الْغَابِرِين
از الکتاب
«غابِر» به کسى مى گویند که همراهانش بروند و او باقى بماند، همان طور که خانواده «لوط» با او رفتند و تنها همسر او در شهر باقى ماند و به سرنوشت گنهکاران گرفتار شد.
«غابِر» از مادّه «غبور» به معناى باقیمانده چیزى است، و هر گاه جمعیتى از نقطه اى حرکت کنند و کسى باقى بماند، به او «غابر» مى گویند. و نیز به همین جهت باقیمانده خاک را «غبار» مى نامند، و «غُبْرَه» به باقیمانده شیر در پستان حیوان گفته مى شود.
و نسبت به همسر لوط از این جهت است: زنى که در خانواده نبوت بوده، نمى بایست از «مسلمین و مؤمنین» جدا شود، اما کفر، شرک و بت پرستى او سبب جداییش گردید.
ریشه کلمه
- غبر (۸ بار)
در حال بارگیری...