۲۷ </center>

اين آيات متضمن دومثل است كه حقيقت ملكيت آدمى را نسبت به آنچه در زندگى دنيا از اموال واولاد - كه زخارف زندگى اند وزينت هاى فريب دهنده وسريع الزوال اند وآدمى را از ياد پروردگارش غافل و مشغول مى سازند، وواهمه اورا تا حدى مجذوب خود مى سازد كه به جاى خدا به آنها ركون واعتماد مى كند وبه خيالش مى قبولاند كه راستى مالك آنها است - بيان مى كند، ومى فهماند كه اين فكر جز وهم و خيال چيز ديگرى نيست ، به شهادت اينكه وقتى بلايى از ناحيه خداى سبحان آمد همه را به باد فنا گرفته براى انسان چيزى جز خاطره اى كه بعد از بيدارى از عالم رؤ يا به ياد مى ماند، وجز آرزوهاى كاذب باقى نمى گذارد.

پس برگشت اين آيات به توضيح همان حقيقتى است كه خداى سبحان در آيه ((انا جعلنا ما على الارض زينة لها... صعيدا جرزا(( بدان اشاره مى كند.

<span id='link288'><span>

==مثلى بيانگر حال دنيا طلبان كه به مالكيت كاذب خوددل بسته اند ==

وَ اضرِب لهَُم مَّثَلاً رَّجُلَينِ جَعَلْنَا لاَحَدِهِمَا جَنَّتَينِ مِنْ أَعْنَبٍ...