ریشه وعد
تکرار در قرآن: ۱۵۱(بار)
قاموس قرآن
راغب گويد: وعد در وعده خير وشر هر دو بكار رود گويند: «وَعَدْتُهُ بِنَفْعٍ وَ ضَرٍ»... ولى وعيد فقط در وعده شر گفته مىشود. فعل آن «اَوْعَدَ ايعاداً»است. نگارنده گويد: دليل قول راغب استعمال قرآن مجيد است. [اسراء:108]. اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليهالسلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده شر وعذاب است. ايضاآيه [ق:14]. و [ق:28]. و نظائر آن كه در باره شر و عذاب مىباشد. * مواعده: هم براى مفرد باشد و هم بين الاثنين چنانكه در اقرب الموارد گفته است [بقره:51]. مواعده در آيه بين الاثنين نيست و به معنى وعده است يعنى آنگاه كه به موسى چهل شب را وعده كرديم كه در ميقات باشد و الواح تورات را دريافت كند، سپس شما گوساله را براى عبادت اخذ كرديد. * تَوعُدو اِنَعاد: بين الاثنين است به قولى تواعد در خير و اتعاد در شر است. [انفال:42]. اگر با همديگر وعده كرده بوديد در وعده اختلاف مىكرديد. ايعاد: ظاهرا در شر است گويند: «اَوْعَدَهُ ايعاداً تَهَدَّدَهُ» يعنى او را تهديد كرد «اَوْعَدَهُ السِجْنَ» [اعراف:86]. ننشينيد در هر راهى كه مردم را مىترسانيد واز راه خدا باز مىداريد. ظاهر ان است كه قوم شعيب «عليه السلام» در سراه مؤمنان مىنشسته و آنها را تهديد مىكردهاند. *** مَوْعِد: (به فتح ميم و كسر عين) مصدر ميمى به معنى وعد و اسم زمان و مكان است مثل [طه:86-87]. در وعده و عهد من تخلف كرديد گفتند: ما از پيش خود وعده تو را تخلف نكرديم. همچنين است موعدة. و در آيه [هود:17]. به معنى مكان است يعنى: هر كه از دستههاى كفر به آن كفر ورزد وعده گاه و مكان او آتش است. و در آيه [هود:81]. مراد زمان است. ميعاد: مواعده. وعد. طبرسى فرموده: ميعاد به معنى وعده است چنانكه ميقات به معنى وقت. در كتب لغت مواعده و وقت نيز گفتهاند. [رعد:31]. خداوند به وعدهاش تخلف نمىكند.
کلمات مشتق شده در قرآن
کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
---|---|
وَاعَدْنَا | ۲ |
تُوَاعِدُوهُنَ | ۱ |
يَعِدُکُمُ | ۲ |
يَعِدُکُمْ | ۳ |
الْمِيعَادَ | ۴ |
وَعْدَهُ | ۴ |
وَعَدْتَنَا | ۱ |
وَعَدَ | ۱۰ |
يَعِدُهُمْ | ۱ |
يَعِدُهُمُ | ۲ |
وَعْدَ | ۱۷ |
تُوعَدُونَ | ۱۲ |
وَعَدَنَا | ۳ |
تَعِدُنَا | ۴ |
تُوعِدُونَ | ۱ |
تَوَاعَدْتُمْ | ۱ |
الْمِيعَادِ | ۱ |
وَعَدُوهُ | ۱ |
وَعْداً | ۷ |
مَوْعِدَةٍ | ۱ |
وَعَدَهَا | ۲ |
نَعِدُهُمْ | ۴ |
الْوَعْدُ | ۷ |
مَوْعِدُهُ | ۱ |
وَعْدَکَ | ۱ |
وَعْدٌ | ۱ |
مَوْعِدَهُمُ | ۱ |
وَعْدُ | ۷ |
وُعِدَ | ۳ |
وَعِيدِ | ۳ |
وَعَدَکُمْ | ۱ |
وَعَدْتُکُمْ | ۱ |
وَعْدِهِ | ۱ |
لَمَوْعِدُهُمْ | ۱ |
عِدْهُمْ | ۱ |
مَوْعِداً | ۴ |
مَوْعِدٌ | ۱ |
الْوَعْدِ | ۱ |
وَعْدُهُ | ۲ |
يُوعَدُونَ | ۱۰ |
مَوْعِدُکُمْ | ۱ |
وَاعَدْنَاکُمْ | ۱ |
يَعِدْکُمْ | ۱ |
مَوْعِدِي | ۱ |
مَوْعِدَکَ | ۱ |
الْوَعِيدِ | ۲ |
الْوَعْدَ | ۱ |
وُعِدْنَا | ۲ |
وَعَدْنَاهُ | ۱ |
مِيعَادُ | ۱ |
يَعِدُ | ۱ |
وَعَدْتَهُمْ | ۱ |
وَعَدْنَاهُمْ | ۱ |
تَعِدَانِنِي | ۱ |
وَعَدَکُمُ | ۱ |
بِالْوَعِيدِ | ۱ |
مَوْعِدُهُمْ | ۱ |
الْمَوْعُودِ | ۱ |