البقرة ٤٤: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[الزمر ٩ | أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ...]] (۰) | [[الزمر ٩ | أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ...]] (۰) | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
'''محل نزول:''' | |||
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۱۱۱.</ref> | |||
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱..</ref> | |||
از طريق كلبى از ابوصالح او از ابن عباس چنين روايت گرديده كه اين آيه درباره يهوديان اهل مدينه نازل شده كه بخويشان و اقرباى مسلمان خود كه مي‌رسيدند، مى گفتند: در دين خود ثابت و پابرجا باشيد و از آن دست برنداريد ولى خود در دين ثابت نبوده و مردم را به امورى تشويق مي‌نمودند كه خود بدان پاى بند نبوده اند<ref> واحدى و ثعلبى از مفسرين عامه نقل نمودند و نيز صاحب كشف الاسرار بدون ذكر راويان نقل نموده است.</ref><ref> صاحب روض الجنان يا روح الجنان از مفسرين خاصه اين مورد را در ميان آورده ولى به عنوان شأن و نزول ذكر ننموده است.</ref> اگر چه اين آيه درباره مورد بخصوص نازل شده باشد ولى عام بوده و از براى همه عموميت خواهد داشت. و نيز از قول امام على مرتضى عليه‌السلام نقل گرديده كه اين آيه درباره قضات و خطيبان نازل گرديده كه بر خدا و رسول و كتاب او دروغ مى بندند.<ref> تفسير على بن ابراهيم و تفسير البرهان از خاصه.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۱۹#link262 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۱۹#link262 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link187 | آيه ۴۴ - ۴۶]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link187 | آيه ۴۴ - ۴۶]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link188 | آيه و ترجمه]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link188 | آيه و ترجمه]] | ||
| خط ۴۱: | خط ۵۴: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link192 | ۱ ((لقاء الله )) چيست ؟]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link192 | ۱ ((لقاء الله )) چيست ؟]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link193 | ۲ راه پيروزى بر مشكلات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۶۸#link193 | ۲ راه پيروزى بر مشكلات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
«44» أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ | |||
آيا مردم را به نيكى دعوت كرده و خودتان را فراموش مى‌نماييد؟ با اينكه شما كتاب (آسمانى) را مى‌خوانيد، آيا هيچ فكر نمى‌كنيد؟ | |||
===نکته ها=== | |||
دانشمندان يهود، قبل از بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله، مردم را به ايمان آوردن به آن حضرت دعوت مى‌كردند و بشارت ظهور حضرت را مى‌دادند، امّا هنگام ظهور، خودشان ايمان نياوردند و حتّى بعضى از آنان به بستگان خود كه اسلام آورده بودند، توصيه مى‌كردند كه مسلمان بمانند، ولى خودشان اسلام نمى‌آوردند. «1» | |||
در روايات آمده است: دانشمندى كه ديگران را به بهشت دعوت كند، ولى خودش اهل جهنّم باشد، بزرگترين وسخت‌ترين حسرت‌ها را خواهد داشت. «2» | |||
حقّ تلاوت، عمل است. امام صادق عليه السلام فرمود: «كونوا دعاة النّاس باعمالكم و لاتكونوا دعاةً بالسنتكم» «3» با اعمال خودتان مردم را دعوت كنيد، نه تنها با گفتار. | |||
