نتایج جستجو

بود. (إنّه کان لأیتنا عنیدًا ... إنّه فکّر و قدّر) ۳ - اندیشه و طراحى علیه قرآن و پیامبر(ص)، از موجبات عذاب سخت و طاقت فرسا (سأُرهقه صعودًا . إنّه فکّر

ثُمَّ نَزَعْناها ... إِنَّهُ لَيَؤُسٌ‌ 7- ايمان ما به خداوند نبايد وابسته به كاميابى‌ها وشيرينى‌هاى زندگى باشد. نَزَعْناها ... إِنَّهُ لَيَؤُسٌ‌ 8- يأس از

كريم است. «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ» «2» رسول خدا، كريم است. «وَ جاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ» «3» واسطه نزول وحى (جبرئيل)، كريم است. «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ

نسبت به مؤمنان رحيم است. «إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ» تفسير نور(10جلدى)، ج‌8، ص: 504 إِلاَّ مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

در حال بارگیری... إِنّه الصّدُور الْإِنْسَان الْخَيْر الْعَادِيَات الْقُبُور بُعْثِر جَمْعا حُصّل

پذیرفته نشدن شفاعت ابراهیم(ع) درباره آنان (یإبرهیم أعرض عن هذا إنه قد جاء أمر ربک) جمله «إنه قد جاء ...» تعلیل براى «أعرض عن هذا» مى باشد. ۷- جر و بحث ابراهیم(ع)

الْقِيامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (40) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ (41) لا

لولیّه سلطنًا فلایسرف فى القتل إنه کان منصورًا) ۱۵- سنت الهى بر حمایت، نصرت و طرفدارى از مظلوم است. (و من قتل مظلومًا ... إنه کان منصورًا) برداشت فوق بر این

أَدْرِي أَدْعُو أَرَاد أَسْلَم أَضْعَف أَقَل أَمَدا أَمّا أَمْلِک أَنّا أَنّه أَنّهُم أُرِيد أُشْرِک أُوحِي إِلَي إِنّي اتّخَذ ارْتَضَى اسْتَقَامُوا اسْتَمَع

است. فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ (75) وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (76) إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ (77) فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ (78)

تفسیر آیات وَ إِنَّهُ لَهُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ «77» و البتّه كه آن (قرآن) براى اهل ايمان، مايه‌ى رحمت و هدايت است. وَ إِنَّهُ لَهُدىً وَ رَحْمَةٌ

براى بشر. (إنّه تذکرة) مطابق نظر مفسران، ضمیر «إنّه» به قرآن بازمى گردد. ۳ - قرآن، در بیدارگرى و پندآموزى، بهترین و جامع ترین کتاب است. (إنّه تذکرة) تنکیر

موجب دستیابى او به مقام عبودیت الهى (نعم العبد إنّه أوّاب) برداشت یاد شده به خاطر این نکته است که جمله «إنّه أوّاب» در مقام تعلیل براى «نعم العبد» است; یعنى،

لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً «2» وَ أَنَّهُ تَعالى‌ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً «3» وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَى اللَّهِ

أَسْمَاء أَضْحَک أَطْغَى أَظْلَم أَعْطَى أَعْلَم أَغْنَى أَقْنَى أَمَات أَنّه أَنْزَل أَنْشَأَکُم أَنْفُسَکُم أَهْلَک أَهْوَى أَوْحَى أَکْدَى أُخْرَى أُمّهَاتِکُم

افترى على اللّه کذباً ... إنه لا یفلح المجرمون) ۹ - تکذیب قرآن، نشانه وجود روحیه جرم پیشگى و بزهکارى در تکذیبگر (أو کذب بأیته إنه لا یفلح المجرمون) ۱۰ - جرم پیشگان،

محروم از محبت خدا خواهند بود. (جزؤا سیّئة سیّئة مثلها ... إنّه لایحبّ الظلمین) ممکن است «إنّه لایحبّ الظالمین» ناظر به قانون مقابله به مثل باشد. ۱۲ - ستمدیده اى

محبت خداوند، محروم اند. (إنّه لایحبّ الکفرین) ۷ - کفر، موجب محرومیت از تفضل الهى، در آخرت است. (لیجزى الذین ... من فضله إنّه لایحبّ الکفرین) ۸ - ایمان

خدا محرومند. (إنه لایحب المعتدین) ۷- روى گردانى از نیایش و تضرع در برابر خدا، گردنکشى و موجب محرومیت از محبت الهى است. (ادعوا ربکم ... إنه لایحب المعتدین)

وى بود. (ذرّیة من حملنا مع نوح إنه کان عبدًا شکورًا) «ذرّیة ...» اشاره به نجات همراهان نوح(ع) از غرق شدن دارد و جمله «إنه کان عبداً شکوراً» مى تواند تعلیل