نتایج جستجو

ترجمه Tabber requires Javascript to function. ما هم بزودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)! |ما هم آتشبانان را خواهيم خواند بزودى آتشبانان

گريه است (صحاح) راغب گويد: در صورتى كه صدا بيش از اندوه باشد با مدّ آيد مثل رغاء و ثغاء و اگر اندوه بيش از صدا باشد با قصر آيد. [يوسف:16] شب پيش پدرشان

باشد، و خدا شنواى داناست. خدا دوست نمی‌دارد که کسی به گفتار زشت (به عیب خلق) صدا بلند کند مگر آن که ظلمی به او رسیده باشد، همانا که خدا شنوا و داناست. خدا

اسم ميشود مثل: اى زيد و در باب نون گفته: نداء بلند كردن صدا و اظهار آن است و گاهى به مجرد صدا اطلاق مى‏شود. به نظر مى‏آيد فرقيكه از مجمع نقل شد بهتر و

Then, when he reached it, he was called, “O Moses. ترتیل: ترجمه: «نُودِیَ»: صدا زده شد. مجهول (نادی) است. فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ‌ مِنْ‌... (۲) Tabber requires

شدند که حتى صداى آهسته اى از آنان به گوش نمى رسد. (بكسر اول) صوت خفى (كمترين صدا) چنان كه در مجمع و مفردات و اقرب آمده [مريم:98]. چه بسا از مردمى كه پيش از

بزرگ عطا کردیم، [و گفتیم:] ای کوه ها و ای پرندگان! [در تسبیح خدا] با او، هم صدا شوید. و آهن را برای او نرم کردیم. داود را از سوى خود فضيلتى داديم كه: اى كوه‌ها

موضوع فروهشتن صدا و نرمش در گفتار مطرح شده است; به طریق اولى لزوم رعایت ادب در حرکات، رفتار و محتواى سخن استفاده مى شود و توصیه به فروهشتن صدا نظیر «و لاتقل

زارى افتاده و سخت گریستند و قوم مزبور با صداى بلند پیامبر را از پشت حجره صدا می‌زدند و مى گفتند: یا محمّد نزد ما بیا، از اثر فریاد آنان پیامبر از خواب

همراهى مى‏كردند [انبياء:79]. ظاهراً مراد تسبيح ظاهر و با صداست و از كوهها صدا مى‏آمد كه در «جبل» و «داود» گذشت. ه ل ب ک ما اله ف الله ربب وله قول من فى

كَالْفَخَّارِ: از گل خشك كه از غايت خشكى صاحب صدا باشد مانند گل به آتش پخته، يعنى خزف و آجر كه چون دست بر او زنند صدا كند. نزد بعضى مراد جنس انسان است به اعتبار

قريب المعنى اند مگر آنكه خضوع در تواضع بدنى و اقرار به خدمت و خشوع در تواضع صدا و چشم است و اصل مادّه از نرمى و آسانى است. راغب در مادّه خضع، خضوع و خشوع

النفس مع الصوت من الحزن حتى تنتفع الضلوع» زفير نفس كشيدن است از اندوه كه با صدا ياشد تا جائى كه دنده‏ها باد كند راغب نيز چنين گفته و فقط حزن و صوت نياورده

در آن هست كه آنها واقعاً مسخ شده و به صورت ميمون‏ها در آمدند و مثل ميمون صدا مى‏كردند. الميزان نيز آن را از تفسير قمى و عياشى نقل مى‏كند. يعضى از مفسران

پيامبران سه قسم است يكى وحى و القاب بقلب. ديگرى سخن گفتن از پس پرده كه خدا صدا خلق مى‏كند و پيغمبرش مى‏شنود مثل حضرت موسى. و سوّمى فرستادن فرشته است و وحى

عبوديت نيست لذا به جاى آن، تضرع آمده است. نا گفته نماند خواندن خدا آشكارا و با صدا اشكال ندارد چنانكه از روايات و اعمال اولياء عليهم السلام مشهود است، فقط با

پروردگارِ خود را فروتنانه و پنهانی به کمک بخواهید (و در دعا با بلندگرداندن صدا یا درخواست چیز ناروا از حدّ اعتدال تجاوز مکنید که) او تجاوزکاران را دوست نمی‌دارد

54. ] (آیه 14)- اما این دیوار چنان نیست که مانع عبور صدا باشد، لذا در این آیه می‌افزاید: «آنها را صدا می‌زنند: مگر ما با شما نبودیم»؟! (یُنادُونَهُمْ أَ

مگر بطور وحى و القاء به دل او، يا از پس پرده (مثل موسى «عليه السلام» كه خدا صدا آفريد و موسى آن را از درخت شنيد) و يا فرشته‏اى مى‏فرستد و او به اذن خدا آنچه

به شيطان از جانب خداست درباره اضلال مردم. يعنى هر كه از آن را مى‏توانى با صدا و دعوتت به گناه بر خيزان و با سواران و پيادگانت بر آنها صيحه بزن (براى سوق