نتایج جستجو

عبارت است از گسترش و توسعه يافتن. [تكوير:18-17]. قسم به شب كه درآيد و قسم به صبح كه گسترش يابد نفس بدين معنى بر وزن فرس است كه در قاموس آن را وسعت و گسترش

شرب شرح شرر شرق شعب شفع شفق شقق شقو شقى شمخ شمس شمل شهد شهو شوى شىء شکر صبب صبح صبر صحب صحف صخخ صخر صدر صدع صدق صدى صرر صعد صفر صلح صلصل صلو صلى صور صيف ضحى

مى‏آيد قول دوم درست‏تر باشد تا صبح و صباح مترادف نباشد [هود:81]، [مدثر:34]. قسم به صبح آنگاه كه اشكار شود [تكوير:18]. سوگند به صبح آنگاه كه وسعت گيرد. [صافات:177]

Javascript to function. و صبح و شام او را تسبیح گویید! |و صبح و شام او را نيايش كنيد و صبح و شام او را به پاكى بستاييد. و دایم صبح و شام به تسبیح و تنزیه

معناى طرف صبح است، ولى، از قرائن بر مى آید که در سوره «سبأ»، «غُدُوّ» به معناى نیمه اول روز است; و مفهوم آیه این است که سلیمان(علیه السلام) از صبح تا به ظهر،

آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‌شوند؛ و روزی که قیامت برپا شود (می‌فرماید:) «آل فرعون را در سخت‌ترین عذابها وارد کنید!» |هر صبح و شام بر آتش عرضه

عذاب ايشان صبح است. لوط استبطا كرد، فرمود: هنوز تا صبح بسيار وقت باشد. جبرئيل گفت: چه تعجيل است؟ أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ‌: آيا نيست صبح نزديك، يعنى

انن على ان شرک ربب وله من ى اذا کود نطح وقذ هوى لا اله ظنن ن نا خنق لو تلک صبح مول ها ولد الله اکل تبع هدى سبع ت لبس ک يمن عن نعم الذى خسر قتل الا غنى امن

جان به یاد خدا بوده و در هر صبح و عصر لب به ذکر او گشایند. (و اذکر ربک ... بالغدو و الاصال) «غدوة» (مفرد غدو) به معناى صبح (زمان طلوع فجر تا طلوع خورشید)

کلمه «فُجّار» جمع «فاجر» در اصل از «فَجْر» به معناى شکافتن وسیع است، و طلوع صبح را به این جهت طلوع فجر مى گویند که گویى پرده سیاهى شب با سپیده دم به کلى شکافته

آن را رونویس کرده، و هر صبح و شام بر او املا می‌شود.» و گفتند: افسانه‌هاى پيشينيان است كه به درخواست او برايش نوشته‌اند، و هر صبح و شام بر او خوانده مى‌شود

کتب رئى عدو جهنم ذلکم کلل عذب اسحاق اخو يوم ان لبس اخذ کفر يا لوم هن رسل صبح مثل نحن ک حبب اذا حوط وحى نشء بين الا بئس غرب أما کظم ويل حصن ملک قوم عند

بحث، «رَواح» نیم دوم روز است، و مفهوم آیه این است که سلیمان(علیه السلام) از صبح تا به ظهر، با این مرکب راهوار، به اندازه یک ماه مسافران آن زمان راه مى رفت

هنگام فرو رفتن ستارگان هم (به نماز صبح) تسبیح خدا گوی. و [نیز] پاره ای از شب و هنگام ناپدید شدن ستارگان [به سبب روشنایی صبح] خدا را تسبیح گوی. و تسبيح گوى

جارى كرديم. صبح را از آن فجر گويند كه شب را مى‏شكافد (مفردات) [اسراء:78]. و نماز صبح را بخوان كه نماز صبح مشهود است «فجر» در آيه به معنى صبح است خواه به

النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد. شمشير را از آن صارم گويند

ميوه‌چين هستيد پگاه به كشتزار خود در آييد. اگر می‌خواهید میوه‌های خود را بچینید، صبح زود حرکت کنید و خویشتن را به کشتزار خود برسانید. که: « اگر میوه‌چین هستید

[بقره:187] مراد از رشته سفيد، يفيدى صبح و از خيط اسود تاريكى شب است طبرسى در وجه اين تشبيه فرمود: اندازه‏اى از صبح كه خوردن با آن حرام مى‏شود شبيه به نخ

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) سحر (۶۳ بار) (به فتح س.ح) نزديك صبح. صحاح گويد «السحر قبيل الصبح» طبرسى گويد: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل آن به معنى

پروردگار سپیده صبح، بگو به پروردگار سپيده دم پناه مى‌برم بگو: «پناه مى‌برم به پروردگار سپيده دم، بگو: من پناه می‌جویم به خدای فروزنده صبح روشن. بگو: به