الأعراف ١٨٦: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۸_بخش۳۶#link280 | آيات ۱۸۰ - ۱۸۶، سوره اعراف]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۸_بخش۳۶#link280 | آيات ۱۸۰ - ۱۸۶، سوره اعراف]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۸_بخش۳۶#link281 | اختلاف و انشعاب مردم به دو صنف درباره اسماء و صفات خداى سبحان مراد از (( اسماءحسنى (( ]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۸_بخش۳۶#link281 | اختلاف و انشعاب مردم به دو صنف درباره اسماء و صفات خداى سبحان مراد از (( اسماءحسنى (( ]] | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۷: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۸_بخش۳۹#link302 | چند روايت درباره سنت استدراج و املاء]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۸_بخش۳۹#link302 | چند روايت درباره سنت استدراج و املاء]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۷_بخش۴۷#link16 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۷_بخش۴۷#link16 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلا هادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ «186» | |||
هركه را خداوند (به خاطر فسق و اعمالش) گمراه كند، براى او هيچ هدايتگرى نيست، و آنان را در سركشى و طغيانشان رها مى‌كند تا سرگردان شوند. | |||
===پیام ها=== | |||
1- سزاى كسانى كه به هشدارهاى انبيا گوش نمى‌دهند و به گفته‌هاى آنان نمى‌انديشند، اين است كه گرفتار قهر الهى شده و به حال خود رها شوند. | |||
فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ... وَ يَذَرُهُمْ | |||
2- اضلال، كار خداست ولى زمينه‌ساز آن، نيّت و عمل خود انسان است كه سبب مى‌شود قلب او زنگ بگيرد و هدايت الهى را نپذيرد. «يُضْلِلِ اللَّهُ» آيات ديگرى نيز اين حقيقت را بيان مى‌كند، از جمله: «وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِينَ» «1» و «بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ» «2» | |||
3- طغيان و سركشى مردم اجبارى نيست و گمراهى انسان‌ها، نتيجه‌ى انتخاب خود آنان است. «طُغْيانِهِمْ» (انسان، از ابتدا بد آفريده نشده است) | |||
4- طاغوت‌ها، سرگردانند. «فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ» | |||
---- | |||
«1». بقره، 26. | |||
«2». مطفّفين، 14. | |||
جلد 3 - صفحه 236 | |||
5- اگر هدايت الهى نباشد، گمراهى و سرگردانى انسان مستمرّ و ادامه‌دار است. | |||
«يَعْمَهُونَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلا هادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (186) | |||
بعد تقرير ما قبل را فرمايد: | |||
مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ: هر كه را خداى تعالى تخليه فرمايد و واگذارد به جهت فرط عناد و جحود در عدم قبول ايمان، فَلا هادِيَ لَهُ: پس نيست هيچ | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 261 | |||
راهنمائى براى او كه هدايت نمايد، چه با وجود نصب ادله واضحه و براهين ساطعه بر حقانيت حق، كافر و جاحد شده، لذا حق تعالى او را در خذلان فرو گذارد، و نظر لطف و توفيق از او باز دارد، پس هادى ديگر براى او نخواهد بود، زيرا خود به سوء اختيار رد ايمان و هدايت، و قبول كفر و ضلالت نمود، وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ: و مى‌گذارد گمراهان را در طغيان و ضلالتشان در حالتى كه متحير و سر گردان و متردد مى‌گردند. بنا بقولى معنى آيه آنكه هر كه را خدا در آخرت راه بهشت ننمايد به جهت كفر كه مستوجب عقاب دائمى است، هيچكس او را هادى نباشد به جنت. پس او در ظلمات موقف حساب و قيامت متحير مانده، راه خروج ندارد، تا ملائكه عذاب او را به جهنم كشانند. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
سوره الأعراف «7»: آيات 185 تا 186 | |||
أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ وَ أَنْ عَسى أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (185) مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلا هادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (186) | |||
ترجمه | |||
آيا نظر نمى‌كنند در مملكت با عظمت آسمانها و زمين و آنچه آفريده است خدا از موجودات و در آنكه شايد آن باشد كه نزديك شده باشد اجلشان پس بكدام سخن بعد از آن ايمان مى‌آورند | |||
كسيكه گمراه كند خدا پس نيست راهنمائى براى او و واميگذارد آنانرا در تجاوزشان كه حيران بمانند. | |||
تفسير | |||
تفكّر و تأمّل در كيفيّت خلق آسمانها و زمين و موجودات آنها و ارتباطشان با يكديگر بهترين دليل براى اثبات صانع قادر عليم حكيم واحد است و همچنين توجّه | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 499 | |||
بمرگ و احتمال نزديك شدن آن بهترين وسيله است براى تهيّه توشه براى سفر آخرت و تحصيل عقائد حقّه كه پس از مرگ ديگر ممكن نيست تهيّه و تحصيل شود و بهترين توشه براى اين سفر اخذ بقرآن است كه حقّا بايد مدرك عقائد و اعمال مردم باشد و اگر كسى بقرآن ايمان نياورد و معتقد نشود پس بچه كتاب و گفتار بعد از قرآن ايمان خواهد آورد آيا بهتر از آن كتابى تصور ميشود كه خودش دليل بر حقيّت خودش باشد و مراد از اضلال خداوند مكرر ذكر شده است كه واگذاردن بنده است بحال خود و هدايت ننمودن براى قابل نبودن چنانچه قمى ره در اين آيه فرموده و يعمهون مأخوذ از عمه بمعنى كورى قلب است كه نتيجه آن حيرت و ضلالت است و كسيكه خداوند نخواسته باشد هدايت او را كسى نمى‌تواند او را هدايت كند چون مؤثر در وجود جز اراده او نيست. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
مَن يُضلِل‌ِ اللّه‌ُ فَلا هادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُم فِي طُغيانِهِم يَعمَهُون‌َ (186) | |||
كسي را که خداوند گمراه فرمود يعني بهدايت الهي هدايت نشد پس هادي ديگري از براي او نيست و واميگذارد آنها را که در طغيان و سركشي خود كوركورانه باقي بمانند مكرر گفته‌ايم که تمام تفضلات الهي در دنيا و آخرت مشروط بقابليت محل است ماهيت که قابليت وجود ندارد خداوند ايجاد نميكند مثل ممتنعات كسي که قابليت بهشت ندارد که ايمان است هرگز او را بهشت نميبرد، كسي که قابليت هدايت ندارد او را هدايت نميكند | |||
بر سيه دل چه سود خواندن وعظ || نرود ميخ آهنين بر سنگ | |||
زيرا افاضه در محل غير قابل بي‌اثر است و لغو است و از خدا لغو محال است صادر شود و معناي مَن يُضلِل‌ِ اللّه‌ُ همين است يعني كساني که قابليت هدايت ندارند خداوند بگمراهي خود آنها را وا ميگذارد و چون قابليت ندارند فَلا هادِيَ لَهُ كسي قدرت ندارد بتواند آنها را هدايت كند وَ يَذَرُهُم بيان يضلل اللّه است که آنها را بخود وا ميگذارد فِي طُغيانِهِم طغيان تجاوز از حدّ و تعدي و تزائد است مثل طغيان ماء بحار و انهار و اينها در شرك و كفر و عداوت و فسق و فجور زياده‌روي كردند يَعمَهُون‌َ قلب آنها كور است نمي‌بينند و گوششان كر است نميشنوند و زبان قلب لال است اعتراف نميكنند و قلب سياه است نمي‌فهمند (بگذار تا بميرد در عين خودپرستي) | |||
47 | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 186))- سر انجام در این آیه سخن را با آنها چنین پایان می‌دهد که «هر کس را خداوند (به خاطر اعمال زشت و مستمرش) گمراه سازد، هیچ هدایت کننده‌ای ندارد، و خداوند آنها را همچنان در طغیان و سرکشی رها می‌سازد تا حیران و سرگردان شوند» (مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَلا هادِیَ لَهُ وَ یَذَرُهُمْ فِی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ). | |||
این گونه تعبیرات مخصوص به گروهی است که آن چنان در برابر حقایق، لجوج و متعصب و معاندند که گویی پرده بر چشم و گوش و قلبشان افتاده، پرده‌های تاریکی که نتیجه اعمال خود آنهاست، و منظور از «اضلال الهی» نیز همین است. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
