نتایج جستجو

کفر عمل کتب حسن يا ملک ذلک لئک انت رئى عن نبو ابراهيم انا مسس ذکر سمو قد حجر فضل وجه سمع الک تبع لسن ائى سحر غفر ثم

ارزش است. راجع به [بقره:15]. كه نسبت آن به خدا داده شده رجوع شود به «مكر». [حجر:95]. آيه ماقبل اين است «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكينَ

محسوس باشد مثل [شعراء:63]. [نمل:23]. و خواه معقول و معنوى نحو [صافات:76]. [حجر:87]. من ل ه هم وله اله الله ف قول ب عذب انن فى ان کم اجر ما ها کون الذين فوز

ابر را به هم پیوند مى دهد، و آنها را آمادّه باران مى سازد. لقح‌ (۱ بار) [حجر:22]. لقح به معنى باردار كردن است «لَقَحَ النَّخْلَةَ» يعنى گرد خرماى نر را

ربب نفخ اجل ها نور عند سوم لزب الذى بل عجب نسل قضى بشر هامان سوى رئى هبط حجر سخر نطف اذ يا انجيل ذکر سرف سجد ذا نا ن اذن بدء ان صرح توراة قرر هو سمو عدل

درختان را تلقيح نكند يعنى خيرى نزايد قرآن درباره بادها فرموده: [اعراف:57].[حجر:22].[فاطر:9]. و اگر بادى باشد كه هيچ يك از فايده‏ها را نداشته باشد پس آن از

قرآن نشان مى‏دهد كه اسقاء به معنى گذاشتن آب در اختيار شخص است مثل آيه گذشته [حجر:22]، [مؤمنون:21]، [فرقان:49] ولى سقى در نوشاندن آمده نظير [يوسف:41]. كه درباره

قرآن نشان مى‏دهد كه اسقاء به معنى گذاشتن آب در اختيار شخص است مثل آيه گذشته [حجر:22]، [مؤمنون:21]، [فرقان:49] ولى سقى در نوشاندن آمده نظير [يوسف:41]. كه درباره

قرآن نشان مى‏دهد كه اسقاء به معنى گذاشتن آب در اختيار شخص است مثل آيه گذشته [حجر:22]، [مؤمنون:21]، [فرقان:49] ولى سقى در نوشاندن آمده نظير [يوسف:41]. كه درباره

خوانده‏اند كه جمع صبح است. مصبح: اسم فاعل است يعنى‏آن كه وارد وقت صبح مى‏شود [حجر:83]. آنگاه كه وارد صيح مى‏شدند صيحه آنها را گرفت. مصباح: اسم آلت است به معنى

به یاد داشته باشید که خداوند شما را جانشینان قوم عاد کرده است و در سرزمین (حجر، میان حجاز و شام) استقرار بخشیده است. (سرزمینی با دشتهای مسطّح و حاصلخیز،

آسودگان باشد كه نوعى سبكى است و در آيه ديگر به جاى «فارِهين» «آمِنين» آمده [حجر:82]. و هر دو آيه درباره قوم ثمود است. اين كلمه فقط يكبار در قرآن به كار رفته

اهل لغت گقته‏اند. قرآن درباره راندن شياطين از آسمان كلمه شهاب آورده مثل [حجر:18]، [صافات:10]، [جنّ:8]، [جنّ:9]. از اين آيات روشن مى‏شود ثانياً آن يك امر

اهل لغت گقته‏اند. قرآن درباره راندن شياطين از آسمان كلمه شهاب آورده مثل [حجر:18]، [صافات:10]، [جنّ:8]، [جنّ:9]. از اين آيات روشن مى‏شود ثانياً آن يك امر

بادى است كه از شمال كعبه مى‏وزد (راغب) در آقرب آمده: آن بادى است كه از طرف حجر اسماعيل ما بين مشرق و بنات نعش مى‏وزد. کِتَابَه فَيَقُول لَم وَ يَا أُوتِي

جاهائى كه «دين» به معنى جزا آمده مثل [فاتحه:4]. [صافات:53]. [واقعة:87]. [حجر:35]. [ذاريات:6]. در اين گونه موارد مى‏توان دين را به معنى حساب نيز دانست و

به معنى چشم اعين است مثل [اعراف:179]. و جمع عين به معنى چشمه اعيون. مثل [حجر:45]. به نظر راغب معناى اصلى عين چشم است و معانى ديگر به عنايت مى‏باشد حتى

مصباح گويد: « اَلْوَقْتُ: مِقْدارٌ مِنَ الزَّمانِ مَفْرُوضٌ لِاَمْرٍما» [حجر:37-38]. گفت تو از مهلت شدگانى تا روز وقت معلوم كه قيامت باشد. * [مرسلات:11-13]

و حتمى گرديد. * [حج:65]. آسمان را باز مى‏دارد از اينكه به زمين بيفتد. * [حجر:29]. «قَعُوا» فعل امر جمع است يعنى: چون او را پرداختم واز روحم در آن دميدم

دارد كه به معنى كليد و يا خزانه باشد ولى در آيه اول به قرينه [منافقون:7]. [حجر:21].بايد گفت كه مراد خزائن است يعنى خزائن و انبارهاى غيب نزد خدا است و جز