الْخَبْء
از الکتاب
«خبء» (بر وزن صبر) به معناى هر چیز پنهانى و پوشیده است و در اینجا اشاره به احاطه علم پروردگار به غیب آسمان و زمین است; یعنى چرا براى خداوندى سجده نمى کنند که غیب آسمان و زمین و اسرار نهفته آن را مى داند. و این که بعضى آن را به خصوص باران (در مورد آسمان ها) و گیاه (در مورد زمین) تفسیر کرده اند، در حقیقت از قبیل بیان مصداق روشن است. و همچنین آنها که به معناى خارج ساختن موجودات از غیب عدم، به وجود تفسیر کرده اند.
ریشه کلمه
- خبء (۱ بار)
