نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه «حَرَس» (بر وزن قفس) جمع «حارس» به معناى نگاهبان، و بعضى آن را اسم جمع دانسته اند. حرس‌ (۱ بار) (بر وزن فرس) نگهبانها، محافظها. مفرد آن

واژه «أَشِر» وصف است از مادّه «اشر» (بر وزن قمر) که به معناى «شدت خوشحالى توأم با هوسبازى» است. اشر (۲ بار) (بر وزن كَتِف) خود پسند. متكبر. طاغى. راغب گويد

اول مناسب تر به نظر مى رسد. فره‌ (۱ بار) فره (بر وزن فرس) به معنى خودپسندى است اسم فاعل آن فره (بر وزن كتف) آيد. فراهة به معنى حذاقت، خفّت و ماهر بودن و

(بر وزن عفو) به معناى دنباله روى از چیزى است، و مى دانیم دنباله روى از غیر علم، مفهوم وسیعى دارد که همه نوع آن را شامل مى شود. قفو (۵ بار) (بر وزن فلس)

آیات شامل این کلمه «مَرَحَ» (بر وزن فَرَحَ) به معناى شدت خوشحالى در برابر یک موضوع باطل و بى اساس و به معناى غرور و مستى ناشى از نعمت است. مرح‌ (۳ بار)

آیات شامل این کلمه «حِبال» جمع «حبل» (بر وزن طبل) به معناى طناب است. حبل‌ (۷ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وَ فَإِذَا أَلْقُوا عِصِيّهُم بَل يُخَيّل أَلْقَى قَال

آیات شامل این کلمه «إِدّ» از مادّه «أدّ» (بر وزن ضدّ) در اصل به معناى صداى ناهنجارى است که بر اثر گردش شدید امواج صوتى در گلوى شتر به گوش مى رسد; سپس به

آیات شامل این کلمه «مسد» (بر وزن حسد) به معناى طنابى است که از الیاف بافته شده. بعضى گفته اند «مسد» طنابى است که در جهنم بر گردن او مى نهند که خشونت الیاف

آیات شامل این کلمه «أَجْل» از مادّه «أجْل» (بر وزن نخل) در اصل، به معناى «جنایت» است، سپس به هر کارى که عاقبت ناگوارى دارد گفته شده، و بعد از آن به هر

آیات شامل این کلمه «عِمَاد» به معناى ستون و جمع آن «عُمُد» (بر وزن شتر) است. عمد (۷ بار) ال لَم الّتِي ذَات يُخْلَق إِرَم بِعَاد مِثْلُهَا رَبّک فِي فَعَل

آیات شامل این کلمه «لَىّ» (بر وزن حىّ) به معناى تابیدن طناب و مانند آن و به معناى تغییر و تحریف نیز آمده است. لوى‌ (۵ بار) وَ بِأَلْسِنَتِهِم رَاعِنَا

آیات شامل این کلمه «بَئِیس» از مادّه «بأس» (بر وزن یأس) به معناى شدید است. بئس‌ (۷۳ بار) بِعَذَاب بِمَا کَانُوا عَن ظَلَمُوا الّذِين يَفْسُقُون فَلَمّا

آیات شامل این کلمه «کُبَّت» از مادّه «کبّ» (بر وزن جدّ) در اصل به معناى افکندن چیزى به صورت بر زمین است و بنابراین، ذکر «وُجُوه» (صورت ها) در آیه فوق از

آیات شامل این کلمه «حِوَل» (بر وزن ملل) معناى مصدرى دارد و به معناى «تحول» و نقل مکان است. حول‌ (۲۵ بار) قُل لَو عَنْهَا يَبْغُون کَان الْبَحْر لا مِدَادا

آیات شامل این کلمه «سارِب» از مادّه «سَرَب» (بر وزن ضرر) در اصل به معناى آب جارى است و سپس به انسانى که دنبال کارى در حرکت است گفته مى شود. سرب‌ (۲ بار)

آیات شامل این کلمه «بَطِرَتْ» از مادّه «بطر» (بر وزن بشر) به معنىِ طغیان و غرور، بر اثر فزونى نعمت است. بطر (۲ بار) مِن قَرْيَة مَعِيشَتَهَا فَتِلْک أَهْلَکْنَا

آیات شامل این کلمه «حسان» جمع «حسن» (بر وزن چمن) به معناى «خوب و زیبا» است. حسن‌ (۱۹۴ بار) رَبّکُمَا تُکَذّبَان فَبِأَي آلاَء خَيْرَات عَبْقَرِي وَ فِيهِن

آیات شامل این کلمه «غرور» (بر وزن جسور) صیغه مبالغه به معناى هر موجود فریبنده و فوق العاده فریبکار است، و این که آن را به شیطان تفسیر کرده اند، در حقیقت

در اصل به معناى «رجوع و بازگشت» است و این که بر یک دسته از غنائم «فىء» (بر وزن شىء) اطلاق شده است شاید به این خاطر باشد که خداوند تمام مواهب این جهان را

آیات شامل این کلمه «یُضاعِفْهُ» از مادّه «ضِعف» (بر وزن شعر) چنان که قبلاً هم گفته ایم، تنها به معناى دو برابر نیست، بلکه چندین برابر را نیز شامل مى شود،