روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۰۶
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن الحسن بن علي بن فضال عن ابراهيم بن محمد الاشعري عن ابان بن عبد الملك عن ابي عبد الله ع انه قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۳۰۵ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۳۰۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۳۷
از امام صادق (ع) راستى كه او فرمود: شادكامى و شماتت در گرفتارى و مصيبت برادر دينى از خود نشان مده تا خدا به او ترحّم كند و آن گرفتارى به تو دهد و فرمود: هر كه در مصيبتى كه به برادرش رسد، شادكامى و شماتت كند، از جهان نرود تا گرفتار فتنه شود.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۳
ابان بن عبد الملك از امام صادق عليه السّلام حديث كند كه آن حضرت فرمود: در گرفتارى برادر (دينى) خود اظهار شادى و شماتت مكن تا (در نتيجه) خداوند باو ترحم كند و آن گرفتارى را بسوى تو بگرداند. و فرمود: هر كس بمصيبتى كه ببرادر (دينيش) رسيده شادكام شود از دنيا نرود تا خودش گرفتار آن شود.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۵
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از حسن بن على بن فضّال، از ابراهيم بن محمد اشعرى، از ابان بن عبْد الملك، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «شماتت را از براى برادرت ظاهر مكن، كه خداى عز و جل او را رحم مىكند، و آن شماتت را بر تو قرار مىدهد». و فرمود كه: «هر كه شماتت كند به مصيبتى كه بر برادرش فرود آمده، از دنيا بيرون نرود، تا در فتنه افتد و محنت و زحمت آن را بكشد».