نتایج جستجو

نیز به کار مى رود. «یُجادِلُ» از مادّه «جَدَل»، در اصل، به معناى «تابیدن طناب و محکم کردن آن است»، سپس، در مورد ساختمانها و زره، و مانند آن، به کار رفته

جَرَم» مرکب از «لا» و «جَرَم» است که معمولاً براى تأکید و به معناى «قطعاً» به کار مى رود، و گاهى، به معناى «لابد» (ناچار) و حتى گاهى، به معناى «قسم» استعمال

دارد (مانند حلقه رنگینِ گردنِ بعضى از پرندگان) سپس به معناى نهایت توانایى به کار رفته است، جمله «یُطیقُونَهُ» در اینجا با توجّه به این که ضمیر آخر آن به روزه

رغبت مى شود، مى باشد. بنابراین، وسیله در آیه فوق معناى بسیار وسیعى دارد و هر کار و هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى شود، شامل مى گردد

شامل این کلمه «تَقْعُدَ» از مادّه «قعود» به معناى نشستن، کنایه از توقف و از کار افتادن مى باشد. قعد (۳۱ بار) وَ فَلا بَعْد الشّيْطَان الذّکْرَى مَع يُنْسِيَنّک

تو (از این کار) چه بود؟» گفت پس چیست کار تو ای سامری‌ He said, “What do you have to say, O Samarian?” ترتیل: ترجمه: «خَطْب»: امر خطیر. کار خطرناک و عظیم

شامل این کلمه «تَقْعُدَ» از مادّه «قعود» به معناى نشستن، کنایه از توقف و از کار افتادن مى باشد. ف‌ (۲۹۹۹ بار) قعد (۳۱ بار) رَبّک وَ لا مَلُوما مَذْمُوما الْبَسْط

آیات شامل این کلمه تعبیر به «جاهَداک»، از مادّه «مُجاهَدَة» مفهومش به کار گرفتن نهایت تلاش و کوشش و اصرار آنها است. جهد (۴۱ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) وَ إِن بِي

«إِمْر» (بر وزن شمر) به کار مهم شگفت آور و یا بسیار زشت گفته مى شود. امر (۲۴۹ بار) (به كسر همزه) ناپسند. عجيب [كهف:71]، حقا كه كار ناپسندى كردى «اَلامر:العجيب

مؤمنان دانسته اند. در حالى که، این تعبیر در آیات دیگر قرآن در مورد خدا به کار رفته (سوره «جن»، آیه 12 ـ «توبه»، آیات 2 و 3) و منظور از آن این است که: عمل

مواردى که افرادى کاملاً بر انسان مسلط مى شوند، مانند تسلط پوست بر تخم مرغ، به کار رفته است، اشاره به این که این دوستان تبهکار و فاسد آنها را از هر سو احاطه

فرمان یزدان) تقسیم کرده‌اند! پس قسمت‌کنندگان اَمری [:کار یا فرمان و یا چیزی]. پس بخش‌کنندگان کار And those distributing as commanded. ترتیل: ترجمه: «الْمُقَسِّمَاتِ»:

آیات شامل این کلمه «تَلَهّى» از مادّه «لَهْو» به معناى کار سرگرم کننده است و در اینجا به معناى غافل شدن و به دیگرى پرداختن، و در حقیقت نقطه مقابل «تَصَدّى»

گفته اند: «ضیاء» که در مورد نور «خورشید» به کار رفته، همان نور قوى است، اما کلمه «نور» که درباره «ماه» به کار رفته، نور ضعیف تر است. سومین نظر در این باره

پایین آمدن اجبارى است، مانند سقوط سنگ از بلندى،وهنگامى که در مورد انسان به کار رود به معناى پایین رانده شدن به عنوان مجازات است. هبط (۸ بار) قَال مِنْهَا

«اِنْطَلَقَ» از مادّه «انطلاق» به معناى بیرون رفتن با سرعت و توأم با رها ساختن کار قبلى است; و در سوره «ص» اشاره به خارج شدن از مجلس «ابوطالب» با قهر و خشم است

«ابتغاء» به معناى تلاش و کوشش است که هم در موارد شایسته و هم ناشایسته به کار مى رود، و در هر مورد تابع قرائنى است که در آن مورد وجود دارد. بغى‌ (۹۶ بار)

عِلْمُهُمْ فِی الآخِرَةِ» این است که: «آنها تمام معلومات خود را در مورد آخرت به کار گرفتند، اما به جایى نرسیدند». درک‌ (۱۲ بار) بَل فِي عِلْمُهُم يُبْعَثُون أَيّان

این کلمه «ظَلیل» از مادّه «ظِلّ» به معناى سایه است و در اینجا براى تأکید به کار رفته است; زیرا «ظِلِّ ظَلِیْل» مجموعاً معناى «سایه سایه دار» مى دهد و آن کنایه

«ربوبیت» و «مالکیت» و تربیت خداوند ایجاب مى کند که حساب و کتاب و معادى در کار باشد. ربب‌ (۹۸۰ بار) هما (۱۵۹ بار) وَ أَن فَلَمّا مِن اللّه لَئِن يُبْدِلَهُمَا