نتایج جستجو

باشد يا غير آن راغب گويد كلام لغو آنست كه اعتنائى به آن نيست و از روى عدم تفكر باشد و جارى مجراى «لَغا» است و آن صداى گنجشك و غيره مى‏باشد. [مائده:89].

شادى ممدوح بكار مى‏رود ولى فرح در شادى مذموم كه موجب تكبر است سرور و حبور از تفكر ناشى است و فرح از قوه شهوت. فيومى در مصباح گفته: در معنى تكبّر و خرسندى و

در آثار گذشتگان مثل [انعام:11]. ايضاً 26 نحل، 69 نمل. و غيره ديگرى براى تفكّر در امر حق و شروع خلقت چنانكه آمده [عنكبوت:20]. آيه صريح است در اينكه گردش

مراد از آن در آیه شریفه، استحکام و خلل ناپذیرى قرآن مى باشد. ۹ - پیروزمندى تفکر قرآنى، در صحنه رویارویى با اندیشه هاى بشرى (و إنّه لکتب عزیز) ۱۰ - شکست ناپذیرى

بیان فضیلت سوره‌های قرآن آمده به معنی خواندن سطحی بدون تفکر و عمل نیست بلکه تلاوتی است مقدمه تفکر، و تفکری است سر آغاز عمل. ج2، ص394 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

فرمود: تفكّروا فى الاء اللّه و لا تفكّروا فى ذات اللّه‌ «2»: تفكر نمائيد در نعمتهاى الهى و تفكر مكنيد در ذات خداوندى. 3- از حضرت صادق عليه السّلام تفسير آيه

كارگر نيست!!! آيا قرآن مجيد با اين آيه يادآورى كرده كه بشر خليفةالله روزى با تفكر خدادادى به آن «سلطان» دست خواهديافت؟! هرچه هست هر دو آيه بسيار قابل دقت اند

رحمت من] شوند، ولی بیشتر مردم جز به ناسپاسی و کفران رضایت ندادند. و تا به تفكر پردازند، باران را ميانشان تقسيم كرديم. ولى بيشتر مردم جز ناسپاسى نكردند.

دو دوست یا دو برادر که هر کدام الگویی برای یکی از این دو گروه بوده‌اند طرز تفکر و گفتار و کردار و موضع این دو گروه را مشخص می‌کند. نخست می‌گوید: ای پیامبر

مى رساند که رفتارهاى آدمى متأثر از جهان بینى او است و کردارهاى او، نشانه طرز تفکر و عقیده (ایمان و کفر) او است. ۹ - رفتار و کردار آدمى، نشانگر کفر و ایمان

عرضه می‌کند. صافتر و مستقیم‌تر، از این نظر که میان ظاهر و باطن، عقیده و عمل، تفکر و برنامه، همگونی ایجاد کرده و همه را به سوی «اللّه» دعوت می‌کند. صافتر و

شادى ممدوح بكار مى‏رود ولى فرح در شادى مذموم كه موجب تكبر است سرور و حبور از تفكر ناشى است و فرح از قوه شهوت. فيومى در مصباح گفته: در معنى تكبّر و خرسندى و

منزلت است. ناگفته نماند مردان طورى آفريده شده‏اند كه اكثراً در قدرت تعقل و تفكر و اراده امور از زنان برتراند آيه شريفه با اظهار حقوق دو جانبه از اين حقيقت

آيات‌ شريفه‌ تعبيرات‌ مختلفه‌ فرموده‌: تفكر، علم‌، سمع‌، عقل‌ و مصداق‌ تمام‌ اينها يكيست‌، عاقل‌ ‌در‌ مقام‌ تفكر و علم‌ ‌بر‌ ميآيد و گوش‌ شنوا دارد و كساني‌

سربسته مطرح شد و اين آيه نمونه‌ى آن مطلب كلّى است. 1- بهترين راه خداشناسى، تفكّر در آفرينش است. وَ مِنْ آياتِهِ‌ ... 2- نشانه‌هاى الهى قابل شمارش نيست، آنچه

پاداش عظیم در دنیا و آخرت از آن کسانی است که این «تلاوت» را وسیله‌ای برای «تفکر»، و آن را نیز به نوبه خود وسیله‌ای در راه «عمل» قرار دهند. بِسْمِ اللَّهِ

عقل و خرد (قل أرءیتم إن کان من عند اللّه) بنا بر این که مراد از «أرأیتم» تفکر و تعقل باشد، مطلب بالا استفاده مى شود. ۷ - بى اعتنایى به ضرورت ها و احتیاط هاى

بهروران از نعمت درک در نزد خداوند ارزشمندند. (قد فصلنا الأیت لقوم یفقهون) ۹- تفکر در چگونگى آفرینش انسان، راهى براى رسیدن به توحید است. (و هو الذى أنشأکم

خداشناسى (ألم یروا إلى الطیر مسخّرت فى جوّ السّماء ما یمسکهنّ إلاّ الله) ۳- تفکر در حرکت منظم و رام شده اجرام آسمانى، از راههاى خداشناسى * (ألم یروا إلى الطیر

الذى یحى ... و النهار) ۱۰ - جریان مستمر حیات و مرگ و گردش نظام طبیعت، شایان تفکر و درس آموزى (و هو الذى یحى و یمیت ... أفلاتعقلون) ۱۱ - سطحى نگرى و بى تفاوتى