النساء ٢٢: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[الأنعام ١٥١ | قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ...]] (۱) | [[الأنعام ١٥١ | قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ...]] (۱) | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
'''محل نزول:''' | |||
این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۳.</ref> | |||
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص ۱۸۷.</ref> | |||
قتادة و عكرمة و ابن عباس گويند: اين آيه براى منع ازدواج با زنان پدر نازل شده كه در جاهليت مرسوم بوده است. چنان كه صفوان بن اميه زن پدر خود به نام فاخته دختر اسود بن مطلب را به زوجيت گرفته بود و نيز حصين بن ابى‌قيس زن پدر خود كبشه دختر معن را به زنى گرفته بود و همچنين منظور بن ريان بن مطلب زن پدر خود مليكة دختر خارجة را به عقد خويش درآورده بود. | |||
اشعث بن سوار چنين گويد: وقتى كه ابوقيس وفات يافت. پسرش قيس زن پدر خويش را به زوجيت گرفت و زن پدر او به وى گفت: اميدوارم فرزند خوبى از براى تو بياورم زيرا تو از خوبان قبيله خود مى باشى ولى بايد از رسول خدا صلى الله عليه و آله در اين باره كسب اجازه كنم لذا نزد پيامبر آمد و با او در اين خصوص مشورت نموده و اجازه خواست رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: از اين كار منصرف شو و به خانه خود مراجعت كن، سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> تفسير مجمع البيان و كشف الاسرار و روض الجنان.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۴_بخش۱۸#link1 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۴_بخش۱۸#link1 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۳_بخش۶۷#link251 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۳_بخش۶۷#link251 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ مِنَ النِّساءِ إِلَّا ما قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلًا «22» | |||
و با زنانى كه پدرانتان به ازدواج خود در آورده‌اند، ازدواج نكنيد، مگر آنچه درگذشته (پيش از نزول اين حكم) انجام شده است. همانا اين گونه ازدواج، بسيار زشت و مايه‌ى دشمنى و راه بدى است. | |||
===نکته ها=== | |||
از رسوم جاهلى آن بود كه اگر شخصى از دنيا مى‌رفت، فرزندان او با نامادرى خود (همسر پدر) ازدواج مى‌كردند. يكى از انصار به نام ابوقيس از دنيا رفت. فرزندش به نامادرى خود پيشنهاد ازدواج كرد. آن زن گفت: بايد از پيامبر كسب تكليف كنم. در پاسخ او اين آيه نازل شد وازدواج با «زن پدر» را ممنوع كرد. | |||
===پیام ها=== | |||
1- اسلام دين فطرت است. انسان طبعاً از ازدواج با مادر و نامادرى تنفّر دارد، لذا در اسلام حرام شده است. «لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ» | |||
2- «زن پدر» ها به منزله‌ى مادر است. پس به جاى كينه و ناسازگارى، بايد نسبت به فرزندان «مادرى» كنند. «لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ» | |||
3- بايد فرزندان حريم پدر را در ازدواج حفظ كنند. «لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ» | |||
4- فرزندان، به زن پدر، به ديد «مادر» بنگرند. «ما نَكَحَ آباؤُكُمْ» | |||
5- اسلام از گذشته‌ها چشم مى‌پوشد. ازدواج‌هاى پيش از اين حكم، با نامادرى، | |||
جلد 2 - صفحه 42 | |||
مورد عفو است. «إِلَّا ما قَدْ سَلَفَ» چنانكه مى‌خوانيم: «الاسلام يجُبّ ما قبله» اسلام، گذشته را مى‌پوشاند. | |||
6- براى گفتار، بايد بطور اجمال يا تفصيل، دليل و برهان آورد. «إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلًا» | |||
7- ازدواج با نامادرى، راهبردى بد و راه ازدواج با ساير محارم را نيز مى‌كند. «ساءَ سَبِيلًا» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ مِنَ النِّساءِ إِلاَّ ما قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلاً «22» | |||
شأن نزول: آورده‌اند كه چون ابو قبيس از صلحاى انصار متوفى شد، قيس كه پسر او بود، بنابر عادت جاهليت خواست زن پدر را به نكاح خود درآورد. زن گفت: من تو را فرزند خود مى‌بينم و تو از صلحاى قوم خودى، چگونه به تو متزوج شوم؟ پس واقعه را خدمت حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم رسانيدند. پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: به خانه خود مراجعت كن تا حق تعالى حكمى در اين باب فرمايد. بعد از مراجعت او، اين آيه نازل شد: | |||
---- | |||
«1» تفسير صافى، جلد اوّل، صفحه 434. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 386 | |||
