نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه «تَلَهّى» از مادّه «لَهْو» به معناى کار سرگرم کننده است و در اینجا به معناى غافل شدن و به دیگرى پرداختن، و در حقیقت نقطه مقابل «تَصَدّى»

جَرَم» مرکب از «لا» و «جَرَم» است که معمولاً براى تأکید و به معناى «قطعاً» به کار مى رود، و گاهى، به معناى «لابد» (ناچار) و حتى گاهى، به معناى «قسم» استعمال

دارد (مانند حلقه رنگینِ گردنِ بعضى از پرندگان) سپس به معناى نهایت توانایى به کار رفته است، جمله «یُطیقُونَهُ» در اینجا با توجّه به این که ضمیر آخر آن به روزه

در معناى راه خدا يعنى آيات قرآن در معناى راه خدا يعنى دين حق و شريعت حق به كار رفته است و در بعضى از آيات مى‏شود گفت مراد از آن راه معمولى است مثل [اعراف:86]

پایین آمدن اجبارى است، مانند سقوط سنگ از بلندى،وهنگامى که در مورد انسان به کار رود به معناى پایین رانده شدن به عنوان مجازات است. هبط (۸ بار) قَال مِنْهَا

«اِنْطَلَقَ» از مادّه «انطلاق» به معناى بیرون رفتن با سرعت و توأم با رها ساختن کار قبلى است; و در سوره «ص» اشاره به خارج شدن از مجلس «ابوطالب» با قهر و خشم است

«ابتغاء» به معناى تلاش و کوشش است که هم در موارد شایسته و هم ناشایسته به کار مى رود، و در هر مورد تابع قرائنى است که در آن مورد وجود دارد. بغى‌ (۹۶ بار)

بارگیری... «سبت» (بر وزن وقت) به معناى قطع نمودن است، سپس، به معناى تعطیل کردن کار به منظور استراحت آمده، و این که: «روز شنبه» را در لغت عرب «یوم السبت» مى نامند،

عِلْمُهُمْ فِی الآخِرَةِ» این است که: «آنها تمام معلومات خود را در مورد آخرت به کار گرفتند، اما به جایى نرسیدند». درک‌ (۱۲ بار) بَل فِي عِلْمُهُم يُبْعَثُون أَيّان

این کلمه «ظَلیل» از مادّه «ظِلّ» به معناى سایه است و در اینجا براى تأکید به کار رفته است; زیرا «ظِلِّ ظَلِیْل» مجموعاً معناى «سایه سایه دار» مى دهد و آن کنایه

«ربوبیت» و «مالکیت» و تربیت خداوند ایجاب مى کند که حساب و کتاب و معادى در کار باشد. ربب‌ (۹۸۰ بار) هما (۱۵۹ بار) وَ أَن فَلَمّا مِن اللّه لَئِن يُبْدِلَهُمَا

نیز به کار مى رود. «یُجادِلُ» از مادّه «جَدَل»، در اصل، به معناى «تابیدن طناب و محکم کردن آن است»، سپس، در مورد ساختمانها و زره، و مانند آن، به کار رفته

رغبت مى شود، مى باشد. بنابراین، وسیله در آیه فوق معناى بسیار وسیعى دارد و هر کار و هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى شود، شامل مى گردد

که شما برای چه کار مأمورید؟ [ابراهیم] گفت: ای فرستادگان! دنبال چه کار مهمی هستید؟ گفت: اى رسولان، به چه كار آمده‌ايد؟ گفت ای فرشتگان کار و بار شما چیست؟

نرود. هر کس کار نیکو کند او را ده برابر آن خواهد بود و هر کس کار زشت کند به قدر کار زشتش مجازات شود و بر آنها اصلا ستم نخواهد شد. هر کس کار نیک بیاورد،

این کلمه «ظَلیل» از مادّه «ظِلّ» به معناى سایه است و در اینجا براى تأکید به کار رفته است; زیرا «ظِلِّ ظَلِیْل» مجموعاً معناى «سایه سایه دار» مى دهد و آن کنایه

«خاشِعَةً»، از مادّه «خشوع» در اصل به معناى تضرع و تواضعِ توأم با ادب است، و به کار بردنِ این تعبیر، در مورد زمین خشکیده، در حقیقت یک نوع کنایه است. خشع‌ (۱۷

کلمه «تَصَدّى» به معناى رو به روى چیزى قرار گرفتن و توجّه کامل به آن کردن به کار رفته است. صدى‌ (۲ بار) وَ أَمّا مَا لَه فَأَنْت عَلَيْک اسْتَغْنَى مَن أَلاّ

خرج دادن است. و معمولاً این تعبیر، در مورد انعطاف هاى مذموم و منافقانه به کار مى رود. دهن‌ (۵ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) تُطِع وَ لا تُدْهِن لَو کُل وَدّوا الْمُکَذّبِين

معناى پایین ترین نقطه چیزى است، و لذا این واژه در معناى ریشه کن ساختن به کار مى رود. قعر (۱ بار) [قمر:20]. گويند: «اِنْقَعَرَتِ الشَّجَرَةُ» يعنى درخت