تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

و در همه آن ها، خداى سبحان، آثار اعتقاد حق و ايمان به حق و استجابت و پذيرفتن دعوت حق، و همچنين آثار سوء اعتقاد به باطل و كفر به حق و نپذيرفتن دعوت به حق را بيان مى كند. شاهد بر اين مطلب، سياق خود آيات است. زيرا مطلبى كه در آن ها آمده، پيرامون عاقبت امر ايمان و سرانجام كفر است، و اين كه عاقبت محموده ايمان را هيچ چيز جبران نمى كند، هر چند دو برابر نعمت هاى دنيا باشد.

و بنابراين، اظهر اين است كه منظور از «حُسنى»، همان عاقبت حُسنى و سرانجام نيك باشد. و اين كه بعضی ها گفته اند: منظور از «حسنى»، اجر نيك و يا بهشت است، اگر چه بالمآل حرف صحيحى است، چون عاقبت محموده ايمان و عمل صالح مثوبت و اجر الهى است و آن هم بهشت است، وليكن مثوبت و بهشت از آن جهت كه مثوبت و يا بهشت است، در اين مقام مقصود نيست، بلكه از اين جهت كه عاقبت امر ايشان و منتهى اليه مجاهدات ايشان است، منظور است.