۸٬۹۳۳
ویرایش
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أَسِفا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أَسِفا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«أَسِف» از مادّه «اسف» آن چنان که «راغب» در «مفردات» مى گوید، به معناى «اندوه» توأم با «خشم» است. | |||
این کلمه گاهى به هر یک از این دو معنا به تنهایى نیز اطلاق مى شود و ریشه اصلى آن این است که انسان شدیداً از چیزى ناراحت شود; طبیعى است اگر این ناراحتى نسبت به افراد زیردست باشد به صورت خشم و نشان دادن عکس العمل خشم آلود ظاهر مى شود. و اگر نسبت به افراد بالادست | |||
و کسانى که تاب مقاومت در برابر آنها نیست، بوده باشد; به شکل اندوه آشکار مى گردد از «ابن عباس» نیز نقل شده که حزن و غضب (اندوه و خشم) یک ریشه دارد اگر چه لفظ آنها مختلف است. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === |
ویرایش