نتایج جستجو

هَذَا إِلا مَلَكٌ كَرِيمٌ»: كلمه «اكبرنه » از «اكبار» به معناى اعظام و بزرگداشت است ، و كنايه است از حالت دهشت زدگى آن زنان ، بطوريكه شعور و ادراك خود

تكبير در نماز عيد بيش از ساير نمازها است زيرا جز اين نيست كه تكبير براى بزرگداشت و تعظيم و تمجيد الهى است بپاس آنكه بندگان را هدايت فرموده و عافيت بخشيده

فرموده «و لتکبروا اللّه على ما هداکم» روایت شده که مراد از «تکبیر»، تعظیم و بزرگداشت خداست و مراد از «هدایت» ولایت است (یعنى خدا را به عظمت یاد کنید به خاطر

«عزروه » از ماده «تعزير» به معنى حمايت و يارى كردن آميخته با احترام و بزرگداشت است ، و بعضى گفته اند كه اصل آن به معنى ، «منع و جلوگيرى » است ، اگر جلوگيرى

درآورده، تا با آمدن بسوى آن طاعتشان را بيازمايد، و از اين رو ايشان را به بزرگداشت و زيارت آن تهييج كرده، و آن را محلّ پيمبران خود، و قبله نمازگزاران براى

الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۸۶ و نكره آوردن كلمۀ «والد = پدرى»، به منظور تعظيم و بزرگداشت آن پدر بوده. و اگر نفرمود: «و والد و مَن ولد = و پدرى و فرزندى كه پديد

اينكه در عقوق رعايت فرمان خدا باحترام فرزند از پدر و مادر خويش نشده و نيز بزرگداشت والدين از بين ميرود و نعمت خداوند كفران مى‏شود و شكرگزارى اساسش نابود ميگردد

قربانت، شما امامى داريد؟ فرمود: نه، (فهميدم كه خود او امامست) آنگاه از بزرگداشت و هيبت آن حضرت عظمتى در دلم افتاد كه جز خداى عز و جل نداند، بيشتر از آنچه

برايشان بيان مى كند. و اگر اسم اشاره اى را به كار برده كه مخصوص دور است، براى بزرگداشت مَثَلى است كه زده. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۳۴۰ «فَإِذَا لَقِيتُمُ

پيامبر صلى الله عليه و آله همان شب با ياران خود به ميان كشتگان رفت و براى بزرگداشت ارواح شهداء بر سر جنازه يكايك آنها مى نشست و اشك مى ريخت و طلب آمرزش مى

را به پيشگاهش عرضه كنيم ، دور خانه اش بگرديم و چون بخواهيم او را تكبير و بزرگداشت كنيم ، ايستاده عبادتش كنيم و چون بخواهيم براى تشرف بدرگاهش خود را تطهير

است كه خداوند براى روز شنبه يهود جعل فرموده بود، و آن اين بود كه بخاطر بزرگداشت اين روز شكار ماهى را ترك كنند. (( اذ تاتيهم حيتانهم (( مقصود از (( ماهى

پرهيز نباشد، و اگر اين دو كلمه ، يعنى تحيت و سلام را نكره آورد به منظور بزرگداشت آن دو بوده ، بقيه الفاظ آيه روشن است. معناى آيه شريفه : «قل ما يعبوا بكم

بلكه در مقابل فرمود: «و لتكبروا الله على ما هديكم » براى اينكه تكبير و بزرگداشت خدا با صورت روزه هم انجام مى شود، چه اينكه اين صورت ، حقيقت هم داشته باشد

طور كلّى، عالَم مادّه، گنجايش حتى معرفى آن را ندارد. و به منظور تأكيد اين بزرگداشت، مجددا جمله را به تعبيرى ديگر تكرار كرد و فرمود: «و ما أدريك ما القارعة»

كرد. و اگر در آيه مورد بحث، كلمۀ «خُسر»، بدون الف و لام آمده، به منظور بزرگداشت آن بوده، و خواسته است بفهماند: «انسان در خسرانى عظيم است». احتمال هم دارد

اين قاعده كليّت ندارد. تنوينى كه در كلمۀ «يُسرا» است، به قول بعضى براى بزرگداشت «يُسر» است، و مى فهماند با هر «عُسر»، «يُسرى» گرانقدر مى آيد، ولى به نظر