البقرة ٢٨٥: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[البقرة ٢٨٤ | لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا...]] (۲) [[النساء ١٥٢ | وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ...]] (۶) | [[البقرة ٢٨٤ | لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا...]] (۲) [[النساء ١٥٢ | وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ...]] (۶) | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
'''محل نزول:''' | |||
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۱۱۱.</ref> | |||
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱.۵.</ref> | |||
از ابن عباس و نيز از ابوهريره چنين روايت كنند كه وقتى كه آيه ۲۸۴ سوره بقره «وَ إِنْ تُبْدُوا ما فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ؛ آنچه كه در (ضماير و ذهن) خودتان است آشكار نمائيد و يا پنهان سازيد. خداوند آن را به حساب و محاسبه خواهد درآورد» نازل گرديد. بر صحابه فوق‌العاده سخت و گران آمد لذا نزد پيامبر آمدند و گفتند: يا رسول اللَّه ما طاقت تحمل اين آيه را نداريم رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: آيا مي‌خواهيد مانند اهل كتابى كه قبل از شما بودند باشيد؟ كه به پيامبرانشان گفته بودند: (سمعنا و عصينا؛ گوش داديم ولى نافرمانى نموديم) بلكه بايد بپرهيزيد و از خداوند بترسيد و حتى برعكس آنها باشيد و در قبال آيات خداوند (سمعنا و اطعنا؛ گوش داديم و فرمانبردار گشتيم) بگوئيد. | |||
صحابه وقتى كه اين موضوع را از پيامبر شنيدند، زبان‌هاى خويش را بستند و مطيع گشتند. سپس در دنباله فرمانبردارى آنان اين آيه نازل گرديد و بعد موضوع آيه فوق كه ايجاد اضطراب و نگرانى در ميان اصحاب نموده بود به وسيله آيه «لايُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها؛ خداوند هيچ كس را به فوق طاقت او مكلف نمى سازد». | |||
آيه ۲۸۶ سوره بقره منسوخ گرديد و البته چنين نسخى معلوم نيست و هر دو آيه به محكمى خود باقى است زيرا هر يك از آن دو آيه در موضوع مربوط به خود محكم بوده و ممكن است داراى موضوعى مخصوص به خود باشد.<ref> صحيح مسلم و مسند احمد و ديگران از علماء عامه.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲_بخش۵۴#link578 | آيات ۲۸۶ - ۲۸۵، سوره بقره]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲_بخش۵۴#link578 | آيات ۲۸۶ - ۲۸۵، سوره بقره]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲_بخش۵۴#link579 | توضيح معنايى كه اين دو آيه در صدد بيان آن هستند]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲_بخش۵۴#link579 | توضيح معنايى كه اين دو آيه در صدد بيان آن هستند]] | ||
| خط ۴۱: | خط ۵۶: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲_بخش۵۵#link585 | دعوت عمومى به سوى دين توحيد و جهاد در راه اعلاى آن ، اولين وظيفه مومنين بعد از ايمان و اظهار عبوديت حق است]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲_بخش۵۵#link585 | دعوت عمومى به سوى دين توحيد و جهاد در راه اعلاى آن ، اولين وظيفه مومنين بعد از ايمان و اظهار عبوديت حق است]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲_بخش۷۷#link316 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲_بخش۷۷#link316 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
«285» آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ | |||
پيامبر به آنچه از سوى پروردگارش بر او نازل شده ايمان دارد و همه مؤمنان (نيز) به خدا و فرشتگان و كتاب‌ها (ى آسمانى) و فرستادگانش ايمان دارند (و مى‌گويند:) ما ميان هيچ يك از پيامبران او فرق نمى‌گذاريم (و به همگى ايمان داريم) و گفتند: ما (نداى حقّ را) شنيديم و اطاعت كرديم، پروردگارا! آمرزش تو را (خواهانيم) و بازگشت (ما) به سوى توست. | |||
