ق ٣٢
ترجمه
| ق ٣١ | آیه ٣٢ | ق ٣٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لِکُلِّ ...»: بدل از (لِلْمُتَّقِینَ) است با اعاده جار و مجرور. «أَوَّابٍ»: (نگا: ص / و و و ). توّاب. «حَفِیظٍ»: محافظ دین خدا، و حافظ فرائض او.
تفسیر
- آيات ۱۵ - ۳۸ سوره ق
- رد استبعاد اعاده خلقت ، و بيان امكان آن با استناد به وقوع خلقت نخستين
- قدرت و علم خداوند در خلق و تدبير موجودات بهحال خود باقى است
- بيان مقصود ((نزديگى خداوند بر انسان )) با عبارتى ساده و همه كس فهم
- علم خدا به انسان از طريق فرشتگان كاتب اعمال
- گفتار بعضى از مفسرين پيرامون ظرف ((اذا)) در آيه شريفه
- فرشتگان موكل بطور كامل مراقب انسان هستند و چيزى را از قلم نمى اندازند
- معناى اينكه فرمود: سكره موت ((به حق )) آمد
- مقصود از سائق و شهيدى كه در قيامت همراه هر كسى مى آيند و بيان اينكه مخاطب آيه :((لقد كنت فى غفلة من هذا...)) كيست و مفهوم آن چيست
- دو نكته اى كه از اين آيه شريفه استفاده مى شود
- معناى آيه : ((و قال قرينه هذا ما لدىّ عتيد))
- پاسخ خداى تعالى به عذرى كه به قرين شيطانى مشرك دوزخى مى آورد
- تفسير و توضيع ((و ما اءنا بظلام للعبيد))
- وجوهى كه درباره سئوال و جواب در آيه : ((يومنقول لجهنم هل امتلات و تقول هل من مزيد)) و مفاد آن گفته شده است
- وصف متقين و ورودشان به بهشت
- معناى اينكه درباره بهشت متقين فرمود: ((لهم ما يشاؤ ن فيها و لدنيا مزيد))
- روايتى در ذيل آيه : ((افعيينا بالخلق الاول ...)) و درباره دو فرشته نويسنده حسنات وسيئات
- روايتى دال بر اينكه خطاب ((القيا فى جهنمكل كفار عنيد)) به پيامبر و على (عليهما الصلوة و السلام ) مى شود
- چند روايت در ذيل آيه : ((يوم نقول لجهنم هل امتلاءت ...)) و راجع به اينكه درباره متقيندر بهشت فرموده : ((لهم ما يشاؤ ن فيها ولدينا مزيد)) و...
- روايتى در شاءن نزول ((و لقد خلقنا السموات و الاءرض ...)) و سخنى پيرامون آن
نکات آیه
۱ - وعده بهشت به متقین، همپاى تهدید کافران به جهنم (یوم نقول لجهنّم ... و أُزلفت الجنّة للمتّقین ... هذا ما توعدون)
۲ - بهشت، از آن همه تائبان خداجوى و پاسدار ارزش ها و وظایف دینى (هذا ما توعدون لکلّ أوّاب حفیظ)
۳ - تجلّى تقوا، در روى آورى همیشگى به درگاه خدا و تحفظ بر وظایف (و أُزلفت الجنّة للمتّقین ... لکلّ أوّاب حفیظ) با توجه به این که در آیه قبل، تنها وصفى که براى بهشتیان یاد شده وصف «تقوا» بود و این وصف جامع همه ارزش ها تلقى مى شد. اکنون بیان اوصافى دیگر در این آیه، مى تواند تفصیلى بر آن اجمال و نمودى از آن حقیقت کلى باشد.
۴ - انسان، همواره در معرض لغزش و غفلت از خدا و فرونهادن مسؤولیت ها* (لکلّ أوّاب حفیظ) واژه «أوّاب» در جایى صادق است که فرد، گرفتار نوعى غفلت و لغزش شود و یا در معرض چنین مشکلى قرار داشته باشد و نیازمند به آن باشد که خویش را در مسیر توجه به خدا، حفظ کرده یا بدان مسیر متوجه سازد.
موضوعات مرتبط
- ارزشها: آثار محافظت از ارزشها ۲
- انسان: صفات انسان ۴
- بهشت: وعده بهشت ۱
- بهشتیان :۲
- تائبان: تائبان در بهشت ۲
- تقرب: عوامل تقرب به خدا ۳
- تقوا: آثار تقوا ۳
- تکلیف: زمینه ترک تکلیف ۴; زمینه عمل به تکلیف ۳
- خدا: وعده هاى خدا ۱; وعیدهاى خدا ۱
- غفلت: زمینه غفلت ۴; غفلت از خدا ۴
- کافران: کافران در جهنم ۱; وعید به کافران ۱
- لغزش: زمینه لغزش ۴
- متقین: وعده به متقین ۱
