مَسْغَبَة
از الکتاب
«مَسْغَبَة» از مادّه «سَغَب» (بر وزن غضب) به معناى «گرسنگى» است; بنابراین، «یوم ذى مسغبة» به معناى روز گرسنگى است، گرچه همیشه گرسنگان در جوامع بشرى بوده اند، ولى این تعبیر، تأکیدى است بر اطعام گرسنگان در ایام قحطى و خشکسالى و مانند آن، براى اهمیت این موضوع، و الا اطعام گرسنگان همیشه از افضل اعمال بوده و هست.
ریشه کلمه
- سغب (۱ بار)
قاموس قرآن
گرسنگى. همچنين است مسغبه كه مصدر ميمى است. راغب گرسنگى توأم با زحمت گفته است در اقرب گويد: گفتهاند آن فقط گرسنگى است كه با رنج همراه باشد. طبرسى مطلق گرسنگى گفته است [بلد:14-15]. يا اطعامى در روز گرسنگى به يتيمى كه داراى قرابت است. اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است در نهج البلاغه خطبه 109 فرموده: «وَ هَلْ زَوَّدْتُمْ اِلّا السَّعْبَ» آيا دنيا جز گرسنگى به آنهازادى داد؟.