===نکته ها=== | |||
در اين آيه اصول دين (توحيد، نبوّت، معاد) بيان شده و در آيه بعد، آمادگى انسان براى انجام تكاليف الهى و درخواست رحمت و مغفرت از خدا مطرح مى‌شود. لذا در حديث آمده است كه اين آيه و آيه بعد ارزش خاصّى دارند و تلاوت آن دو همانند گنج است. | |||
تكريم پيامبر لازم است و حساب رسول اللّه صلى الله عليه و آله از ديگران جداست. لذا در اين آيه ابتدا نام رسول خدا و ايمان او آمد و سپس نام مؤمنان و عقايد آنان. | |||
===پیام ها=== | |||
1- تبلور مكتب در رهبر است. «آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ» | |||
2- مبلّغان دينى بايد به آنچه دعوت مى‌كنند، باور داشته باشند. «آمَنَ الرَّسُولُ ...» | |||
3- نزول كتب آسمانى، براى پرورش وتربيت انسان‌هاست. «مِنْ رَبِّهِ» | |||
4- ايمان به همه انبيا لازم است، چون تمام انبيا يك هدف دارند. «كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ» | |||
5- زمينه‌ى دريافت مغفرت الهى، ايمان وعمل است. «سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا» | |||
6- در كنار ايمان و عمل، باز هم بايد چشم اميد به رحمت و غفران الهى داشت. | |||
«سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا» | |||
7- بخشش، از شئون ربوبيّت وزمينه‌ى پرورش است. «غُفْرانَكَ رَبَّنا» | |||
تفسير نور(10جلدى)، ج1، ص: 456 | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285) | |||
آمَنَ الرَّسُولُ: ايمان آورد و تصديق نمود رسول، يعنى حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ: به آنچه نازل شده از جانب پروردگارش كه آيات قرآن و احكام دين است. اين شهادت و تنصيص مى‌باشد از حق تعالى بر صحت ايمان آن حضرت و بر آنكه او جازم و ثابت است در امر خود بدون شك و ريبى. وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ: و مؤمنين همه ايشان يا فرد فرد آنها ايمان آورده‌اند به ذات يگانه الهى و صفات جلاليه و كماليه سبحانى و افعال متقنه و احكام شامله او. وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ: | |||
و ايمان آورده‌اند به ملائكه كه مقربين كبريائى و مطيع فرمان سبحانى و معصوم از گناهان و ايمان آورده‌اند به كتاب منزله آسمانى و ايمان آورده‌اند به پيغمبران كه فرستاده و برگزيده خدا و محل نزول وحى الهى و خواننده مردمانند به راه حق و صراط مستقيم. لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ: پيغمبر و | |||
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 521 | |||
مؤمنان متفق الكلمه گويند: ما تفريق و جدائى نمى‌اندازيم در ايمان، بين هيچيك از پيغمبران او به اينكه بعضى را تصديق كنيم و برخى را تكذيب نمائيم، بلكه تصديق داريم به خلاف يهود كه از روى حسد منكر شدند حضرت عيسى عليه السلام و حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را و نصارى وجود ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را انكار نمودند. وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا: و گفتند همه مومنان: شنيديم به گوش فرامين الهى را، و اطاعت نموديم اوامر او را به عمل كردن. حاصل آنكه مطيع و منقاد شديم فرمايشات سبحانى را. پس به طريق التفات از حضيض غيبت به ذروه خطاب برآمده گفتند: غُفْرانَكَ رَبَّنا: بيامرز ما را به آمرزش خود اى پروردگار ما. يا طلب مى‌كنيم آمرزش تو را. وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ: و بسوى ثواب و عقاب محضر عدل تو است بازگشت همه بندگان بعد از موت. اين اقرار تصديق مؤمنان است به معاد و قيامت. | |||
