نتایج جستجو

مى‏باشند». پس عرض كردم كه: هر كه غير از شما چيزى را برپا كند، و امامى را نصب نمايد، پس او از جمله كسانى است كه خدا را به يگانگى پرستش مى‏كند بر طرف و كناره‏اى

مورد خلاف شده بود چنانچه بكرات تجربه شده است كه غير معصوم نتوانسته آن را نصب كند و بعد از جلد 1 صفحه 461 آن حجر اسمعيل است كه منزل آنحضرت بوده و آب نداشته

و مؤمنان واجد شرایط، مایه هدایت است. ۱۸- فرمان خداوند به پیامبر (ص) براى نصب على (ع) به ولایت و سرپرستى امت (انما ولیکم اللّه و رسوله و الذین ءامنوا الذین

از نَصَبَ يَنصبُ به فتح عين در ماضى و كسر آن در مستقبل باشد كه مشتّق است از نَصب به سكون صاد كه به معنى برپا داشتن است. و امّا قرائت مشهوره از نصب ينصب

بردند، يزيد- لعنه اللَّه- فرمان داد تا آن را در محلّى نهادند، و سفره‏اى بر آن نصب كردند، پس او و يارانش بدان سو آمدند، و بخوردن طعام و نوشيدن فقّاع (آبجو) مشغول

كليّه جامعه بشر است معين نفرمايد و اختيار را به امت گذارد، حاشا و كلا: زيرا نصب ائمه، اولى و احق باشد، و البته تعيين ايشان را بشخصه فرموده و اخبار بسيار در

الأسود را در جاى خود قرار دهد، و امام عليه السّلام آن را بگرفت و بجاى خود نصب كرد.

عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ قُولُوا لِلنََّاسِ حُسْناً وَ لاَ تُطْعِمْ مَنْ نَصَبَ لِشَيْ‏ءٍ مِنَ اَلْحَقِّ أَوْ دَعَا إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنَ اَلْبَاطِلِ‏

قمى، در ذيل جملۀ «لا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ»، از امام نقل كرده كه فرمود: «نَصَب»، به معناى خستگى و «لُغُوب»، به معناى

بِاللَّهِ» اشاره است به آنكه اهتدا بدون توفيق و لطف الهى كه آن اقدار و تمكين و نصب ادلّه و ازاحه علّت و ارسال رسل و انزال كتب است، حاصل نمى‌شود. و قوله‌ «عَلَيْهِ

فَيَمُوتُ فِيهِ قَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ إِنَّمَا هُوَ بِمَنْزِلَةِ رَجُلٍ نَصَبَ شَبَكَةً فِي اَلْحِلِّ فَوَقَعَ فِيهَا صَيْدٌ فَاضْطَرَبَ حَتَّى دَخَلَ‏

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ فِي رَجُلٍ نَصَبَ شَبَكَةً فِي اَلْمَاءِ ثُمَّ رَجَعَ إِلَى بَيْتِهِ وَ تَرَكَهَا مَنْصُوبَةً فَأَتَاهَا بَعْدَ ذَلِكَ وَ قَدْ وَقَعَ

گويند، از همين باب است. زيرا در ضرب المثل نيز، ممثل به وسيله مثل تثبيت و نصب العين مى شود، و وضعش روشن مى گردد. و در تمام اين موارد در حقيقت ملزوم اطلاق

شكُورٌ(۳۴) الَّذِى أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضلِهِ لا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصبٌ وَ لا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ(۳۵) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ

بر مردم بود؟ فرمود: آرى، از روزى كه او را براى مردم بر پا داشت و به خلافت نصب كرد و مردم را به ولايت او دعوت كرد و به طاعت او فرمان داد، گفتم: اطاعت على

فَأَمَّا قَوْلُهُ‏ مََا ظَهَرَ مِنْهََا يَعْنِي اَلزِّنَا اَلْمُعْلَنَ وَ نَصْبَ اَلرَّايَاتِ اَلَّتِي كَانَتْ تَرْفَعُهَا اَلْفَوَاجِرُ لِلْفَوَاحِشِ فِي‏

قيام بساختن بيت منع ميكرد از ميان رفت، پس بكار ساختن آن پرداختند، تا بمحلّ نصب حجر الأسود رسيدند، و در اين موقع در باره نصب‏ حجر مشاجره‏اى ميان ايشان درگرفت،

مسئوليت (وليعهدى) رفتم بدين شرط بود كه امر و نهيى نكنم و كسى را نيز عزل و نصب نكنم، و اين كارى را كه قبول كردم هيچ بر نعمت (و شخصيت) من نيفزود، و من در

شود، و ترازوهاى عدالت پروردگار نصب مى گردد، براى كسانى كه گرفتار بلاها و حوادث سخت شدند و استقامت ورزيدند نه ميزان سنجشى نصب مى شود، و نه نامه عملى گشوده

گرفته و ردّ نخواهد شد و روزها و شبها نميگذرد تا آنكه حجر الأسود را در آنجا نصب كنند، و البتّه زمانى چنين خواهد شد كه اينجا نمازگاه مهدى از فرزندان من گردد