۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۲۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه دلالت داستان اصحاب كهف، بر حق بودن معاد
| خط ۱۸۶: | خط ۱۸۶: | ||
«'''قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيهِم مَسجِداً'''»: | «'''قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيهِم مَسجِداً'''»: | ||
اين جمله نقل كلام موحدان است. شاهدش اين است كه گفتند مسجدى بنا كنيم، و نگفتند معبدى. چون مسجد، در عرف قرآن، محلى را گويند كه براى ذكر خدا و سجده براى او مهيا شده است، و قرآن، بتكده و يا ساير معابد را مسجد نخوانده، همچنان كه خداوند در سوره «حج»، «مسجد» را در مقابل «صومعه» و «بِيَع» و «صلوات» قرار داده و فرموده: «وَ | اين جمله نقل كلام موحدان است. شاهدش اين است كه گفتند مسجدى بنا كنيم، و نگفتند معبدى. چون مسجد، در عرف قرآن، محلى را گويند كه براى ذكر خدا و سجده براى او مهيا شده است، و قرآن، بتكده و يا ساير معابد را مسجد نخوانده، همچنان كه خداوند در سوره «حج»، «مسجد» را در مقابل «صومعه» و «بِيَع» و «صلوات» قرار داده و فرموده: «وَ مَسَاجِدُ يُذكَرُ فِيهَا اسمُ اللّه». | ||
