نتایج جستجو

توأم با ثناء جميل و نام نيك است. چنانكه در باره ابراهيم «عليه السلام» آمده [زخرف:28]. خدا توحيد و برائت از بتان را كلمه باقى كرد در نسل ابراهيم «عليه السلام»

گفته است نا گفته نماند: قدرت و توانائى لازمه اخذ به شدّت است لذا در آيه [زخرف:8]، در معنى لازم به كار رفته است يعنى: كسانى را كه اهل مكّه قويتر و نيرومندتر

ذا الذى بلو ام اول اولاء عبد هزء ريب ثوب عدد مرض شىء لو ى غفر لما طوف حسن زخرف ربص بلد ليس رسل هؤلاء جنن ذوق جهنم مول نصح عدو نور ذکر مسک دلل شجر سمو رحم

تمرّد كفّار از فرمان خداوندى است. همينطور است آيه [نحل:35]. ايضاً انعام:148- زخرف:20. رجوع كنيد به الميزان ذيل آيه «اَنُطْعِمُ مَنْ لَوْيَشاءُ اللّهُ اَطْعَمَهُ»

وسعت نعمت‏هاى بهشتى است و اينكه تمام وسائل راحتى در آن جمع است كه فرموده: [زخرف:71]. و جمله «جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ» مثل «جَنَّاتُ النَّعيم» است. كه راغب

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ - ۱۴ سوره زخرف محتوای كلّى سوره مباركه زخرف گفتارى در باره نازل شدن قرآن، به زبان عربی مقصود از به ياد

بر خدا بسته بلكه ايمان نمى‏آورند. اقاويل جمع اقوال و آن جمع قول است. *** [زخرف:85-88]. «قيلِهِ» مصدر است مثل قول و ضمير آن راجع به رسول خداست و گفته‏اند

مجيد آمده است هشت بار در وصف خداى تعالى مثل [بقره:255]. يكدفعه درباره قرآن [زخرف:4] و يكبار در وصف نام نيك يا شريعت پيامبران [مريم:50]. و يكبار درباره مكان

[يس:71]. [آل عمران:26]. كه هر دو به معنى صاحب ملك (به كسر ميم) است و مثل [زخرف:77]. گويند اى مالك خدايت ما را بميراند كه به معنى متصرف و حاكم است. * [فاتحه:4-2]

السَّمَاوَاتِ‌ وَ... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۷۹ - ۸۹ سوره زخرف وجوه مختلف در معناى آيه: «قُل إن كَانَ لِلرّحمَانِ وَلَدٌ فَأنَا أوّلُ العَابِدِين»

از بين بردى حتماًبه تو ايمان مى‏آوريم. نظير آن، آيه ديگرى است كه فرموده [زخرف:49]. 2- [بقره:27-26]. تعبير «عَهْدَاللَّهِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ» در آيات

زوجيت‏ها است رجوع شود به «عصم». استمساك: به معنى چنگ زدن و قصد نگاه داشتن است.[زخرف:43]. به آنچه بتو وحى شد چنگ بزن. * [مطفّفين:26]. مسك به معنى مشك است كه عطر

(به فتح اول و كسر دوم) پاشنه. بطور استعاره به فرزند و نسل گفته مى‏شود مثل [زخرف:28]. ابراهيم كلمه توحيد را در نسل خويش باقى گذاشت. «اِنْقَلَبَ عَلى عَقِبَيْهِ»

قَيْضاً: شَقَّهُ فَانْشَقَّ» تقييض را تبديل، تقدير و آماده كردن گفته‏اند [زخرف:36]. هر كه از ياد خدا غافل باشد براى او شيطانى مهيّا مى‏كنيم كه به وى قرين

مراد از آن كارهاى خلاف شرع و معاصى است كه به بازى و عبث تشبيه شده‏اند مثل: [زخرف:83]. در اين آيه كارهاى عادى و خلاف آنها چون خارج از مقصد صحيح خدايى است و

نَسْمَعُ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۷۹ - ۸۹ سوره زخرف وجوه مختلف در معناى آيه: «قُل إن كَانَ لِلرّحمَانِ وَلَدٌ فَأنَا أوّلُ العَابِدِين»

تمام خواهد بود. ثالثاً: وصف فاكهه در آيات ديگر مؤنث آمده مثل «فاكهة كثيرة» [زخرف:73]، [واقعة:32]، [ص:51]، لازم بود در آيه ما نحن فيه گفته شود: «فاكهة و أبة»

ملائكه را مؤنث توصيف مى‏كنند و مى‏گويند ملائكه دختران خدايند چنانكه فرموده [زخرف:19]. * [بقره:31] به قولى ضمير جمع «عَرَضَهُمْ» و «هؤلاءِ» راجع به آدم است

استخبار نيست كه از چيز مجهولى سؤال شود مثل [صافات:24]، [حجر:92-93]، [نحل:56]، [زخرف:19]. به نظر مى‏آيد كه سؤال در اين آيات سؤال عقوبت و مورد مؤاخذه واقع شدن

السَّمَاوَاتِ‌ وَ... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۷۹ - ۸۹ سوره زخرف وجوه مختلف در معناى آيه: «قُل إن كَانَ لِلرّحمَانِ وَلَدٌ فَأنَا أوّلُ العَابِدِين»