تنبيه: آيه شريفه اشاره است به جوامع معتقدات حقه ايمانيه: 1- ايمان به خداى تعالى و يگانگى او و نفى شريك از او. 2- ايمان به ملائكه. 3- ايمان به كتابهاى منزله. 4- ايمان به تمام انبياء كه از جانب خدا مبعوث شدند. 5- منقاد اوامر و نواهى الهى به قبول. 6- مطيع فرامين سبحانى بودن در مقام عمل. 7- وظيفه بندگى و خاكسارى به درگاه كبريائى به طلب غفران و آمرزش به سبب قصور يا تقصير يا خطاى صادره. 8- ايمان به بعث و نشور و جزاى اعمال از ثواب و عقاب و بهشت و جهنم. | |||
على بن ابراهيم (رضوان اللّه عليه) از حضرت صادق عليه السلام روايت نموده كه اين آيه را خداى تعالى به مشافهه تكلم فرموده خدا با پيغمبر، و حضرت رسالت فرمود: چون شب معراج به سدرة المنتهى رسيدم و مقام قرب من به پروردگار «قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى» واقع شد، ندا فرمود، پروردگار متعال مرا: «آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ» پس گفتم: من جواب دهم از جانب خود و امت «وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ» الى آخره. «1» | |||
---- | |||
«1» تفسير على بن ابراهيم، جلد اوّل، صفحه 95. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 522 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285) | |||
ترجمه | |||
ايمان آورد پيغمبر بآنچه فرستاده شد بسوى او از پروردگارش و مؤمنون همگى ايمان آوردند بخدا و فرشتگان او و كتابهاى او و پيغمبرانش فرق نمى‌گذاريم ميان احدى از پيغمبرانش و گفتند شنيديم و اطاعت نموديم ميخواهيم آمرزش تو را پروردگار ما و بسوى تو است بازگشت.. | |||
تفسير | |||
پيغمبر (ص) اول كسى است كه اعتقاد جزمى حاصل نمود به آنكه آنچه نازل شده است از خداوند بسوى او حق است و اين تصريحى است از خداوند بنبوت آنحضرت و مقام يقينش كه معلوم شود تزلزلى در آنچه باو وحى شده است ندارد و آيات قرآنيه مانند الهامات بعضى انبياء سابق نيست كه گاهى خواب ميديدند يا آوازى از غيب مى‌شنيدند و ممكن بود يقين براى آنها حاصل نشود كه امر الهى است و مؤمنان حقيقى هم تمامى اعتقاد جزمى دارند بوحدانيت خداوند و آنكه جامع جميع صفات كماليه و منزه از هر عيب و نقص است و نيز معتقدند بوجود ملائكه مقربين كه وسائط فيض و سفراء حقند و مؤمنند بتمام كتب آسمانى كه بتوسط انبياء عظام بمردم رسيده و گرويده‌اند بتمام انبياء و رسل از آدم (ع) تا خاتم (ص) و معترفند كه ايشان يكصد و بيست و چهار هزار نفر بودند كه از طرف خداوند بآنها وحى و الهام ميشد و ميگويند ما فرق نميگذاريم ميان هيچ يك از ايشان در عصمت و طهارت و صدق و | |||
---- | |||
جلد 1 صفحه 369 | |||
صفا و آنكه آنچه آورده‌اند حق محض و محض حق است چنانچه گفتند شنيديم به گوش جان و اطاعت نموديم بدل و زبان و از خداوند طلب مغفرت مى‌نمائيم و باز- گشت ما بسوى حق است در آخرت نه مانند بنى اسرائيل كه گفتند ببعضى از كتاب ايمان ميآوريم و ببعضى نمى‌آوريم و بعضى از پيغمبران را تصديق ميكنيم مانند حضرت موسى (ع) و بعضى را تكذيب مى‌نمائيم مانند حضرت محمد (ص) در صورتى كه تكذيب آنحضرت تكذيب حضرت موسى و تصديق آنحضرت تصديق او است و گفتند شنيديم و معصيت نموديم و چند روزى بيش معاقب نخواهيم بود و مانند يهودان اين امت كه گفتند آنچه را گفتند و سابقا بيان شد و بنظر حقير المؤمنون مبتدأ اول و كل مبتداء ثانى و جمله آمن باللّه خبر آن و اين جمله خبر مبتداء اول است و افراد ضمير مستتر در آمن باعتبار مضاف اليه كل است كه احد باشد يعنى هر فرد از اهل ايمان اين اعتقادات را دارند و بنابراين افراد ايمان پيغمبر (ص) بذكر براى تعظيم مقام آنست و ممكن است و المؤمنون عطف باشد بر رسول و بنابر اين امتياز مذكور براى ايمان آن حضرت نيست و جمله كل آمن باللّه بيان ايمان همگى است و لا نفرق مقول قول است و يقولون محذوف است و غفرانك مفعول نطلب است كه مقدر است و لا يفرق بصيغه مجهول مغايب نيز قرائت شده است. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنزِل‌َ إِلَيه‌ِ مِن رَبِّهِ وَ المُؤمِنُون‌َ كُلٌّ آمَنَ بِاللّه‌ِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَين‌َ أَحَدٍ مِن رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعنا وَ أَطَعنا غُفرانَك‌َ رَبَّنا وَ إِلَيك‌َ المَصِيرُ (285) | |||
