نتایج جستجو

ياد كن وقتى را كه گفتيم بملائكه سجده كنيد براى خداوند در برابر آدم براى تعظيم او چون حامل انوار طيّبه محمد و آل اطهار او بود و آنها اطاعت نمودند مگر ابليس

در كفالت او افتاد، زيرا عمران امام مسجد مقدس و صاحب قربان بود، و توقير و تعظيم او را مرعى مى‌داشتند، لذا هر يك مى‌خواستند به تولّى تربيت فرزند او قيام كنند

جهت دلالت است بر آنكه مثل خمر و ميسرند در حرمت و شريت. و تخصيص صلاة به جهت تعظيم اشعار بر آنكه، مانع چيزى است كه مانع باشد از ايمان از جهت آنكه نماز عمود

خاندان‌ پيغمبر و مساجد و اعياد و سوگواريها همه‌ ‌از‌ شعائر دين‌ ‌است‌ و تعظيم‌ شعائر مذهبي‌ ممدوح‌ بلكه‌ ‌در‌ بسيار ‌از‌ موارد لازم‌ و نشانه‌ تقوي‌ ‌است‌

در سحر، و اينكه ترك معارضه و عمدا اظهار عجز نموديد، به جهت ترويج امر او و تعظيم شأن او است، نه آنكه در معارضه و مقاومت با او عاجز باشيد. خواست تا در و هم

است كه از پروردگارش خشيت دارد. «خَشِيتُ» به آن خوفى گفته مى‌شود كه بر اساس تعظيم و عظمت باشد. اين آيه مى‌فرمايد: بهشت مخصوص اهل خشيت است. «ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ

تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً (44) آنگاه بر سبيل تعظيم و اجلال و ثنا بر ذات كبريائى خود مى‌فرمايد: تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ‌:

جمعه، سيّد الايّام، و عيد مسلمانان، و خيلى عظمت دارد در پيشگاه الهى، و در تعظيم آن امر شده به ذكر و دعا و صلوات. از حضرت صادق عليه السّلام مروى است كه سلمان

پيشينيان يهود شده است و رفع طور وقتى بود كه ابا كردند از قبول شريعت حضرت موسى و تعظيم محمد و آل او (ص) و گفتيم بآنها بگيريد چيزيرا كه عطا كرديم بشما از احكام و

عن الوصافي قال قال ابو عبد الله ع : امام صادق (ع) فرمود: سالمندان خود را تعظيم و احترام كنيد و صله ارحام خود را بنمائيد و شما آنها را به چيزى مراعات نكنيد

__________________________________________________ (۳). انعام، ۹۱. تعظيم نكردند؛ چنانچه سزاى تعظيم اوست و او را نشناختند؛ چنانچه حق شناخت او باشد). پس وصف نمى‏شود

نماز عيد بيش از ساير نمازها است زيرا جز اين نيست كه تكبير براى بزرگداشت و تعظيم و تمجيد الهى است بپاس آنكه بندگان را هدايت فرموده و عافيت بخشيده است، چنان

اعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ‌: و بدانيد در ميان شماست رسول خدا، تعظيم و اجلال او مقتضى آنست كه كلام دروغ به حضرت او معروف نداريد، و جلد 12 - صفحه

محاربه با اولياى آنها يعنى مسلمانان و اسناد محاربه به خدا و رسول به جهت تعظيم اهل اسلام باشد. «1» سيره ابن هشام، جلد 2، صفحه 640 (طبع مصر)- طبقات ابن سعد،

مجاهدين‌ فِي‌ سَبِيل‌ِ اللّه‌ِ قربة ‌الي‌ اللّه‌ ‌براي‌ اعلاء كلمه‌ اسلام‌ و تعظيم‌ شعائر اسلامي‌ و نصرت‌ دين‌ مقدس‌ اسلام‌ نه‌ ‌از‌ جهت‌ عداوت‌ شخصيه‌ و منافع‌

كافر، نزد خدا بهتر است از كشتن يك مسلمان. تكرار اين كلمه به جهت تأكيد و تعظيم اين امر و ترتيب حكم مذكور است بر آن. إِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ

اين توبيخ؛ زيرا ايشان اولى هستند بر ساير ملل در انجام اين وظيفه و اقدام به تعظيم شعائر دينيه. پس به طريق اولى، مستوجب توبيخ خواهند بود در ترك آن. و كلمه كفر

شواهد التنزيل باب 33 حديث 223. تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 115 نازل و تو را به تعظيم و تفخيم ياد فرموده‌ «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ». 4- سعيد بن

مضمون را روايت نموده و فرموده پيغمبر (ص) در مسجد بنى سالم بود و خداوند براى تعظيم پيغمبر (ص) و اجابت ملتمس آنحضرت اولا حكم را مخصوص بآنحضرت فرموده پس از آن

او را شريكى در پادشاهى، و نبود او را صاحب‏اختيار از روى خوارى، و تعظيم كن او را، تعظيم كردنى. و ستايش مر خدايى را است كه وصف مى‏كند و وصف كرده نمى‏شود،