۱۳٬۸۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←استبعاد مشركين مسئله معاد را
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
<span id='link107'><span> | <span id='link107'><span> | ||
==استبعاد | ==پاسخ خداوند به استبعاد مشركان، نسبت به مسئله معاد == | ||
«'''وَ قَالُوا | «'''وَ قَالُوا ءَإذَا كُنَّا عِظاماً وَ رُفَاتاً أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِيداً'''»: | ||
در مجمع البيان مى گويد: شكسته | در مجمع البيان مى گويد: شكسته و پوسيده هر چيزى را «رُفات» مى گويند و اين صيغه، يعنى صيغه فعال بيشتر در هر چيزى كه شكسته و خرد شده باشد، به كار مى رود. گفته مى شود: خطام و دقاق و تراب. | ||
و مبرد مى گويد: هر چيزى كه در نهايت نرمى سائيده شده | و مبرد مى گويد: هر چيزى كه در نهايت نرمى سائيده شده باشد، آن را «رُفات» مى گويند. | ||
در اين آيه | در اين آيه شريفه، همان مطالب قبلى دنبال شده و مسأله نفهميدن و نداشتن درك مشركان تعقيب گرديده است، كه تحقق معاد را با اين كه از اهم معارف قرآنى است، انكار مى كردند. | ||
آرى، مسأله معاد، واضح ترين مطلبى است كه از راه وحى و هم از راه عقل بر آن استدلال شده است. حتّى خداى تعالى آن را در كلام خود چنين وصف كرده كه: «لَا رَيبَ فِيه: جاى شك در آن نيست»، و اين منكران هم، غير از بعيد شمردن مسأله معاد، هيچ گونه دليلى بر انكار خود و بر نبودن معاد در دست ندارند. | |||
خداى | و بزرگترين چيزى كه اين استبعاد را در دل هايشان جلوه داده، اين پندار است كه مرگ يعنى نابودى، و بعيد است چيزى بعد از نابودى دوباره موجود شود. همچنان كه گفته اند: ءَإذَا كُنَّا عِظَاماً وَ رُفَاتاً»: آيا بعد از مرگ و فساد بدن هايمان كه هيچ اثرى از آن نمانده، دوباره از نو خلق مى شويم و به صورت انسان هایى كه بوديم، در مى آیيم؟ چه برگشتن دورى. | ||
خداى سبحان، اين استبعادشان را رد نموده و آن را با قدرت مطلقه خود و به رُخ كشيدن خلقت نخست، جواب داده كه به زودى خواهد آمد. | |||
<span id='link108'><span> | <span id='link108'><span> | ||