اخبار در فضائل اينکه آيه شريفه و آيه بعد از آن بلكه آيه قبل که مسمّات بخوانيم سوره بقره است بسيار است، در كافي و بحار و لآلي الاخبار و غير اينها مذكور است. من جمله اينكه هر که اينکه دو آيه را بعد از عشاء آخرت بخواند او را كافي است از قيام تمام شب بعبادت. و من جمله خواندن اينکه آيات در خانه موجب طرد شيطان است از آن خانه. | |||
و اخبار هم در برهان از طرق عامّه روايت كرده که اينکه دو آيه مذاكراتي بوده بين خداوند با رسول اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم ليلة المعراج. | |||
و يك قسمت اخبار فضائل اينها در طي‌ّ آية الكرسي و يك قسمت در فضائل سوره حمد سابقا ذكر شد و چون اينکه اخبار مفصّل است لذا بكتب مذكوره مراجعه فرمائيد، فقط ما ببيان تفسير قناعت ميكنيم. | |||
آمَنَ الرَّسُولُ از براي ايمان مراتب بسياري است که در ذيل آيه يُؤمِنُون‌َ بِالغَيب‌ِ ذكر شد و درجه اعلاي ايمان که ممكن باشد در خور مخلوقات، وجود مقدّس نبوي دارا بود که افضل و اعلا و ارفع از ايمان جميع انبياء و اولياء و ملائكه بود چنانچه حضرتش در جميع شئونات و فضائل و مناقب بر همه آنها برتري داشت. | |||
بِما أُنزِل‌َ إِلَيه‌ِ مِن رَبِّهِ ما انزل، عبارت است از قرآن مجيد و جميع علوم و كمالاتي که بآن حضرت افاضه شده و جميع اخلاقيّات و احكام دينيّه و قضاياي گذشتگان و آنچه واقع شود تا قيامت و اموري که در قيامت تحقّق پيدا ميكند و باصطلاح علم | |||
جلد 3 - صفحه 91 | |||
بما کان و ما يکون که تماما مصداق بِما أُنزِل‌َ إِلَيه‌ِ مِن رَبِّهِ است. | |||
وَ المُؤمِنُون‌َ كُلٌّ يعني هر يك يك مؤمنين باين امور مذكوره در آيه ايمان دارند که بدون ايمان باين امور ايمان تحقّق پيدا نميكند و از زمره مؤمنين خارج است. | |||
آمَنَ بِاللّه‌ِ ايمان بوجوب وجود حضرت اله و بجميع صفات كماليّه ذاتيّه چه صفات صرفه مثل حيات و قدم و ازليّت و ابديّت و سرمديّت و كبريايي و علوّ و عظمت و نحو اينها و چه صفات ذات اضافه مثل علم قدرت، اراده، حكمت، ادراك، سميعيّت، بصيريّت و نحو اينها که تمام اينکه صفات عين ذات اقدس است. و صفات جماليّه که عبارت از افعال الهيّه است: خالقيّت، رازقيّت، محيي، مميت، معزّ، مذل‌ّ، مغني و مفقر بودن و هكذا معطي، مثيب، معاقب، رحيم، رحمان، غفور، شكور، و دود. | |||
و صفات جلاليّه سلبيّه که عبارت از سلب نقص، عيب، احتياج، تجسّم، تركيب، حلول، محليّت، تغيير به جوهريّت، عرضيّت، شريك به اينكه براي او ضدّي، ندّي، مثلي و شبهي نيست نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال و نه در استحقاق عبادت. | |||
و ايمان بعدل الهي که تمام كارهاي او از روي حكمت و مصلحت و بجا و بموقع و حسن است و از او محال است فعل قبيحي يا لغوي يا ظلمي صادر شود. | |||
وَ مَلائِكَتِهِ بطبقات مختلفه که تماما معصوم و مظهر وحي و مقرّب درگاه ربوبي هستند لا يَعصُون‌َ اللّه‌َ ما أَمَرَهُم وَ يَفعَلُون‌َ ما يُؤمَرُون‌َ تحريم آيه 6. | |||
وَ كُتُبِهِ از صحف آدم و شيث و نوح و ابراهيم عليه السّلام و توراة موسي عليه السّلام و زبور داود عليه السّلام و انجيل عيسي عليه السّلام و قرآن محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم و آنچه بر ساير انبياء عليهم السلام نازل شده. | |||
جلد 3 - صفحه 92 | |||