از حضرت على عليه السلام نقل شده است كه فرمود: سوگند كه من شما را به كارى دعوت نمى‌كنم، مگر آنكه خودم پيشگام باشم و از كارى نهى نمى‌كنم مگر آنكه خودم قبل از شما آن را ترك كرده باشم. «4» | |||
همچنين آن حضرت فرمود: هر كس خود را امام ديگران قرار داد، ابتدا بايد به تعليم خود بپردازد. «5» | |||
امام كاظم عليه السلام فرموده‌اند: «طوبى للعلماء بالفعل و ويل للعلماء بالقول» «6» درود بر عالمانى كه به گفته خود عمل مى‌كنند و واى بر عالمانى كه فقط حرف مى‌زنند. | |||
---- | |||
«1». نمونه، ج 1، ص 214. | |||
«2». بحار، ج 2، ص 37. | |||
«3». نورالثقلين، ج 1، ص 57. | |||
«4». نهج‌البلاغه، خطبه 175. | |||
«5». نهج‌البلاغه، حكمت 73. | |||
«6». بحار، ج 78، ص 299. | |||
جلد 1 - صفحه 106 | |||
عالم بى‌عمل در قالب تمثيل | |||
الف: در قرآن: عالم بى‌عمل، به الاغى تشبيه شده است كه بار كتاب حمل مى‌كند، ولى خود از آن بهره‌اى نمى‌برد. «1» | |||
ب: در روايات: | |||
* رسول خدا صلى الله عليه و آله: عالم بى‌عمل، مثل چراغى است كه خودش مى‌سوزد، ولى نورش به مردم مى‌رسد. «2» | |||
* رسول خدا صلى الله عليه و آله: عالم بى‌عمل، چون تيرانداز بدون كمان است. «3» | |||
* عيسى عليه السلام: عالم بى‌عمل، مثل چراغى است بر پشت‌بام كه اتاق‌ها تاريك‌اند. «4» | |||
* على عليه السلام: عالم بى‌عمل، چون درخت بى‌ثمر وگنجى است كه انفاق نشود. «5» | |||
* امام صادق عليه السلام: موعظه‌ى عالم بى‌عمل، چون باران بر روى سنگ است كه در دلها نفوذ نمى‌كند. «6» | |||
ج: عالم بى‌عمل، در كلام انديشمندان: | |||
گرسنه‌اى است روى گنج خوابيده. | |||
تشنه‌اى است بر كنار آب و دريا. | |||
طبيبى است كه خود از درد مى‌نالد. | |||
بيمارى است كه دائماً نسخه درمان را مى‌خواند، ولى عمل نمى‌كند. | |||
منافقى است كه سخن و عملش يكى نيست. | |||
پيكرى است بى‌روح. | |||
===پیام ها=== | |||
1- آمران به معروف، بايد خود عامل به معروف باشند. «تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ» | |||
---- | |||
«1». جمعه، 5. | |||
«2». كنزالعمّال، ح 29109. | |||
«3». بحار، ج 10، ص 100. | |||
«4». بحار، ج 14، ص 309. | |||
«5». غررالحكم. | |||
«6». بحار، ج 2، ص 39. | |||
جلد 1 - صفحه 107 | |||
2- اگر مقدّمات فراموشى را خودمان فراهم كرده باشيم، معذور نيستيم. عذر فراموشكارى پذيرفته است كه بى‌تقصير باشد. «تَنْسَوْنَ، تَتْلُونَ» | |||
3- تلاوت كتاب آسمانى كافى نيست، تعقّل لازم است. «تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ» | |||
4- خود فراموشى، نشانه‌ى بى‌خردى است. «أَ فَلا تَعْقِلُونَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (44) | |||
بعد از آن بر سبيل توبيخ به علماى غير عامل خطاب فرمايد كه: | |||
أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ: آيا امر مى‌كنيد مردمان را به نيكوئى، وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ: و حال آنكه فراموش كنيد نفسهاى خود را، يعنى ترك مى‌كنيد نيكوئى به نفسهاى خود را مانند كسى كه نفس خود را فراموش كرده باشد. | |||
وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ: و حال آنكه تلاوت مى‌كنيد كتاب آسمانى تورات را كه متضمن است وصف پيغمبر و امر به متابعت آن حضرت و وعيد به مخالفت قول با عمل را. أَ فَلا تَعْقِلُونَ: آيا پس چرا تعقل نمى‌كنيد در قبح گفتار بدون عمل و وخيم بودن عاقبت آن، زيرا عقل براى درك حسن و قبح افعال مى‌باشد، در صورتى كه عقل كارفرما و تعقل كه لازمه آن است ظهور يابد. و آيه شريفه توبيخ عظيمى است نسبت به اين جماعت كه با دارا بودن عقل تعقل ننمايند. | |||
