الأنعام ١١٨: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
'''محل نزول:''' | |||
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ۴، ص ۴۲۱.</ref> | |||
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۳۴۸.</ref> | |||
این آیه نیز درباره مشركین عرب نازل شده به همان كیفیتى كه در قسمت دوم شأن و نزول آیه ۱۱۶ ذكر شده است.<ref> تفسیر روض الجنان.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۶#link231 | آيات ۱۲۱ - ۱۱۴، سوره انعام]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۶#link231 | آيات ۱۲۱ - ۱۱۴، سوره انعام]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link232 | معناى (( كلمة )) و موارد استعمال آن در قرآن .]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link232 | معناى (( كلمة )) و موارد استعمال آن در قرآن .]] | ||
| خط ۳۹: | خط ۵۰: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link237 | (رواياتى در ذيل جمله (( و تمت كلمة ربك ... )) و تذكيه حيوانات و...).]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link237 | (رواياتى در ذيل جمله (( و تمت كلمة ربك ... )) و تذكيه حيوانات و...).]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۵_بخش۴۸#link279 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۵_بخش۴۸#link279 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ «118» | |||
پس اگر به آيات الهى ايمان داريد (تنها از) آنچه نام خداوند (هنگام ذبح) بر آن برده شد بخوريد. | |||
===نکته ها=== | |||
از نشانه‌هاى جامعيّت مكتب اسلام اين است كه در يك مسئله‌ى جزيى مانند ذبح، همه‌ى جوانب آن را مطرح كرده است: هم مكتب (نام خدا)، هم وسيله (آهن)، هم شيوه‌ى بريدن رگ‌ها، هم امّت (مسلمان بودن كسى كه ذبح مى‌كند) و هم جهت (قبله) و هم موارد مصرف. «فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ» | |||
---- | |||
«1». تفسير اطيب‌البيان. | |||
جلد 2 - صفحه 541 | |||
===پیام ها=== | |||
1- غذا و خوراك مؤمن بايد جهت الهى داشته باشد. «فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ» | |||
2- نام خداوند، مُهر جواز مصرف و پروانه‌ى استفاده از گوشت حيوانات قابل مصرف است. فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ ... | |||
3- براى تحكيم پايه‌هاى توحيد، از هر فرصتى، حتّى ذبح حيوان بايد استفاده كرد. آرى؛ توحيد، تنها يك مسأله‌ى ذهنى نيست. «فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ» | |||
4- تغذيه‌ى حلال و التزام به احكام، شرط ايمان است. «إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) | |||
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ: پس بخوريد از آن چيزى كه نام برده شده است اسم الهى بر او در زمان ذبح، غير از ميته و آنچه ذكر شود اسم بتان بر او. | |||
مراد «ذكر» قول «بسم اللّه» است و سنت است گفتن بسم اللّه تامّا و اللّه اكبر: و هر ذبيحه كه نام خدا برده نشود حرام، و حكم مردار باشد، و لذا ذبايح كفار نجس و حرام است. | |||
شرايط ذبح- پنج چيز است: 1- ذبح‌كننده مسلمان باشد. 2- رو به قبله 3- بسم اللّه گفتن. 4- ذبح به آهن 5- قطع اوداج اربعه. إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ: اگر هستيد به آيتها و فرمايشات او در حلال و حرام مؤمن، چه ايمان به او، مقتضى ما احل اللّه و اجتناب از ما حرم اللّه است. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) | |||
ترجمه | |||
پس بخوريد از آنچه ياد كرده شده است نام خدا بر آن اگر هستيد به آيتهاى او گروندگان | |||
تفسير | |||
گفته‌اند اهل مكّه مردار را حلال ميدانستند و مسلمانان را دعوت بآن مينمودند و ميگفتند مردار حلال‌تر از كشتار است چون آنرا خدا كشته و عمل خدا محترم‌تر از عمل خلق است پس سزاوارتر است بحليّت و از آيات سابقه معلوم شد كه احكام الهى را باين قبيل توهّمات نميشود از دست داد و پيروى ننمود بلكه لازمه ايمان | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 374 | |||
بخدا و قرآن آنستكه حلال و حرام آن را محترم شمرد و متابعت نمود پس بايد از مردار اجتناب كرد و كشتاريرا كه در موقع ذبح نام خداوند بر آن برده شده است خورد و حلال دانست و از كشتاريكه نام خدا بر آن برده نشده و نام بتها بر آن برده شده است بايد اجتناب نمود .. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَكُلُوا مِمّا ذُكِرَ اسم‌ُ اللّه‌ِ عَلَيه‌ِ إِن كُنتُم بِآياتِهِ مُؤمِنِين‌َ (118) | |||
پس بخوريد از آن حيواناتي که در موقع ذبح ذكر اسم اللّه بر آنها شده باشد اگر هستيد بآيات الهي ايمان آورده‌ايد. | |||
توضيح- شرائط تذكيه: اولا بايد تذكيه كننده مسلم باشد ذبيحه كفار حرام و نجس است حكم ميته دارد. ثانيا بايد در حال ذبح تسميه بگويد بسم اللّه الرحمن الرحيم و مجرد بسم اللّه هم كافيست. ثالثا بايد رو بقبله باشد هم ذابح رو بقبله بايستد هم گردن مذبوح رو بقبله باشد. رابعا بايد با آهن و فولاد باشد و شيشه و كارد طلا و نقره و ساير اينها نباشد. خامسا بايد فري اوداج اربعه بشود و در شتر نحر لازم است و بعضي اعتبار بلوغ ذابح را هم كرده‌اند و ذكات جنين هم بذكات مادر او است. | |||
و در اينکه آيه متعرض ذكر اسم اللّه شده در مقابل مشركين که ذكر اسم اصنام خود ميكردند و براي آنها قرباني مينمودند لذا ميفرمايد فَكُلُوا مِمّا ذُكِرَ اسم‌ُ اللّه‌ِ عَلَيه‌ِ و اينکه امر كلوا دلالت بر وجوب ندارد و لو اينكه گفته‌ايم امر ظاهر در وجوب است بلكه دلالت بر جواز اكل دارد زيرا امر در مقام توهّم حذر بيش از جواز دلالت ندارد و اينکه جمله براي دفع توهّم مشركين بود که اعتراض بمسلمين كردند که گوسفند اگر بمرگ خدايي بميرد بموت حتف انف نميخوريد و مقتول خود را ميخوريد مقتول شما بهتر از مقتول الهي است. | |||
جواب- موت حتف انف قتل نيست و خدا هم قاتل نيست مميت است و آن | |||
جلد 7 - صفحه 186 | |||
در تمام اقسام صادق است و يكي از اقسام است خداوند قتلي که ذكر اسم اللّه شده حلال دانسته و ساير اقسام قتل و اقسام موت را حرام نموده. | |||
إِن كُنتُم بِآياتِهِ مُؤمِنِين‌َ اينکه جمله تاب دو معني دارد يكي آنكه كساني که مؤمن هستند اگر ذكر اسم اللّه كنند بر ذبيحه حلال است که يكي از شرائط بود که ذابح بايد مسلم باشد. و ديگر آنكه مؤمن بآيات الهي دستورات و فرامين و حدود خداوند را مراعات ميكند و تابع فرمان او است و غير مؤمن بتخيلات فاسده خود رفتار ميكند و بالجمله ميداند که هر فرماني از حق باشد موافق حكمت و صلاح است و از غير او بر خلاف حكمت و عين فساد است و شاهد بر اينکه معني آيه بعد است: | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
