فَاطِر
از الکتاب
«فاطِر» از مادّه «فطور»، در اصل به معناى شکافتن از طول است، و از آنجا که آفرینش موجودات همانند شکافته شدن ظلمت عدم، و بیرون آمدن نور هستى است، این تعبیر در مورد خلقت و آفرینش، به کار مى رود، مخصوصاً با توجّه به علوم روز که مى گوید: مجموعه عالم هستى در آغاز توده واحدى بوده، که تدریجاً شکافته شده، و بخشهایى از آن جدا گردیده، اطلاق کلمه «فاطر» بر ذات پاک خداوند، مفهوم تازه تر و روشن ترى به خود مى گیرد.
ریشه کلمه
- فطر (۲۰ بار)
