نتایج جستجو

صفات جلاليّه در اين سوره خود ستايش فرمود ذات اقدس خويش را بصفت كمالى كه فوق آن متصوّر نيست براى تعليم بندگان كيفيّت ستايش را بر بزرگترين نعمت خود كه انعام

برابر سخنان یاوه و بى ادبانه افراد نادان (و إذا سمعوا اللّغو أعرضوا عنه) ۳ - ستایش خداوند از ایمان آوردگان اهل کتاب به خاطر رفتار پسندیده آنان در برابر یاوه گویان

سخن می‌گوئیم». راوی سؤال می‌کند در آن روز شما چه می‌گوئید؟ فرمود: «تمجید و ستایش پروردگارمان را می‌کنیم، و بر پیامبرمان درود می‌فرستیم، و برای پیروانمان شفاعت

فرموده بود بر ستايش و پرستش بتها گفتند ما از جوانيكه باو ابراهيم ميگفتند شنيديم كه ميگفت من چنين قصدى دارم يا ملامت ميكرد ما و مردم را بر ستايش و پرستش بتها

زير نظر ماست. «فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا» تسبيح از ستايش مهم‌تر است، فرمان تسبيح دوبار مطرح شد، ولى ستايش خداوند يكبار. مراد از «إِدْبارَ النُّجُومِ»، هنگام

او را ستايش كنند، فرمود: او مشرك است، سپس آيه‌ «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» «3» را تلاوت فرمود. «4» علامت رياكار آن است كه اگر ستايش شود كار

او را ستايش كنند، فرمود: او مشرك است، سپس آيه‌ «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» «3» را تلاوت فرمود. «4» علامت رياكار آن است كه اگر ستايش شود كار

او را ستايش كنند، فرمود: او مشرك است، سپس آيه‌ «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» «3» را تلاوت فرمود. «4» علامت رياكار آن است كه اگر ستايش شود كار

انفاق بخشى از دارایى ها، از اوصاف مؤمنان اهل کتاب (و ممّا رزقنهم ینفقون) ۹ - ستایش الهى از ایمان آوردگان از اهل کتاب، به خاطر خصلت انفاق گرى آنان (و ممّا رزقنهم

پیشین متضمّن تعهّد و مسؤولیّت و یاری مؤمنان با همدیگر است، و این آیه بیانگر ستایش و بزرگداشت آنان و مقام و منزلت ایشان است. «رِزْقٌ کَرِیمٌ»: (نگا: انفال /

را - که درخواست رفع گرفتارى از خود را داشت - به صبور و شکیبا بودن توصیف و ستایش کرده است. ۱۱ - ایوب(ع)، بنده شایسته خدا بود. (نعم العبد) ۱۲ - ایوب(ع)، در

است. (إذ یرفع إبرهیم القواعد ... ربنا تقبل منا إنک أنت السمیع العلیم) ۱۳ - ستایش خداوند، از آداب دعاست. (ربنا تقبل منا إنک أنت السمیع العلیم) ۱۴ - یاد کردن

که در آنهاست برای او تسبیح می‌نمایند و هیچ چیز نیست مگر اینکه (خدا را) با ستایش او تسبیح می‌نماید، ولی شما تسبیحشان را نمی‌توانید بفهمید. به‌راستی او بردباری

يَنْفَعُونَكُمْ‌: يا سودى مى‌رسانيدند شما را بر اينكه پرستش ايشان مى‌كرديد و ستايش ايشان مى‌نموديد. أَوْ يَضُرُّونَ‌: يا زيان مى‌رسانيدند به كسى كه اعراض كرده

صفات جلاليّه در اين سوره خود ستايش فرمود ذات اقدس خويش را بصفت كمالى كه فوق آن متصوّر نيست براى تعليم بندگان كيفيّت ستايش را بر بزرگترين نعمت خود كه انعام

نعمت وجود از فيضان جود خالق آسمان و زمين، و عقل حكم نمايد به وجوب پرستش و ستايش چنين منعمى. و لازم آيد كه همه بندگان مطيع و شاكر و موحد شوند، لكن بعضى بدين

او را ستايش كنند، فرمود: او مشرك است، سپس آيه‌ «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» «3» را تلاوت فرمود. «4» علامت رياكار آن است كه اگر ستايش شود كار

او را ستايش كنند، فرمود: او مشرك است، سپس آيه‌ «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» «3» را تلاوت فرمود. «4» علامت رياكار آن است كه اگر ستايش شود كار

خداست زيرا بشر يا به جماد عبادت خواهد كرد و يا به زنده مثلاً به جماد و بت ستايش كند كار بى فايده كرده و آن چه در كى و شعورى ندارد تذلّل كرده و تقديس نموده

این نکته دارد که سالک این راه، راه عزّت و کمال را مى پیماید; زیرا حمد و ستایش در برابر کمال است. اسماء و صفات: حمید ۱۹; عزیز ۱۹ اطاعت: آثار اطاعت ۲۰; اطاعت