۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه جمع بين دو آيه اى كه يكى وجود دوستى در قيامت اثبات و ديگرى نفى مى كند
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
انفاقى كه در آيه شريفه آمده، انفاق معينى نيست، بلكه مطلق انفاق در راه خداست. چون سوره مورد بحث، مكى است و در مكه هنوز آيه اى در باره زكات معين اسلامى نازل نشده بود. و مقصود از انفاق سرى و علنى اين است كه انفاق بر مقتضاى ادب دينى انجام گيرد. آن جا كه ادب، اقتضاى پنهان بودن را دارد، پنهانى انفاق كنند و هرجا كه ادب، علنى آن را مى پسندد، علنى بدهند. به هرحال، مطلوب از انفاق اين است كه هر گوشه و شأنى از شؤون اجتماع كه در شرف فساد و تباهى است اصلاح شود، و بر جامعه مسلمين خللى وارد نيايد. | انفاقى كه در آيه شريفه آمده، انفاق معينى نيست، بلكه مطلق انفاق در راه خداست. چون سوره مورد بحث، مكى است و در مكه هنوز آيه اى در باره زكات معين اسلامى نازل نشده بود. و مقصود از انفاق سرى و علنى اين است كه انفاق بر مقتضاى ادب دينى انجام گيرد. آن جا كه ادب، اقتضاى پنهان بودن را دارد، پنهانى انفاق كنند و هرجا كه ادب، علنى آن را مى پسندد، علنى بدهند. به هرحال، مطلوب از انفاق اين است كه هر گوشه و شأنى از شؤون اجتماع كه در شرف فساد و تباهى است اصلاح شود، و بر جامعه مسلمين خللى وارد نيايد. | ||
<span id='link57'><span> | <span id='link57'><span> | ||
و اگر در اين آيه مى فرمايد كه: در روز قيامت، دوستى و خُلّت نيست، منافات با آيه «'''الاخلاء يومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقين'''» - كه براى آن روز دوستى را اثبات مى كند - ندارد، | و اگر در اين آيه مى فرمايد كه: در روز قيامت، دوستى و خُلّت نيست، منافات با آيه «'''الاخلاء يومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقين'''» - كه براى آن روز دوستى را اثبات مى كند - ندارد، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۸۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۸۳ </center> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۲: | ||
و اين كه بعضى در اصلاح و رفع تنافى ميان اين دو آيه گفته اند: «مراد از خُلّت در آيه اى كه آن را انكار مى كند، دوستى هاى معمولى دنيوى است، كه به وسيله آن از دست رفته ها را جبران مى كنند. به خلاف دوستى در آيه ديگر، كه آن را اثبات مى كند. و بعضى ديگر كه گفته اند: مراد از دوستى در آيه اى كه انكارش مى كند، دوستى طبيعى و ناشى از فعل و انفعالات نفس است، به خلاف آن دوستى ديگر، كه دوستى خدايى است. در حقيقت برگشتش به همان حرفى است كه ما گفتيم. | و اين كه بعضى در اصلاح و رفع تنافى ميان اين دو آيه گفته اند: «مراد از خُلّت در آيه اى كه آن را انكار مى كند، دوستى هاى معمولى دنيوى است، كه به وسيله آن از دست رفته ها را جبران مى كنند. به خلاف دوستى در آيه ديگر، كه آن را اثبات مى كند. و بعضى ديگر كه گفته اند: مراد از دوستى در آيه اى كه انكارش مى كند، دوستى طبيعى و ناشى از فعل و انفعالات نفس است، به خلاف آن دوستى ديگر، كه دوستى خدايى است. در حقيقت برگشتش به همان حرفى است كه ما گفتيم. | ||
<span id='link58'><span> | <span id='link58'><span> | ||
==استدلال بر اختصاص ربوبيت براى خدا به اختصاص تدبير عام موجودات به او == | ==استدلال بر اختصاص ربوبيت براى خدا به اختصاص تدبير عام موجودات به او == | ||
«'''اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السمَوَتِ وَ الاَرْض ...'''»: | «'''اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السمَوَتِ وَ الاَرْض ...'''»: | ||
