نتایج جستجو

بى‌نيازى و اگر فقير نمايم او را فاسد ميكند فقر او را و همانا بعضى از بندگان من كسى است كه اصلاح نميكند او را مگر فقر و ندارى و اگر بى‌نياز كنم او را فاسد ميكند

«نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ» فرمودند: سلامتى و غنى، خير، و بيمارى و فقر، شرّ است و هر دو براى امتحان مى‌باشد. «1» سيماى مرگ در قرآن و روايات‌ 1- آمادگى

رحمت و نعمت بیدار نشدند) ما ایشان را به عذاب (مصائب و شدائدی همچون قحط و فقر) گرفتار می‌سازیم، امّا آنان در برابر پروردگارشان نه سر فرود می‌آورند و کرنش

مرا از شما مستور كرد و ايضاً (حكمت112) هر كه ما اهل بيت را دوست دارد براى فقر لباسى آماده كند و ايضاً به بعضى از عمّالش مى‏نويسد: «فَالْبَسْ لَهُمْ جِلْباباً

انفاق خالص و انفاق تواءم با من و اذى كيفيت مالى كه بايد انفاق بشود ترس از فقر بر اثر انفاق اعمال طيب و دلپسند، وسوسه شيطانى است خود دارى از انفاق مال طيب

نهرها از زیر [کاخ های] من به فرمان من روان نیستند؟ آیا [عظمت و حشمت من و فقر و تهیدستی موسی را] نمی بینید؟! فرعون در ميان مردمش ندا داد كه: اى قوم من،

جَعَلَ لَكَ» «1». نهج‌البلاغه، خطبه 192. «2». لسان العرب. جلد 6 - صفحه 232 3- فقر و غنا به دست خداست. «إِنْ شاءَ جَعَلَ لَكَ» 4- اراده و خواست خداوند تخلّف‌ناپذير

إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ: و اگر برساند خدا به تو بليتى و سختى مانند فقر و مرض و مكروه، يعنى چنين مقرر كند كه ضرر به تو رسد فَلا كاشِفَ لَهُ إِلَّا

در ميان مؤمنان دست مى‌زنند. «قالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا» 2- نه فقر و استضعاف ارزش است و نه تمكّن و كاخ‌نشينى؛ آنچه مهم است انتخاب راه خداوند

و هزار ناگوارى از ناگواريهاى آخرت را از او بگرداند، آسانترين ناگوارى دنيا فقر و سهلترين ناگوارى آخرت عذاب قبر است و من به اميد ارتقاء درجه و مقامم آن را

يقطين عبد روح ذلک عوم قول جمل صبح احد زحزح غرم خرج وعد ردف غيب حکم ودد ايد يا فقر رکم

از جمله زكات است. «5» سنگدلى انسان به جائى مى‌رسد كه: نسبت به سخت‌ترين نوع فقر كه مسكين است. نسبت به ضرورى‌ترين نياز كه خوراك است. آن هم به مقدار مصرف نه

اسلاميّه. جلد 9 - صفحه 309 آنها: بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ: نه چنين است كه فقر و احتياج تو مانع كفار است از ايمان آوردن به تو، بلكه تكذيب كردند قيامت را،

متر به چنان كه در مجمع آمده به معنى احتياج شديد است كه گويا فقير از شدّت فقر به تراب چسبيده است، يعنى: يتيمى كه داراى قرابت و مسكينى كه شديداً محتاج و

مطر ذلک عشو امر دين طلع حسب حول قضى عرش اوى رعد لقمان ابو مع صدق فوز فوج فقر

فطرت خواستار بوديد داده است. همچنين است آيه [رحمن:29] بشر كه ذاتاً يكپارچه فقر و احتياج است خدا را بشناسد يا نشناسد پيوسته از او مى‏خواهد و از او استمداد

كنار بگذارد. «الحريص الاسير» حريص، اسير است. «الحرص علامة الفقر» حرص، نشانه فقر است. «الحرص يفسد الايقان» حرص، يقين به مقدّرات الهى را فاسد مى‌كند. «الحرص

شما را از سؤالات بی‌جا بر کنار و از بخل و لئامت پاک می‌گرداند) و اگر (از فقر) چیزی (برای صدقه) نیابید در این صورت خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. ای مؤمنان

القلم را در نماز واجب يا مستحب، امان فرمايد خدا او را از اينكه برسد به او فقر هرگز، و پناه دهد او را وقتى بميرد از فشار قبر؛ «1» (به شرط ايمان و تقوا و

بى‌نيازى و اگر فقير نمايم او را فاسد ميكند فقر او را و همانا بعضى از بندگان من كسى است كه اصلاح نميكند او را مگر فقر و ندارى و اگر بى‌نياز كنم او را فاسد ميكند