الذاريات ٣٠: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link391 | آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link391 | آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link392 | اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۴#link392 | اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند]] | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۹: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link401 | رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۴۵#link401 | رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۲_بخش۱۷#link154 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۲_بخش۱۷#link154 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالُوا كَذلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ «30» | |||
(فرشتگان به ابراهيم) گفتند: پروردگار تو اين‌گونه گفته والبتّه او حكيم و داناست. | |||
===نکته ها=== | |||
«أوجس» از «ايجاس» به معناى احساس امرى در درون است. «خِيفَةً» از «خوف» به معناى ترس است و تنوين آن، تنويع و براى بيان نوع است، يعنى نوعى ترس ابراهيم را فرا گرفت. «صَرَّةٍ» در اينجا به معناى داد و فرياد است. «صك» به معناى ضربه محكم و سيلى، «عَجُوزٌ» به معناى عاجز و پير و «عَقِيمٌ» به معناى نازا است. | |||
ساره، همسر اول حضرت ابراهيم نازا بود و لذا ابراهيم، هاجر را به همسرى گرفت. امّا خداوند به هنگام پيرى اين زن، بشارت فرزند به او مى‌دهد و او كه پذيرش چنين امرى برايش مشكل است، ناله و فرياد بر مى‌آورد كه من در جوانى نازا بودم، اكنون كه پير شده‌ام و به طور طبيعى هيچ زمينه‌اى براى فرزنددار شدنم نيست، چگونه فرزنددار شوم؟! | |||
اين آيات مربوط به فرزنددار شدن حضرت ابراهيم از طريق ساره و منظور از «غلام عليم» اسحاق است. البتّه در آيه 101 سوره صافّات، بشارت تولّد اسماعيل از طريق هاجر، با تعبير «غلام حليم» آمده است. | |||
آن ترسى مورد انتقاد است كه ترس از دشمن و در جبهه‌گيرى مقابل كفر باشد وگرنه ترس و نگرانى طبيعى كه براى هر انسانى به طور ناخود آگاه پيدا مى‌شود، براى انبيا عيب نيست. | |||
===پیام ها=== | |||
1- روحيات و رفتار خوشايند و ناخوشايند مهمان بايد مورد توجه ميزبان باشد. | |||
«فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً» | |||
2- انبيا از جنس بشر بوده‌اند و مثل ساير مردم گاهى ترس و نگرانى‌هايى پيدا مى‌كردند. «فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً» (نخوردن غذا نشانه به اصطلاح نمك‌گير نشدن و نوعى دشمنى است) | |||
3- هر رفتار و حركتى هرچند ساده و كم اهميّت (همچون غذا نخوردن)، اگر | |||
جلد 9 - صفحه 256 | |||
موجب نگرانى ديگران شود، بايد به نوعى جبران شود تا نگرانى برطرف گردد. «أَ لا تَأْكُلُونَ- فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً- لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ» | |||
4- كمال فرزند، به علم و دانش است. «بِغُلامٍ عَلِيمٍ» | |||
5- انبيا، گاهى از طريق فرشتگان از آينده با خبر مى‌شدند. «بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ» | |||
6- زن، موجودى احساسى و عاطفى است و در مقابل آنچه مى‌شنود معمولًا خيلى زود عكس العمل نشان مى‌دهد. «فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ» | |||
7- مرد نبايد مانع بروز احساسات طبيعى زن شود. «فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ» (حضرت ابراهيم مانع ابراز احساسات همسرش نشد) | |||
8- قدرت خداوند محدوديّت ندارد. از پيرمرد و پيرزنى نازا، فرزندى با استعداد به دنيا مى‌آورد. بِغُلامٍ عَلِيمٍ ... عَجُوزٌ عَقِيمٌ | |||
9- اراده خداوند، بر عوامل طبيعى حاكم است. قالُوا كَذلِكَ ... | |||
10- دادن‌ها وندادن‌هاى الهى، همه عالمانه و حكيمانه است. «إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ» (خداوند در جوانى به ابراهيم و همسرش فرزند نمى‌دهد و در پيرى، پسرى مى‌دهد كه پيامبر مى‌شود.) | |||
