نتایج جستجو

يگانه (الله ) هيچ معبودى قرار مده )) (لا تجعل مع الله الها آخر). نمى گويد معبود ديگرى را با خدا پرستش مكن ، بلكه مى گويد «قرار مده » تا معنى وسيعترى داشته باشد،

خود را از غلاف بيرون كش (و آهسته و پنهانى به او گفت: امرى كه مى‏كنم انجام مده) آنگاه فرمان داد: بزن گردن غلام را، غلام پس از شنيدن اين كلام فورى سر خود

فرمود: راستى از نادانى است خنده بى‏مورد، گويد: بارها مى‏فرمود: خنده دندان نما مده، تو كه كارهاى رسوا كردى، از بلاى شبگرد آسوده مباد آنكه بدكردار است. و نيز

اين گور را باغى از باغهاى بهشت گردان و آن را گودالى از گودالهاى دوزخ قرار مده.

آن ها مده. يعنى امورى كه از شؤون ربوبيت است و مختص به خداى تعالى است، از قبيل خلقت، ايجاد، رزق، احياء، اماته و امثال آن را، به غير خدا نسبت مده. و يا معنايش

است كه گويد: دو مرد نزد بانوئى وديعه‏اى نهادند و گفتند به هيچ يك از ما تنها مده مگر آنكه هر دو با هم باشيم، پس رفتند و غايب شدند و پس از چندى يكى از آن دو

به من نوشته بود كه: «هر وقت تو را حاجتى باشد، شرم مكن و حشمت مرا مانع قرار مده و آن حاجت را طلب كن كه تو خواهى ديد آنچه را كه دوست مى‏دارى و آنچه مى‏خواهى

تَجْعَلْنِي مِنَ الْغَافِلِينَ؛ «خداوندا! ايمن مگردان مرا از مكر خود، و فراموشى مده مرا از ياد خود، و مگردان مرا از جمله بى‏خبران»، مگر آنكه خداى- تعالى- فرشته‏اى

خاندان او است. گويد: آن نامه را گرفت و دريد و سپس به من گفت: از آن به احدى خبر مده. سفيان ثورى بمردى قرشى از اهل مكه گفت: ما را نزد جعفر بن محمد (امام صادق عليه

گواه بر صدق دعوت تو وجود دارد، هرگز در آنچه بر تو نازل شده ترديد به خود راه مده » (فلا تك فى مرية منه ). «چرا كه اين سخن حقى است از سوى پروردگار تو» (انه

باشى دوست بدار و آنكه را بايد دشمن بدارى دشمن بدار (تولى و تبرى را از دست مده) تا خداى عز و جل او را ظاهر كند. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن فضّال،

اَلْإِسْلاَمِ‏ وَ إِنْ عُذِّبَ كَانَ عَذَابُهُ كَعَذَابِ اَلْمُشْرِكِينَ أَمْ لَهُ مُدَّةٌ وَ اِنْقِطَاعٌ فَقَالَ مَنِ اِرْتَكَبَ كَبِيرَةً مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَزَعَمَ

او پاسخ داد: راستى خدا اگر خواهد تو را ثابت قدم سازد، شيطان را به خود راه مده، مردمى هم به پيغمبر (ص) شكايت بردند كه خاطره‏هائى در دل آنها افتد كه اگر باد

بمن برى برخيز و نزد او برو و تا توانى خود را از لغزش نگهدار و مهار از دست مده كه ترا در بند كند و آنچه بسود يا زيان تو باشد كه بر او عرضه كنى علامت گذار

كثير و بارك لهم فيّ». «خدايا اين ديدار را آخرين ديدار من از اين موقف قرار مده، و هميشه تا هر زمان كه مرا باقى بدارى آن را روزيم ساز، و امروز مرا رستگار

أعوذ بك [ربّي‏] من مقطّعات النّيران» يعنى: بار خدايا نامه عمل مرا بدست چپم مده و آن را زنجير بر گردنم مساز و بتو پناه مى‏آورم [اى پروردگار من‏] از آن پيراهنها

بترسيد، و مرا خوار مسازيد (۶۹) گفتند مگر به تو نگفتيم كسى را به خانه ات راه مده (۷۰) لوط (از ناچارى دختران خود را عرضه كرد تا شايد از تجاوز ميهمانانش ‍ صرفنظر

كه از ما بسوى ايمان سبقت گرفتند، و خدايا در دل ما كينه اى از مؤ منين قرار مده ، پروردگارا تو خود رئوف و رحيمى ) نيز باين اشاره دارد. چون اگر مصداق جمله

سرانجام همه به سوى تو است . ۵ - پروردگارا! ما را مايه گمراهى كافران قرار مده ، و ما را ببخش اى پروردگار ما كه تو عزيز و حكيمى . ۶ - براى شما در برنامه

حكمتهائى است كه پروردگارت به تو وحى فرستاده ، و هرگز معبودى با الله قرار مده كه در جهنم مى افتى در حالى كه مورد سرزنش خواهى بود و رانده تفسير نمونه جلد