الأنبياء ١١٢
ترجمه
| الأنبياء ١١١ | آیه ١١٢ | الأنبياء ١١٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«اُحْکُمْ»: داوری فرما و کار را یکسره کن. «الْمُسْتَعَانُ»: کسی که از او استمداد خواسته می‌شود و طلب یاری و کمک می‌گردد. «تَصِفُونَ»: بیان می‌دارید (نگا: یوسف / و ، انبیاء / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۹۲ - ۱۱۲ سوره انبياء
- معناى آيه : ((ان هذه امتكم امة واحدة و انا ربكم فاعبدون (( و مراد از ((امت (( در آن
- نكوهش اختلاف مردم در امر دين
- بيان اينكه اعمال كسانى كه تواءم با ايمان ازاعمال صالح به جاى مى آورند مقبول است
- وجوه مختلف در معناى آيه : ((و حرام على قرية اهكناها انهم لايرجعون (( و اشاره به اينكه فساد فرد به فساد مجتمع مى انجامد
- يادآورى معاد و تهديد مشركين به عذاب جاودانى
- مقصود از ((زبور((، ((ذكر(( و ((وراثت (( در آيه : ((ولقد كتبنا... ان الارض يرثهاعبادى الصالحون ((
- بييان اينكه آيه ناظر بر وراثت دنيوى و اخروى هر دو است
- اشاره به اينكه تمامى معارف و احكام اسلام از فروغ توحيد و منتهى به آنند
- اعلام خطر رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) به مشركان استهزاء كننده
- بحث روايتى
- رواياتى در ذيل آيه : ((انكم و ما تعبدون حصب جهنم (( و محاجه يكى از مشركين باپيامبر (صلى الله عليه و آله ) بعد از نزول اين آيه
- بيان ضعف رواياتى كه در ذيل (انكم و ما تعبدون خصب جهنم ) از طرف اهل سنت روايت شده است
- روايتى درباره اينكه على (عليه السلام ) و شيعيانش از مصاديق آيه : ((ان الذين سبقتلهم منا الحسنى ...(( مى باشند
- روايتى در اين معنى كه آيه : ((ولقد كتبنا فى الزبور...(( درباره قائم آل محمد (عليهم السلام ) و اصحاب او است
نکات آیه
۱- درخواست پیامبر(ص) از پروردگار در باره داورى به حق، بین خود و مشرکان و کافران حق ناپذیر (قل ربّ احکم بالحقّ )
۲- داورى هاى خدا، بر اساس و محور حق است. (ربّ احکم بالحقّ ) برداشت یاد شده بنابراین است که قید «بالحقّ» توضیحى باشد.
۳- پیامبر(ص) مواجه با اوج عناد و روى گردانى مشرکان و کافران بود. (قل ربّ احکم بالحقّ ) از این که رسول اکرم(ص) - با آن که پیامبرى بسیار مهربان و صبور بود - متوسل به دعا علیه مشرکان و کافران شده است، برداشت یاد شده قابل استفاده است.
۴- داورى عادلانه و برحق خداوند، از شؤون ربوبیت او است. (ربّ احکم بالحقّ )
۵- قضاوت و داورى برحق خداوند، برخاسته از علم و آگاهى همه جانبه او است. (إنّه یعلم الجهر من القول و یعلم ماتکتمون ... قل ربّ احکم)
۶- ربوبیت خداوند، مقتضى رحمت بى کران و یارى بخشى بندگان است. (و ربّنا الرحمن المستعان )
۷- پروردگار، داراى رحمت گسترده و کمک دهنده و مددکار است. (و ربّنا الرحمن المستعان ) «الرحمان» (صیغه مبالغه) به معناى کسى است که رحمت او بسیار است و «المستعان» اسم مفعول به معناى کسى است که از او طلبِ کمک شود. گفتنى است که هر دو خبر براى «ربّنا» مى باشند.
۸- مؤمنان، حتى پیامبران، نیازمند امداد خدا در تنگناها (قل ربّ احکم بالحقّ و ربّنا الرحمن المستعان)
۹- اتکا و اتکال پیامبر(ص) به پروردگار بخشنده در برابر تهدیدها، رجزخوانى ها و نسبت هاى نارواى مشرکان و کافران حق ستیز (و ربّنا الرحمن المستعان على ماتصفون) مقصود از توصیف در «ماتصفون»، ممکن است دوچیز باشد: ۱- تهدیدهایى که مشرکان و کافران داشته اند و خود را پیروز و مسلمانان را شکست خورده مى شمردند. ۲- نسبت هاى ناروایى که به پیامبر(ص) و قرآن مى دادند.
۱۰- شرک ورزى و انحراف از توحید، محور و اساس اختلاف پیامبر(ص) با مشرکان و کافران (قل ربّ ... على ماتصفون )
موضوعات مرتبط
- استمداد: استمداد از مربى ۷
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳
- انبیا: نیازهاى معنوى انبیا ۸
- توکل: توکل بر خدا ۹
- حق: اذیتهاى حق ناپذیران ۹; نقش حق ۲
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۶; آثار علم خدا ۵; حقانیت قضاوت خدا ۲، ۴; درخواست قضاوت خدا ۱; زمینه امدادهاى خدا ۶; زمینه رحمت خدا ۶; شؤون ربوبیت خدا ۴; عدالت خدا ۴; ملاک قضاوت خدا ۲، ۵; ویژگیهاى قضاوت خدا ۵
- ربوبیت: شرایط ربوبیت ۷
- کافران: اذیتهاى کافران ۹; دشمنى کافران ۳
- مؤمنان: نیازهاى معنوى مؤمنان ۸
- محمد(ص): اختلاف محمد(ص) با کافران ۱۰; اختلاف محمد(ص) با مشرکان ۱۰; اذیت محمد(ص) ۹; توکل محمد(ص) ۹; دشمنان محمد(ص) ۳; دعاى محمد(ص) ۱; قضاوت بین محمد(ص) و حق ناپذیران ۱; قضاوت بین محمد(ص) و کافران ۱; قضاوت بین محمد(ص) و مشرکان ۱
- مشرکان: اذیتهاى مشرکان ۹; دشمنى مشرکان ۳
- نیازها: نیاز به امدادهاى خدا ۸