جلد 9 - صفحه 257 | |||
جزء «27» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالُوا كَذلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) | |||
قالُوا كَذلِكَ: گفتند ملائكه بعد از تعجب او همچنين كه بشارت داديم تو را، قالَ رَبُّكِ: فرموده است پروردگار تو و ما از قول او خبر مى‌دهيم نه به رأى خود، پس به جهت تسهيل وجود ولد گفتند: إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ: بدرستى كه خداى تعالى او است حكم كننده به وجود ولد براى تو، دانا به عقيمى تو و به جميع خفاياى امور، و هر كه متصف به اين وصف باشد قول او حق و وعده او صدق خواهد بود مروى است كه جبرئيل وقتى تعجب ساره را مشاهده نمود او را گفت نظر كن به سقف خانه خود. ساره چون نگاه كرد ديد كه چوبهاى خشك كه در سقف خانه كشيده بودند همه سبز شدند و ميوه بر آنها ظاهر شد، پس نزد اين حال اطمينان تام در وجود ولد او را حاصل شد. | |||
خلاصه: چون حضرت ابراهيم عليه السّلام بدانست كه ايشان ملائكه و نازل شدن ايشان به اين هيئت مجموعى خبر به امرى عظيم خواهد بود، | |||
---- | |||
«1» منهج الصّادقين، ج 9 ص 43. | |||
جلد 12 - صفحه 270 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ «24» إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ «25» فَراغَ إِلى أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ «26» فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قالَ أَ لا تَأْكُلُونَ «27» فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ «28» | |||
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ «29» قالُوا كَذلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (32) لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ (33) | |||
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (34) فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (35) فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (36) وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ (37) | |||
ترجمه | |||
آيا رسيد بتو خبر ميهمانان ابراهيم كه گرامى داشته شدگان بودند | |||
وقتى كه وارد شدند بر او پس سلام كردند گفت سلام بر شما گروه ناشناختگان | |||
پس آهسته روان شد بسوى اهل خود پس آورد گوساله‌اى فربه | |||
پس نزديك نمود | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 66 | |||
آنرا بطرف ايشان گفت آيا نميخوريد | |||
پس بدل گرفت از ايشان ترسى گفتند نترس و بشارت دادند او را به پسرى دانا | |||
پس پيش آمد زنش با فرياد پس زد بر روى خود و گفت پيرزنى نازا | |||
گفتند اينچنين گفت پروردگارت همانا او است درست كار دانا | |||
گفت ابراهيم پس چيست كار شما اى فرستادگان | |||
گفتند همانا ما فرستاده شديم بسوى گروهى گناهكار | |||
تا فرو فرستيم و بيافكنيم بر آنها سنگهائى از گل | |||
با آنكه نشان كرده شده باشد نزد پروردگار تو براى از حدّ در گذرندگان | |||
پس بيرون برديم هر كه بود در آن از مؤمنان | |||
پس نيافتيم در آن جز خانه‌اى از منقادان | |||
و بجا گذاشتيم در آن علامت و نشانه‌اى براى آنانكه ميترسند از عذاب دردناك. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال قصّه مهماندارى حضرت ابراهيم و تعقّب آن بعذاب قوم لوط را مكرّر ذكر فرموده براى تهديد كفّار مكه چون آثار باقيه آنرا در سفر مشاهده مينمودند و عبرت نميگرفتند چنانچه در سوره اعراف و هود و حجر مفصلا بيان شد و اينجا به پيغمبر خود ميفرمايد آيا قبلا رسيد بتو خبر ميهمانهاى عزيز و محترم حضرت ابراهيم جدّ امجدت يعنى مسلما رسيده است و ما براى اهتمام بذكر آن تجديد مينمائيم وقتى كه چند نفر از ملائكه مقرّب نزد خدا بر آنحضرت وارد شدند و سلام نمودند و حضرت بوجه احسن ردّ فرمود چون آنها گفته بودند سلاما يعنى سلام ميكنيم سلام نمودنى و حضرت جواب فرمود سلام يعنى سلام بر شما و جمله اسميّه براى دلالتش بر دوام