تبصره: توهّم نشود كه مفاد آيه شريفه منع نمايد امر به معروف و نهى از منكر را، بلكه در مقام تذكر و نصيحت مشفقانه باشد از جانب خدا نسبت به بندگان كه آنچه امر و نهى نمايند ديگران را، البته خود هم اقدام نمايند به عمل، نه آنكه فقط آمر و ناهى باشند. و نيز مذمتى باشد براى اشخاصى كه | |||
---- | |||
«1» مستدرك الوسايل، جلد اوّل، صفحه 488 باب دوّم حديث دوّم. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 135 | |||
قول دارند بدون عمل. و آيه شريفه گرچه در شأن احبار يهود نازل شده لكن شامل باشد عموم مؤمنين را تا قيامت كه در گفتار خود به عمل كوشند، بلكه مردم را دعوت به حق و اسلام نمايند، به عمل كردن قوانين مقدسه آن و لذا حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: | |||
كونوا دعاة النّاس باعمالكم و لا تكونوا دعاة بالسنتكم «1». يعنى باشيد دعوت كننده مردم به اعمال خودتان، نه به زبان خود فقط. | |||
و نيز در احاديث معراجيه است: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: | |||
مررت ليلة اسرى بي على اناس تقرض شفاهم بمقاريض من نار فقلت من هؤلاء يا جبرئيل قال هم خطباء من اهل الدّنيا ممّن كانوا يأمرون النّاس بالبرّ و ينسون انفسهم «2». فرمود حضرت رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: مرور كردم شب معراج بر مردمى كه مى‌چيدند لبهاى آنها را به مقراضهاى آتشين. | |||
گفتم: كيستند اى جبرئيل؟ گفت: ايشان خطباء اهل دنيا هستند كه امر مى‌كردند مردمان را به نيكوئى و حال آنكه فراموش مى‌نمودند نفسهاى خودشان را. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (44) | |||
ترجمه | |||
آيا امر ميكنيد مردم را بخوبى و فراموش ميكنيد خودتان را با آن كه شما ميخوانيد كتاب را آيا تعقل نمى‌كنيد.. | |||
تفسير | |||
در شأن علماء يهود و رؤساء منافق آنها نازل شده است كه اموال فقرا را جمع و ضبط مينمايند و طعمه براى اغنيا تهيه ميكنند و امر بخيرات مينمايند با آنكه خودشان تار كند و نهى از شرور ميكنند در صورتى كه خودشان مرتكبند با آنكه تورية را ميخوانند كه در آن امر بخيرات و نهى از منكرات شده است و تعقل نميكنند كه در امر بچيزيكه خودشان عمل بآن نميكنند و در نهى از چيزيكه خودشان مرتكب ميشوند عقاب است براى آنان و بنظر حقير تعقل نميكنند قبح اين عمل را كه انسان واعظ غير متعظ باشد و قمى فرموده كه نازل شده است در شأن خطبا و سخن‌وران چنانچه امير المؤمنين (ع) فرموده كه بر هر منبرى از ايشان خطيب سخن ورى است كه با صوت رسا دروغ بر خدا و رسول و قرآن ميبندد فيض ره فرموده اين آيه شامل است هر كس را كه توصيف امر خيرى را بنمايد و خود عمل نكند و در مصباح الشريعه نقل فرموده از حضرت صادق (ع) كه كسيكه فارغ نشده باشد از اصلاح باطن خود و خلاص نگشته باشد از آفات نفس و شهوات خويش و فرار نداده باشد شيطان را و داخل نشده باشد در كنف امان و حفظ خداوند صلاحيت ندارد از براى امر به معروف و نهى از منكر زيرا وقتى كه موصوف باين صفات نباشد هرچه را اظهار ميكند حجت بر او ميشود و مردم هم بگفته او منتفع نميشوند خداوند فرموده آيا امر ميكنيد مردم را بخوبى و فراموش ميكنيد خودتان را و باو ميفرمايد اى خائن آيا مطالبه ميكنى از خلق من چيزيرا كه بسبب آن با نفس خود خيانت كردى و عنانش را از دست دادى بنظر حقير اين آيه و روايات راجع بكسانى است كه شغلشان امر به معروف و نهى از منكر است و بايد مبلغ احكام اسلام باشند و تكليف و شرائط آنها غير از عامه مردم است كه بايد | |||