وَ لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ مِنَ النِّساءِ: و به نكاح در مياوريد آن را كه خواسته و به نكاح درآورده‌اند پدران شما از زنان، و مستحق عقاب مى‌شويد به نكاح كردن منكوحات آباء خود، إِلَّا ما قَدْ سَلَفَ: مگر آنچه گذشته پيش از آيه تحريم، كه آن معفوّ مى‌باشد. بعد از آن ذكر علت نهى فرمايد كه: إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً: بدرستى كه نكاح زن پدر، بود قبل از اين و هست بعد از تحريم، خصلتى زشت و ناپسنديده و در هيچ امتى از امم سابقه رخصت آن نشده، وَ مَقْتاً: و مبغوض حق تعالى و مؤمنان، يا نزد جميع اهل مروت، زيرا اشراف عرب آن را مكروه و مبغوض شمردندى و فرزندى كه از زن پدر متولد شدى، مقيت و مقتى گفتندى، يعنى دشمن داشته شده. وَ ساءَ سَبِيلًا: و بد راهى است طريق آن كسى كه آن را پسنديده دارد و به آن قيام و ارتكاب نمايد. | |||
لطيفه: مراتب قبيح سه است: قبح عقلى، قبح شرعى، قبح عرفى. و خداوند هر سه را در اين آيه بيان فرموده، و چنين امرى نهايت قبيح مى‌باشد. اول: قبح عقلى، كه فرموده: إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً، زيرا زنا تصرف در غير، و عقل آن را منع نمايد. دوم: قبح شرعى، و: مَقْتاً: اشاره به آن است، چه اگر قبيح نبود، موجب مقت نمى‌شد. سوم: قبح عرفى، و: ساءَ سَبِيلًا: مشتمل است بر آن، و عادتا چنين فعلى قبيح است. | |||
و بدان كه حق تعالى در آيه با وجود نهى، تنفير مردمان نموده از نكاح ازواج به سه وصف، جهت مبالغه در نفى و نهى: اول: فاحِشَةً، كه مبالغه است در قبح، چه اين فعل منافى وجوب تعظيم آباست، جهت تهجم بر فراش ايشان. | |||
و ذكر كانَ، ايذان آنست كه در هيچ ملتى حلال نبوده، تا مبالغه شود در نهى اين، دوم: ذكر مَقْتاً، يعنى اين عمل ممقوت و مبغوض خدا و غير عادت ذى المروات است. سوم: ساءَ سَبِيلًا دال است بر آنكه اين طريقه قبيح، و مذموم است. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 387 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَنْكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُمْ مِنَ النِّساءِ إِلاَّ ما قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلاً «22» | |||
ترجمه | |||
و نكاح مكنيد آن چه را نكاح كردند پدران شما از زنان مگر آنچه گذشت همانا آن باشد كار زشت و مبغوض و بد راهى است. | |||
تفسير | |||
استثناء از لوازم كلام است گويا فرموده نكاح زن پدر موجب عقاب است مگر آن نكاحيكه در زمان جاهليت شده است كه خداوند از آن براى معذور بودن شما عفو فرمود ولى ادامه و احداث آن روا نيست چون نهى ظاهر در تحريم است و حرمت موجب عقاب پس كلام دلالت دارد بر ثبوت عقاب بالالتزام و استثناء بايد از مدلول كلام شود خواه مطابقى باشد خواه التزامى كه لازم كلام است و عياشى از حضرت باقر (ع) روايت نموده كه نكاح زن جدّ جائز نيست بمقتضاى اين آيه و گفته‌اند مراتب قبح سه است قبح عقلى و آن فاحشه است و قبح شرعى و آن مقت است و قبح عرفى و آن ساء | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 37 | |||
سبيل است و نيز گفته شده است كه در عرب معمول بوده كه زنان ذوى حقوق خود را ميگرفتند و اينرا نكاح مقت ميناميدند و اولاديرا كه از اين نكاح پيدا ميشد مقتى ميخواندند و بنظر حقير فاحشه اشاره بقبح عقلى و عرفى اين عمل است و مقت اشاره بمبغوضيت آن نزد خداوند و ساء سبيل اشاره بمفسده كامنه در آن و اللّه اعلم. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَنكِحُوا ما نَكَحَ آباؤُكُم مِنَ النِّساءِ إِلاّ ما قَد سَلَفَ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقتاً وَ ساءَ سَبِيلاً «22» | |||
و نكاح نكنيد كساني را که پدران شما آنها را نكاح كرده‌اند مگر آنكه گذشته است اينکه فحشاء و مورث غضب الهي است و بد راهيست. | |||
وَ لا تَنكِحُوا نكاح در قرآن و اخبار در دو مورد استعمال ميشود يكي در عقد ازدواج مثل آيه شريفه وَ أَنكِحُوا الأَيامي مِنكُم وَ الصّالِحِين‌َ مِن عِبادِكُم وَ إِمائِكُم الاية نور آيه 32، که مراد زن گرفتن و زن كردن است و شوهر گرفتن و شوهر كردن است اعم از دخول و غيره. | |||
جلد 5 - صفحه 44 | |||
و ديگر بمعني وطي و جماع مثل آيه شريفه الزّانِي لا يَنكِح‌ُ إِلّا زانِيَةً أَو مُشرِكَةً الاية بنا بر تفسيري، و حديث معروف | |||
(ملعون من نكح بهيمة و ملعون من نكح بيده) | |||
نبوي (ص)، و اينکه آيه مطلق است و شامل هر دو ميشود، مدخوله اب و زوجه اب را نميشود فرزند ازدواج كند. | |||
ما نَكَحَ آباؤُكُم و مراد از آباء اجداد هر چه بالا رود محرم هستند و نكاح آنها حرام است. | |||
إِلّا ما قَد سَلَفَ استثناء منقطع است زيرا استثناء ماضي از مستقبل نميشود نظير آيه شريفه لا يَذُوقُون‌َ فِيهَا المَوت‌َ إِلَّا المَوتَةَ الأُولي دخان آيه 56، و اينکه موضوع در جاهليت بوده که زن پدر را بعد از فوت پدر ميگرفتند خداوند از آنها مؤاخذه نميفرمايد آنچه بوده تا زمان نزول اينکه آيه لكن بعد از نزول اگر كسي قبلا اينکه عمل را كرده بايد رها كند و ديگر نميتواند نزد او رود. | |||
إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً ديگر زنا ميشود بلكه زنا با محارم که عقوبتش اشد و حد آن سخت‌تر است، (و مقتا) مشمول غضب الهي ميشود. (و ساء سبيلا) عمل زشت قبيح منكري است هم عقلا و هم شرعا و هم عرفا | |||
45 | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