و ثبوت آكد است و ضمنا اظهار فرمود كه شما را بجا نميآورم و براى آنكه آنها مانع از آوردن غذا نشوند مخفيانه نزد اهل بيت خود رفت و گوساله فربهى كباب كرده نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و آنها متوجّه شدند و عرضه داشتند نترس ما ملائكه‌ايم و از جانب خدا آمده‌ايم براى عذاب قوم لوط و بشارت دادند آن حضرت را بولادت حضرت اسحق پيغمبر از ساره خاتون براى او پس ساره زوجه دائمه آنحضرت كه تا آن تاريخ نازا بود و پيرو يائسه شده بود اقبال بايشان نمود در | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 67 | |||
حاليكه از شوق فرياد ميكرد و با دست بصورت يا با انگشتان به پيشانى خود ميزد و از امام صادق عليه السّلام در مجمع راجع باين قسمت نقل نموده كه اقبال نمود در حالى كه در ميان جماعتى بود چون صرّه بمعناى جماعت هم ميباشد و قمّى ره علاوه فرموده كه پس پوشاند صورت خود را و ظاهرا زدن از روى تعجّب و پوشاندن از باب حيا باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت بندگانرا بهتر ميداند و هر چه بفرمايد حق است و واقع خواهد شد و حضرت ابراهيم فرمود كار مهمّ شما فرستادگان خدا چيست كه جمعا در اين حدود آمده‌ايد عرضه داشتند ما براى عذاب قوم لوط كه مرتكب جرم بزرگى ميباشند فرستاده شديم و ضمنا مقرّر شد كه قبلا خدمت شما برسيم و سلام و بشارت را عرضه داريم و مأموريّت ما آنستكه آنها را بسنگى كه از گل ساخته و متحجّر شده و بدست قدرت الهى براى سر آنها نشان كرده شده نيست و نابود نمائيم چون آنها بكلّى از حدّ خودشان تجاوز نموده‌اند پس خدا ميفرمايد ما حكم كرده بوديم بخروج هر كس كه اهل ايمان و تقوى باشد از آن آباديها كه قوم لوط منزل داشتند ولى نيافتيم يعنى نيافتند مأمورين ما در آن قرى جز يك خانوار كه لوط و دو دخترش بودند از كسانيكه منقاد و مطيع اوامر ما شدند و باقى گذارديم در آنحدود آثار منازل ويران شده را براى عبرت و تنبّه كسانيكه از عذاب خدا ميترسند نه اشخاص بى‌باك بى‌فكر كه از همه چيز غافلند و بالاخره بجزاى خود خواهند رسيد. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالُوا كَذلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الحَكِيم‌ُ العَلِيم‌ُ (30) | |||
گفتند ملائكه به ساره که اينکه نحوه فرموده پروردگار تو محققا او حكيم و عليم است تمام كارهاي او از روي حكمت و علم است و در جاي ديگر ميفرمايد که ملائكه به ساره گفتند: أَ تَعجَبِين‌َ مِن أَمرِ اللّه‌ِ رَحمَت‌ُ اللّه‌ِ وَ بَرَكاتُه‌ُ عَلَيكُم أَهل‌َ البَيت‌ِ هود آيه 76. | |||
خداوند قادر متعال همين نحوي که آدم و حوا را بدون پدر و مادر آفريد و عيسي را بدون پدر و حمل مادر موسي را تا حين ولادت مخفي فرمود: قدرت دارد از شوهر پير و زن عجوز عقيم اولاد بياورد لذا. | |||
قالُوا ملائكه که در اينجا بشارت به ابراهيم دادند و در سوره هود بشارت به ساره و معلوم مي‌شود که ساره هم حاضر بود و بشارت به هر دو داده شد گفتند: به ساره. | |||
كَذلِكَ قالَ رَبُّكِ ما از پيش خود نمي‌گوئيم فرمان خداست مأمور هستيم به شما ابلاغ كنيم. | |||
جلد 16 - صفحه 277 | |||
إِنَّهُ هُوَ الحَكِيم‌ُ تمام كارهاي او از روي حكمت و مصلحت است به جا و به موقع. | |||
العَلِيم‌ُ عالم به همه چيز هم شيخوخيت ابراهيم را ميداند و هم عجوز و عقيم تو را ميداند و قدرت نمايي مي‌كند که إِذا أَرادَ شَيئاً أَن يَقُول‌َ لَه‌ُ كُن فَيَكُون‌ُ. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 30)- ولی قرآن در این آیه پاسخ فرشتگان را به او نقل می‌کند: «گفتند: | |||
ج4، ص544 | |||
پروردگارت چنین گفته است و او حکیم و داناست» (قالُوا کَذلِکَ قالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ). | |||
گر چه تو پیر زن فرتوتی هستی و شوهرت نیز چنین است، اما هنگامی که فرمان پروردگار تو صادر شود و اراده‌اش به چیزی تعلق گیرد بدون تردید تحقق می‌یابد | |||
آغاز جزء 27 قرآن مجید | |||
ادامه سوره ذاریات | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