---- | |||
جلد 1 صفحه 74 | |||
امر به معروف و نهى از منكر بنمايند خواه عامل و تارك باشند خواه نباشند چنانچه در سوره آل عمران در ذيل آيه و لتكن منكم امة يدعون الى الخير انشاء اللّه تعالى بيان خواهد شد چه خوب گفته است | |||
دامن آلوده اگر خود همه حكمت گويد | |||
از سخن گفتن زيباش كسان به نشوند | |||
و آنكه پاكيزه دل است ار بنشيند خاموش | |||
همه از سيرت صافيش نصيحت شنوند | |||
كلام وقتى از قلب خارج شد داخل در قلب ميشود و چون از زبان بيرون آيد از گوش تجاوز نميكند خداوند بما توفيق عمل كرامت فرمايد. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ تَأمُرُون‌َ النّاس‌َ بِالبِرِّ وَ تَنسَون‌َ أَنفُسَكُم وَ أَنتُم تَتلُون‌َ الكِتاب‌َ أَ فَلا تَعقِلُون‌َ (44) | |||
(آيا مردم را بخوبي امر كنيد و خود را فراموش مي‌نمائيد و حال آنكه كتاب را ميخوانيد آيا تعقل نميكنيد) (برّ) در لغت بمعني بسياري اطلاق شده: هر كار نيكويي را برّ گويند اسمي است شامل جمله طاعات از واجبات و مندوبات ميشود و بمعني صدق و صله و احسان و نيكويي بوالدين نيز استعمال ميشود. | |||
و ظاهر اينست که اصل در معني برّ همان نيكي و مطلق خير است و ساير معاني متفرّع بر همين معني است و در قرآن نيز بر هر كار نيكي اطلاق بر (بكسر باء) شده و بر اشخاص نيكوكار و فرشتگان و آفريدگار اطلاق برّ (بفتح باء) و بارّ شده مانند: | |||
جلد 2 - صفحه 17 | |||
لَيس‌َ البِرَّ أَن تُوَلُّوا وُجُوهَكُم قِبَل‌َ المَشرِق‌ِ وَ المَغرِب‌ِ وَ لكِن‌َّ البِرَّ مَن آمَن‌َ بِاللّه‌ِ الاية«1» و مانند إِن‌َّ الأَبرارَ يَشرَبُون‌َ مِن كَأس‌ٍ الاية«2» و مانند: | |||
بِأَيدِي سَفَرَةٍ كِرام‌ٍ بَرَرَةٍ«3» و مانند إِنَّه‌ُ هُوَ البَرُّ الرَّحِيم‌ُ«4» و تنسون نسيان بمعني فراموشي و قريب المعني با سهو است لكن سهو بمعني عدم التفات و توجه و در مقابل عمد است و نسيان در مقابل ذكر است، و مراد از نسيان نفس اينست که انسان خود را جزو ديگران قرار ندهد يعني همه را موظف بوظائف ديني و اخلاقي و وجداني بداند ولي خود را از آنها معاف دارد چنانچه دأب علماء يهود و بسياري از علماء سوء است که مردم را بكارهاي خير و وظائف ديني امر ميكنند ولي خودشان بآنها عمل نميكنند با اينكه كتاب را تلاوت نموده و ميدانند که احكام آن كتاب چه تورات و انجيل و چه قرآن باشد عام و شامل همه است و بعضي را از انجام وظيفه استثناء ننموده است. | |||
و مذمت و نكوهش در آيه شريفه راجع بقسمت دوم است که نسيان نفس باشد نه راجع بقسمت اول که امر ببرّ است و اينكه بعضي باين آيه و امثال آن استشهاد كرده‌اند بر اينكه شرط امر بمعروف و نهي از منكر اينکه است که آمر بمعروف و ناهي از منكر خود عامل معروف و تارك منكر باشد تمام نيست زيرا آيات در مقام مذمّت عمل نكردن بمعروف و منتهي نشدن از منكر است نه اينكه شرط قرار دادن باشد باين معني که هر كس معروفي را بجا نياورد نبايد بآن امر كند و هر كس منكري را مرتكب شود نهي از آن منكر از وي ساقط شود بلكه عمل كردن بمعروف و ترك منكر دو واجب و امر بمعروف و نهي از منكر دو واجب ديگر است و هر كدام در محل خود ثابت ميباشد، چنانچه در | |||
---- | |||
1- سوره البقرة آيه 177 | |||
