الأنبياء ٢٩

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۴۸ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و هر کس از آنها بگوید: «من جز خدا، معبودی دیگرم»، کیفر او را جهنم می‌دهیم! و ستمگران را این گونه کیفر خواهیم داد.

|و هر كه از آنها بگويد: من معبودى غير از خدا هستم، او را به جهنم كيفر مى‌دهيم. [آرى‌] ستمكاران را اين گونه سزا مى‌دهيم
و هر كس از آنان بگويد: «من [نيز] جز او خدايى هستم»، او را به دوزخ كيفر مى‌دهيم. [آرى‌] سزاى ستمكاران را اين گونه مى‌دهيم.
و هر کس از آنها بگوید که من خدای عالمم دون خدای به حق، ما او را به آتش دوزخ کیفر خواهیم کرد، که سرکشان و ستمکاران را البته چنین مجازات می‌کنیم.
و هر کس از آنان بگوید: من هم معبودی، غیر از اویم، دوزخ را به آن گوینده کیفر می دهیم، و ستمکاران را این گونه مجازات می کنیم.
هر كس از آنها كه بگويد: من سواى او خدايم، جزاى چنين كسى را جهنم مى‌دهيم و ظالمان را چنين كيفر مى‌دهيم.
و هرکس از آنان که گوید من خدایی به جای او هستم، جهنم را جزای او می‌گردانیم، [و] بدین‌سان ستمگران [مشرک‌] را جزا می‌دهیم‌
و هر كس از آنها كه گويد: من خدايى هستم بجز او، پس وى را دوزخ كيفر دهيم اينچنين ستمكاران را كيفر مى‌دهيم.
هرکس از ایشان (که فرشتگان و مأموران اجرای فرمان یزدانند، به فرض) بگوید غیر از خدا من هم معبودی هستم، سزای وی را دوزخ می‌گردانیم. سزای ظالمان (دیگری را هم که با ادّعاء ربوبیّت و شرک به خویشتن ستم کنند) همین خواهیم داد.
و هرکس از آنان بگوید: «بی‌گمان من خدایی غیر از او هستم‌» پس آن گمراه دور را در دوزخ، کیفر می‌کنیم. (آری،) سزای ستمکاران را این گونه می‌دهیم.
و آنکه بگوید از ایشان منم خدائی جز او پس آن را پاداش دهیم دوزخ بدینگونه کیفر دهیم ستمکاران را


الأنبياء ٢٨ آیه ٢٩ الأنبياء ٣٠
سوره : سوره الأنبياء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مِن دُونِهِ»: غیر از او. به جای او.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- اگر فرشتگان ادعاى الوهیت کنند، به عذاب دوزخ گرفتار خواهند شد. (و من یقل منهم إنّى إله من دونه فذلک نجزیه جهنّم )

۲- ملائکه، در صورت گناه و لغزش، از عذاب الهى در امان نخواهند بود. (و من یقل منهم إنّى إله من دونه فذلک نجزیه جهنّم )

۳- ادعاى الوهیت، گناهى نابخشودنى است، هر چند از جانب مقربان الهى باشد. (و من یقل منهم إنّى إله من دونه فذلک نجزیه جهنّم )

۴- جهنم، کیفر مدعیان دروغین الوهیت است. (و من یقل منهم إنّى إله من دونه فذلک نجزیه جهنّم )

۵- کسانى که به خدایى برگرفته شده، ولى خود مدعى آن نیستند، گنه کار نبوده و کیفر نمى شوند. (و من یقل منهم إنّى إله ... نجزیه جهنّم ) برداشت بالا از مفهوم شرط استفاده شده است; یعنى، خداوند تنها کسانى را که مدعى خدایى هستند عذاب مى کند، نه کسانى که خود هیچ ادعایى در باره خدا بودن خویش ندارند.

۶- ادعاى الوهیت ظلم است و مدعیان خدایى، ظالم اند. (و من یقل منهم إنّى إله ... کذلک نجزى الظلمین )

۷- جهنم، کیفر تمامى ستمگران است. (نجزیه جهنّم کذلک نجزى الظلمین )

موضوعات مرتبط

  • الوهیت: ظلم ادعاى الوهیت ۶; کیفر ادعاى الوهیت ۱; کیفر مدعیان الوهیت ۴; گناه ادعاى الوهیت ۳
  • جهنم: موجبات جهنم ۱، ۴، ۷
  • خدا: عمومیت عذابهاى خدا ۲
  • ظالمان :۶ ظالمان در جهنم ۷; کیفر ظالمان ۷
  • ظلم: موارد ظلم ۶
  • گناه: آثار گناه ۲; گناه نابخشودنى ۳
  • معبودان باطل:۵ شرایط کیفر معبودان باطل ۵
  • ملائکه: ملائکه و الوهیت ۱; ملائکه و عذاب ۲; ملائکه و گناه ۲

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأنبياء_٢٩&oldid=11885»