غَاشِيَة
از الکتاب
«غاشِیَه» از مادّه «غشاوة» به معناى پوشاندن است، انتخاب این نام براى قیامت، به خاطر آن است که حوادث وحشتناک آن ناگهان همه را زیر پوشش خود قرار مى دهد.
بعضى، گفته اند: به خاطر آن است که خلق اولین و آخرین در آن روز براى حساب جمع مى شوند. و نیز گفته اند: منظور آتشى است که چهره هاى کفار و مجرمان را مى پوشاند. ولى، تفسیر اول از همه مناسب تر است.
«غاشِیَة» به معناى پوشنده و پوشش است و از جمله به پارچه بزرگ که روى زین اسب مى اندازند و آن را مى پوشاند «غاشِیَة» گفته مى شود و منظور در سوره «یوسف» بلا و مجازاتى است که همه بدکاران را فرامى گیرد. مؤنث بودن «غاشِیَة» به خاطر آن است که صفت براى کلمه «عقوبة» است که در تقدیر مى باشد.