2- سوره الدهر آيه 5 | |||
3- سوره عبس آيه 14- 15 | |||
4- سورة الطور آيه 28 ابرار جمع بر و بررة جمع بار است. | |||
جلد 2 - صفحه 18 | |||
ذيل آيه شريفه وَ إِذا قِيل‌َ لَهُم لا تُفسِدُوا فِي الأَرض‌ِ در ضمن شرايط امر بمعروف و نهي از منكر متذكر شديم«1». | |||
بلي از اينکه لحاظ که عقوبت عالم از جاهل سخت‌تر است چنانچه از كلمه وَ أَنتُم تَتلُون‌َ الكِتاب‌َ استفاده ميشود و مفاد اخبار بسيار است چنانچه روايت شده که « | |||
ان اهل النار يتأذّون من ريح العالم التارك لعلمه | |||
» (اهل آتش از بوي عالم بيعمل آزار ميشوند)«2» و نيز روايت شده که « | |||
ان‌ّ اشدّ اهل النار ندامة و حسرة رجل دعي عبدا الي اللّه فاستجاب و قبل منه فاطاع اللّه و ادخله الجنة و ادخل الداعي النار بتركه علمه الحديث | |||
» سخت ترين اهل آتش از جهت شكنجه عالم بيعمل است«3» البته كسي که امر بمعروف و نهي از منكر كند و خود تارك معروف و عامل منكر باشد نكوهش از او بيشتر و عقوبت او سخت‌تر خواهد بود. | |||
أَ فَلا تَعقِلُون‌َ عقل يعني درك حسن و قبح و احكام عقلي يعني محسنات و مقبّحات عقلي اموريست که هر عقلي ادراك حسن يا قبح آنها را مينمايد مانند خوبي احسان و بدي ظلم و مورد آية ممكن است از اينکه قبيل باشد يعني اينكه مردم را بخوبي امر كنيد و خود ترك كنيد خلاف حكم عقل و درك عقلاني است لذا بنحو تعجّب ميفرمايد: أَ فَلا تَعقِلُون‌َ و براي عقل اطلاقاتي است: گاهي مقابل جهل است چنانچه در كافي در حديث جنود عقل و جهل ذكر شده. | |||
و گاهي مقابل حمق (نفهمي) است چنانچه در آيه باين معني استعمال شده، و گاهي مقابل جنون است که در اينصورت از شرايط عامه تكليف ميباشد و گاهي بمعني جوهر مجرّد است ذاتا و فعلا، که يكي از جواهر پنجگانه باشد مقابل اعراض نه‌گانه، و در لسان بعضي بمثل افلاطونيه که صور بدون ماده باشند نيز اطلاق شده است. | |||
---- | |||
1- مجلد اول ص 373 | |||
2- جامع السعادات ص 62 | |||
3- جامع السعادات ص 62 | |||
19 | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
(آیه 44)- به دیگران توصیه می‌کنید اما خودتان چرا؟! علماء و دانشمندان یهود قبل از بعثت محمد صلّی اللّه علیه و اله مردم را به ایمان به وی دعوت می‌کردند و بعضی از علمای یهود به بستگان خود که اسلام آورده بودند توصیه می‌کردند به ایمان خویش باقی و ثابت بمانند ولی خودشان ایمان نمی‌آوردند، لذا قرآن آنها را بر این کار مذمت کرده می‌گوید: «آیا مردم را به نیکی دعوت می‌کنید ولی خودتان را فراموش می‌نمایید» (أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ). «با این که کتاب آسمانی را می‌خوانید آیا هیچ فکر نمی‌کنید» (وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ). | |||
علمای یهود از این می‌ترسیدند که اگر به رسالت پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و اله اعتراف کنند کاخ ریاستشان فرو ریزد و عوام یهود به آنها اعتنا نکنند. لذا صفات پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و اله را که در تورات آمده بود دگرگون جلوه دادند. | |||
اصولا یک برنامه اساسی مخصوصا برای علماء و مبلبیت غین و داعیان راه حق این است که بیش از سخن، مردم را با عمل خود تبلیغ کنند همان گونه که در حدیث معروف از امام صادق علیه السّلام می‌خوانیم: «مردم را با عمل خود به نیکیها دعوت کنید نه با زبان خود». | |||
ج1، ص70 | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