وَ رُسُلِهِ از آدم تا خاتم از انبياء و رسل چه صاحب شريعت باشند و چه تابع شريعت سابقه چه اولو العزم باشند که ناسخ شريعت سابقه و چه غير اولو العزم تماما از جانب خداوند مبعوث و تماما معصوم و داراي جميع كمالات و فضائل و مناقب و علوم بافاضه خداوند بدون كسب و تحصيل و خالي از اخلاق رذيله و عيوب خلقيّه و نواقص بدنيّه و پاك از حيث حسب و نسب و از امراض و افعالي که مورث تنفّر طباع باشد و تماما داراي دليل و برهان بر حقانيّت خود بودند يا بمعجزه يا بنص قطعي ساير انبياء و معصومين. | |||
لا نُفَرِّقُ بَين‌َ أَحَدٍ مِن رُسُلِهِ يعني مؤمنين ميگويند که ما بين احدي از انبياء فرق نميگذاريم از حيث تصديق بآنها و آنچه گفته‌اند تماما از جانب حق است و صدق است و لو از حيث اشرفيّت و افضليّت و اكمليّت ميانه آنها تفاوت بسيار است و ما مثل يهود و نصاري و ساير فرق باطله نيستيم که بعض انبياء را معترف باشيم و بعض آنها را انكار كنيم. | |||
وَ قالُوا سَمِعنا وَ أَطَعنا و مؤمنين گفتند ما شنيديم فرمايشات انبياء را يعني رفتيم اخذ علم كرديم و دستورات الهيّه را فرا گرفتيم و پذيرفتيم و تصديق و قبول نموديم و امتثال و اطاعت كرديم، نه مثل يهود که قبلا ذكر شد که قالُوا سَمِعنا وَ عَصَينا. | |||
غُفرانَك‌َ رَبَّنا يا بمعناي نطلب غفرانك و نسأل غفرانك يا بمعني اينست که ايمان ما و سماع ما و اطاعت ما براي غفران تو بوده پروردگارا. | |||
وَ إِلَيك‌َ المَصِيرُ بازگشت هر كسي بسوي تو است إِنّا لِلّه‌ِ وَ إِنّا إِلَيه‌ِ راجِعُون‌َ بقره آيه 151، راجع بمسئله معاد است که هر كس يا متنعّم در بهشت و يا معذّب در جهنّم خواهد شد أَ فَحَسِبتُم أَنَّما خَلَقناكُم عَبَثاً وَ أَنَّكُم إِلَينا لا تُرجَعُون‌َ مؤمنون آيه 117. | |||
93 | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
اشاره | |||
(آیه 285) | |||
شأن نزول: | |||
هنگامی که آیه سابق نازل شد که اگر چیزی در دل پنهان دارید یا آشکار کنید خداوند حساب آن را می‌رسد، گروهی از اصحاب ترسان شدند (و می‌گفتند: هیچ کس از ما خالی از وسوسه‌های باطنی و خطورات قلبی نیست و همین معنی را خدمت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله عرض کردند). آیه نازل شد و راه | |||
ج1، ص257 | |||
و رسم ایمان و تضرع به درگاه خداوند و اطاعت و تسلیم را به آنان آموخت. | |||
تفسیر: | |||
راه و رسم ایمان- سوره بقره با بیان بخشی از معارف و اعتقادات حق آغاز شد و با همین معنی که در این آیه و آیه بعد می‌باشد نیز پایان می‌یابد و به این ترتیب آغاز و پایان آن هماهنگ است. | |||
به هر حال قرآن می‌فرماید: «پیامبر صلّی اللّه علیه و آله به آنچه از طرف پروردگارش نازل شده است ایمان آورده» (آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ). | |||
و این امتیازات انبیای الهی است که عموما به مرام و مکتب خویش ایمان قاطع داشته و هیچ گونه تزلزلی در اعتقاد خود نداشته‌اند، قبل از همه خودشان مؤمن بودند، و بیش از همه استقامت و پایمردی داشتند. | |||
سپس می‌افزاید: «مؤمنان نیز به خدا و فرشتگان او و کتابها و فرستادگان وی همگی ایمان آورده‌اند (و می‌گویند) ما در میان پیامبران او هیچ گونه فرقی نمی‌گذاریم» و به همگی ایمان داریم (وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ). | |||
سپس می‌افزاید که مؤمنان علاوه بر این ایمان راسخ و جامع، در مقام عمل نیز «گفتند: ما شنیدیم (و فهمیدیم) و اطاعت کردیم پروردگارا! (انتظار) آمرزش تو را (داریم) و بازگشت (همه ما) به سوی توست» (وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَکَ رَبَّنا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ). | |||
به این ترتیب ایمان به مبدء و معاد و رسولان الهی با التزام عملی به تمام دستورات الهی همراه و هماهنگ می‌گردد. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
