نتایج جستجو

طبرسى، ج 2، ص 58. «2». كافى، ج 6، ص 146. جلد 2 - صفحه 65 12- بيش از نگرانى، موج ايجاد نكنيم، يك داور براى هر يك كافى است. «حَكَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَكَماً

محال امام يك ساعت از زمين برداشته شود، بل اهل خود موج بردارد (بالا و پائين شود) چنانچه دريا با اهل خود موج بردارد. حضرت باقر فرمود چنانچه امام از زمين بر

افشاننده انواع بذرها در سرزمینهای مختلف، و پرورش دهنده مراتع طبیعی و جنگلها، و موج آفرین در دل اقیانوسهاست، موجی که به دریا حیات و حرکت می‌بخشد، و آب را از عفونت

عليه السّلام نقل نموده كه اگر امام عليه السّلام يك ساعت از زمين برداشته شود موج ميزند زمين باهلش مانند دريا و در كافى و مجمع و قمّى ره و عياشى ره روايات بسيارى

گفت: «امروز نگهدارنده‌ای از امر خدا نیست. جز هر که خدا (بر او) رحم کند.» و موج میان آن دو حایل شد. پس (این پسر) از غرق‌شدگان بود. و گفته شد: «ای زمین! آب

نمى‌شوم. مى‌گويند: يك دست صدا ندارد، امّا او ثابت كرد كه يك نفر نيز مى‌تواند موج ايجاد كند. مى‌گويند: زن شخصيّت مستقل ندارد، امّا او ثابت كرد زن در انتخاب

آن روز، مؤمنان با خدا هم سخن خواهند شد. البتّه اين گفتگو يا از راه ايجاد موج در فضا و يا از طريق الهام و با زبان دل است و همه خوبان در آن روز كليم‌اللّه

‌را‌ زير آب‌ فرو مي‌برد بالاخص‌ ‌اگر‌ چهار موجه‌ شود ‌که‌ ‌از‌ چهار طرف‌ موج‌ بيايد خداوند چه‌ قدرت‌ نماييهايي‌ بكار زده‌ اولا كشتيهاي‌ باين‌ ثقالت‌ ‌را‌

نزديك بيا اى ابا عبد اللَّه (كنيه معاذ بوده) اينها كف و آشغالهائى است كه موج از هر سو آورده (و در اينجا جمع كرده) نه بخدا سوگند حج پذيرفته نيست جز از شماها،

تاريكى‏ها» (در درياى ژرف)، فرمود: اولى و رفيق او است «كه موج» سومى «آن را فرا گرفت و بر زبرش موج تاريكيهاى» دومى «بود»، «برخى بر زبر برخى بودند»- معاويه

تو بآن دانشى همانا من پند ميدهم تو را كه باشى از نادانان. تفسير پس از آنكه موج ميان نوح عليه السّلام و كنعان حائل شد كه در آيه اسبق اشاره به آن شد عاطفه

دارد. به این ترتیب هدف اصلی سوره تقویت مبانی ایمان به مبدأ و معاد و ایجاد موج نیرومندی از حرکت به سوی تقوا، و بازداری از سرکشی و طغیان است. ج3، ص570 فضیلت

‌را‌ زير آب‌ فرو مي‌برد بالاخص‌ ‌اگر‌ چهار موجه‌ شود ‌که‌ ‌از‌ چهار طرف‌ موج‌ بيايد خداوند چه‌ قدرت‌ نماييهايي‌ بكار زده‌ اولا كشتيهاي‌ باين‌ ثقالت‌ ‌را‌

ميگويد: در آن روز كه جهان پايان مى گيرد ما آنها را چنان رها مى كنيم كه درهم موج مى زنند (و تركنا بعضهم يومئذ يموج فى بعض ). تـعـبـير به يموج يا بخاطر فزونى

پهناور كه موج آن را پوشانده ، و بر فراز موج موج ديگرى است و بر فراز آن ابر تاريكى قرار گرفته است » (او كظلمات فى بحر لجى يغشاه موج من فوقه موج من فوقه سحاب

إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (31) وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ

(۲) فَإِذَا رَکِبُوا فِي‌ الْفُلْکِ‌ دَعَوُا... (۳) وَ إِذَا غَشِيَهُمْ‌ مَوْجٌ‌... (۴) وَ إِذَا مَسَ‌ الْإِنْسَانَ‌ ضُرٌّ دَعَا... (۸) قُلْ‌ هُوَ الْقَادِرُ

بزرگى آن هر بيابان و دريا بتركد و چون ملك بدان تكلم كند فلك بر جا ايستد و هيچ موج پريشانى بدان راه نيست و آن نام اعظم اعظم اجلّ اكرم تو است، نور اكبر است كه

اين لحظه نشاطى توصيف ناپذير، شادمانى و شعفى آميخته با شكر در سراسر وجود ما موج مى زند، احساسى كه با هيچ بيانى توانائى شرح و شكر آن را نداريم ، دست به درگاهت

سرنشينانش سينه امواج كوه پيكر را مى شكافت و همچنان پيش مى رفت » (و هى تجرى بهم فى موج كالجبال ). «نوح فرزندش را كه در كنارى جدا از پدر قرار گرفته بود مخاطب ساخت